Take me to hell

Hoofdstuk 34

Elijah.

De jongens hadden helemaal niets te vertellen. Het waren allemaal dingen die ik al lang wist. Dat is ook wel te verwachten. Ik moet namelijk ook wel alles weten. Momenteel ben ik namelijk de enige die Hell leidt.

Ik schrik op uit mijn gedachtes wanneer Carmen binnen komt lopen, met Tracy naast zich.

'Ah, dames. Kan ik jullie ergens mee helpen?'

'Carmen heeft net-'

'Waarom heeft nog niemand mij iets vertelt?! Ik had allang moeten weten dat Lea een halve is!'

Oké, dus ze is er achter gekomen wat Lea is. Ik zucht en sta op uit mijn stoel.

'Ik had al verwacht dat je dat zou weten.'

Tracy rolt haar ogen.

'Nee dat had je niet.'

Ze kent me te goed.

'Ik ben weggelopen van huis, om mijn zus op te halen en nu zit ik hier! Zonder mij zus! Dus misschien kun je me maar gewoon de waarheid vertellen voordat ik besluit mijn weg uit Hell te vinden.'

Ik zucht en wijs naar een stoel voor me. Carmen kijkt er even naar en besluit dan blijkbaar te zitten.

'Tracy, we praten later wel.'

Ze staart me niets zeggend aan en verlaat hoofdschuddend mijn kantoor.

'Goed, dus je weet al dat ze een halve is. Wat weet je nog meer?'

'Dat mijn moeder niet haar moeder is, verder ben ik niet gekomen,' zegt ze met een diepe zucht.

'Oké, dus Rogziel is wel gewoon haar vader. Dat is zeker. Haar moeder was een belangrijke demon.'

'Was? Is ze dood?'

'Helaas wel.'

Ze staart me niet gelovig aan.

'Arme Lea,' mompelt ze dan.

Ik haal mijn schouders op.

'Je zus is een paar dagen geleden achter heel wat gekomen. Voor zover ik gezien heb kan ze al die informatie wel aan.'

Tenminste, dat hoop ik.

'Hoe ging het dan met haar? Toen je haar voor het laatste zag?'

'Ze was erg vastberaden op dat moment, maar het is lastig om haar emoties te lezen. Ze weet goed hoe ze alsof moet doen.'

'Dat zal dan wel in de familie zitten,' zegt ze met een zwakke glimlach.

Ze staart naar haar handen en ik naar haar. Je kunt wel zien dat het zusjes zijn. Wel zijn er ook duidelijke verschillen. Ik wil haar net iets vragen als er keihard op de deur wordt geklopt.

'Ja?'

De deur zwaait open en Vic komt binnenstormen. Boos kijkt hij naar Carmen. Ik spring gelijk uit mijn stoel. Vic springt op Carmen af, maar ik sta op tijd voor haar. Voordat hij mij kan slaan, laat ik mijn vuist op zijn kaak neerkomen. Hij belandt met een kreun op de vloer.

'Wat denk jij dat je aan het doen bent!'

'Die trut!' Zegt hij wijzend naar Carmen terwijl hij opstaat.

Ik kijk achterom naar Carmen die Vic schuldig aan kijkt.

'Wat heb je gedaan?' Fluister ik naar haar.

'Tracy zei dat ik een boek van hem mocht lenen en dat blijkt dus zijn dagboek te zijn. Alleen zijn er maar twee pagina's vol geschreven. Het was-'

Dat meen je toch niet.

'Vic, kalm. Je krijgt je boek wel terug.'

'Ben je serieus Elijah? Zit je je andere engel h*er nu ook al te beschermen?'

'Pas op met wat je zegt vriend.'

Hij maakt een afkeurend geluid.

'Een vriend, zou me nu helpen!'

Ik zucht en schud mijn hoofd.

'Als je nu niet weg gaat dan zorg ik ervoor dat vanavond een pittig heftige avond voor je wordt. Hoor je me?'

Maar natuurlijk gaat hij niet weg. Aangezien hij weet dat ik het niet meen. Waar is Silas wanneer je hem nodig hebt. Al betwijfel ik of hij Carmen geholpen zou hebben.

Vic loopt weer naar voren, maar ik hou hem simpel tegen door hem een duw naar achteren te geven.

'Niet. Doen,' sis ik hem toe.

Nogmaals luistert hij niet. Deze keer springt hij naar voren. Ik grijp hem bij zijn keel, ren naar voren en ram hem tegen de muur aan. Met zijn handen grijpt hij naar mijn hand om zijn keel.

'I-ik zal-'

Ik verlos mijn greep wat, zodat hij tenminste kan praten.

'Ik zal weg gaan! Oké?'

Voorzichtig kijk ik om naar Carmen die met grote ogen zit toe te kijken. Ik slaak een diepe zucht en laat hem los. Hij zakt neer op de grondt en hapt naar adem. Na een paar seconden staat hij eindelijk op en verlaat hij mijn kantoor. Achter zich aan slaat hij hard de deur dicht. Jemig.

'Wow,' mompelt ze.

Te gek. Nu ben ik degene die zich schuldig voelt. Ik draai me naar haar om en knik een keer.

'Sorry dat je dat had moeten zien.'

'Nee, zeg geen sorry! Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Mijn ouders zijn te beschermend.'

Wil ze daarmee zeggen dat ze het gaaf vond om te zien?

Daardoor frons ik.

'Wat?' Vraagt ze onschuldig.

Ik glimlach en schud mijn hoofd. Daarna loop ik weer naar mijn stoel en plof er op neer.

'Goed, waar waren we?'

Ik heb niet veel meer verteld en na een korte tijd moest ik alweer naar een vergadering. Daar zit ik nu. Naar het gezeik van mijn mensen te horen. Het meeste moet natuurlijk over Lea gaan.

'Waar is Silas?' Vraagt één van de mannen plots.

'Op een missie,' antwoord ik simpel.

Meer hoeven ze ook niet te weten. Al helemaal niet dat hij weg is met alleen Lea. Ik zie dat een ander alweer een vraag wil stellen, maar ik ben hem voor.

'Zijn er nog belangrijke zaken waar we het over moeten hebben? Dingen die geregeld moeten worden of dingen die nu gaande zijn?'

Ieder schudt zijn hoofd. Het is helemaal stil tot Tracy de zaal in komt lopen. Tuurlijk is die weer laat.

'Ik heb een vraag!' Zegt ze terwijl ze gaat zitten.

Vragend kijk ik haar aan. Nu ben ik ook wel benieuwd wat die vraag is.

'Waarom krijg ik net te horen dat het festival een dag uitgesteld wordt?'

'Anders redden we het niet,' antwoord Agedin.

Vic is niet komen opdagen. Misschien is dat ook beter. Carmen wordt beschermd door mijn wachters dus ik ga er maar vanuit dat ze veilig is. We praten over meer onzin en Tracy en Agedin helpen met de vragen over Lea en Silas. Het valt natuurlijk op dat ze allebei niet meer gezien zijn sinds een paar dagen geleden. Maar gelukkig is deze dag snel afgelopen.