Kusurlarıyla barışık ve kendini her geçen gün geliştirmeye çalışan biriydi o. Ben ise onunla beraber küçülüyordum. Beraber büyümek istiyorcasına....
O bir çiçek kadar narin, derin ve özeldi. Ben ise onun dikeni...
🔗Çınar Göktuğ ve Eylül Akça🔗
Daha...
Öncelikle yukarıdaki şarkıyı açalım, bölümümüzü öyle okuyalım.
Uzatmadan bölüme geçelim diyorum, iyi okumalar herkese.
Yorumlarımızı unutmayalım🧡*
32.BÖLÜM: ❝Mutlu Yüzler❞
"Dik duracağız ve hep beraber yüzleşeceğiz."
|Bölüm Şarkısı: Adele-Skyfall|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar'dan...
Rana ve Ali son birkaç aydır pekte eskisi gibi konuşmuyordu. Yaşanılan onca olaydan sonra tamda bir şeyler gerçekleşmişken yine eskisi gibi olmuşlardı. Hatta eskisinden daha kötü olmuştu araları.
Bunda Ali'nin şehir dışına çıkması, Rana'nın Ali'ye karşı daha uzak davranması da etkili olmuştu.
Ama artık Ali, buna dayanamaz duruma gelmişti. Çünkü Rana'dan uzun zamandır haber almıyordu. Ve bu onun içini rahata erdirmiyordu. Diğer kızlarla hala günlük konuşsa bile bunu Rana'yla yapamıyordu.
Eylül iyileştiğinde aralarındaki buzlar erimişti ama daha sonra Rana'nın tavırları değişmişti ve birden bire Ali'ye karşı tavır takınmaya başlamıştı.Ali'de bunun üzerine daha fazla burada kalmak istememiş, şehir dışına çıkmıştı.
Bugün ise Ali tekrar İstanbul'a dönecekti ve kızlarında işi olduğu için Rana ile buluşacaktı. Bu onun tabiki işine gelmişti.
Otobüste ne konuşacağını onunla iyice düşünmüştü. Artık ona bir teklifte bulunacaktı ve ona göre ya kalacaktı ya da gidecekti.
Eğer teklifini kabul ederse İstanbul'da kalacaktı.
Eğer etmezse de sonuna kadar Rana ve aşkını kalbine gömecek, şehir dışındaki işine devam edecekti.
Bunları düşünerek buluşacakları kafeye girdi.
Rana çoktan gelmiş ve cam önündeki bir masaya oturmuştu. Elindeki menüyü bırakıp kısa süre göz gezdirdiğinde etrafta, karşısında Ali'yi gördü. Yüzünde gülümsemesiyle ayağa kalktı ve Ali'ye sarıldı.
Ali neye uğradığını şaşırmış bir halde kollarını Rana'nın beline doladı ve gözlerini kapadı. İçi bir anda huzurla dolmuştu.
Rana bir süre Ali'ye sarıldı.
Daha sonraysa ayrıldı ve "Çok özlemişim.." diye mırıldandı.
Ali umutlanırsa diye düşünmedi çünkü o da ne hissediyor bilmiyordu ve annesiyle bu konuları konuştuğundan beri Ali'yle bir ilişkisi olabileceğine kendini inandırmıştı.
