Chapter 23: First Gift

46 14 0
                                    

It's morning. The soft ray of the sunlight was peeking through the green leaves of the trees towering above me. I tilted my face to the side a little so the sunlight would kiss my face and I inhaled a deep breath. I wanted to be in a good mood but I just can't after what happened yesterday night.

Napabuntong-hininga ako. Ang daming nangyari kahapon considering that it was just my first day here in Pluvilia.

"Come on, Ven. Talk to me." Rinig kong sabi ni Vyl na may bahid ng inis ang boses. But I refuse to fucking talk to him. Not after what he saw.


--Flashback--

Sumigaw ako ng patili sabay takip sa katawan kong wala man lang ni isang saplot.

"Shit!" Malakas na mura ni Vyl sabay talikod sa akin.

"Get the fuck out! Get out!" I desperately screamed getting all flustered by what just happened.

"Damn, I'm sorry!" He was pulling his hair frustratedly while facing the other direction.

"I said get out! Ano ba!" Inis na inis na ako at palakas ng palakas na rin ang bawat sigaw ko. Why won't he just go the fuck out?

"I was calling you multiple times, but you weren't answering! I thought something bad happened to you!"

"I don't care just get the fuck out!"

"It's not like it's the first time." I heard him mumbling while his back is still facing me.

"What?!" Gulat na tanong ko sa kaniya. Then I remembered what Elliya said. And what he said the time when he showed me his memories back on earth.

This idiot!

I could feel my face heating. I bet I look like a freaking tomato!

Magkahalong hiya, inis at galit ang aking nararamdaman ngayon. Before I could shout anything again, he groaned and messed with his hair in frustration again. Naglakad na siya palabas habang ako ay inis na lumubog ulit pabalik sa tubig.

Nakita niya akong nakahubad! Tapos hindi pa raw ito ang first time?! Gago ba siya?!

Padabog akong umahon at nagpunas ng katawan at buhok. Pagkatapos ay itinapis ko sa katawan ko ang pinakamalaking tela na nasa loob ng wooden bucket na inabot niya sa akin kanina. No way I'm going out with just this.

Inilibot ko ang aking paningin, nagbabakasakaling may damit na hinanda dito si Vyl or kahit na anong puwedeng suotin. Ayaw ko na kasing suotin ulit iyong damit ko kanina. Bukod sa mahirap ito suotin, pinagpawisan ko na rin ito. Manglalagkit lang ako ulit.

Pumunta ako sa may gilid ng spring kung saan kinuha ni Vyl itong wooden bucket. May nakita akong parang lalagyanan doon na gawa rin sa kahoy. Maingat ko itong binuksan at tumambad sa akin ang mga parang roba na may iba't ibang kulay. So bath robes also exist in this world, huh?

Medyo kakaiba nga lang ang anyo nito at telang ginamit pero halatang roba nga ito. I chose a plain navy blue and wore it while the towel is still covering my body. Ipinatong ko lang ang roba sa taas nito. Mabuti ng safe.

Pagkatapos mag-ayos ng kaunti ay huminga ako ng malalim bago mabilis na naglakad palabas. I saw Vyl in my peripheral view standing near the entrance while his back was against the wall. Mariin ang tingin niya sa lupa na para bang may kasalanan ang lupa sa kaniya. Hindi ko siya pinansin at linagpasan lang at mas lalo ko pang binilisan ang aking paglakad.

Naririnig ko ang kaniyang yapak sa aking likuran, senyas na sumusunod na siya ngayon sa akin.

"Ven, I'm sorry."

Emerald EyesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon