Rose Of Thorns

CHAPTER 16

Pag kapasok na pag kapasok ko palang sa kwarto ko ay agad na'kong nawalang gana sa lahat.

'Drug overdose and a car accident'

Agad na namang pumasok sa isip ko kung paano siya namataý. Habang walang tigil sa pagluha ay binuksan ko yung papel at nakita ang mga numbers na nandon.

"Ano to?" mahinang ani ko habang pinapahid ang mga luha. Tiningnan ko ng maigi ang mga numero sa papel habang patuloy pa rin ang pag agos ng mga luha saking mata. Na upo ako sa kama at kumuha ng unan na mayayakap at maiiyakan ng maalala ko yung box na ibinigay sakin ni Azrie bago sya umalis.

"T---teka andito yon." kinuha ko yung box sa ilalim ng cabinet sa walk in closet ko pagkatapos kong makuha yon ay nagtungo na ulit ako sa kama pero nabaling ang tingin ko kay Eizen na mahinbing na natutulog sa mini pillow. Inalis ko ang tingin sa kanya saka muling bumaling sa papel at sa padlock na may mga number codes.

"S--six, seven, *cough* zero, ten, f--five." naiiyak talaga ko hindi....hindi ko mapigil.

Nabuksan ko na yung box at may silver bracelet don namay pangalan ko agad kong inalis yun sa loob ng box at may nakita akong isang maliit na kulay ubeng envelope. Kinagat ko ang labi ko upang magpigil ng iyak saka ko inilabas ang letter na nasa loob ng maliit na envelope at dahan dahan 'tong binasa. Muli akong napasigaw sa pangalan ni Azrie at pinag babato ang mga gamit na nasa side table ko saka paulit ulit na sinisigaw ang pangalan nya. May dugong dumadaloy sa daliri ko dahil sa vase na nabasag ko pero wala akong pakialam pinag babato ko ang mga unan at naluhod sa sahig.

"AZRIE!!!!....AZRIE!!!!"

Napahawak ako sa buhok ko at ginulo gulo iyon saka muling nag wala at pinag tatanggal ang bed sheet ng kama ko. Hanggang sa dumating si Manang at si ate Betty na gulat ang mga mukha at mukhang nag aalala. Mas lalo naman akong humagulgol ng tumakbo sa'kin si manang at niyakap ako agad kong nabitawan ang bed sheet at niyakap rin sya pabalik.

" jusko kang bata ka anong nangyayari sayo?" bakas ang pag aalala sa boses nya kaya lalo kong hinigpitan ang pag kakayakap sa kanya saka muling humagulgol parang nawalan ako ng boses sa pagsasalita sa sobrang bigat ng nararamdaman ko.

'Dear Eidel.

I'm so sorry to leave you now. Wala akong sapat na lakas ng loob para sabihin sayo kung saan talaga ko pupunta. I ...i don't want to leave you too. I swear pero sa mga nangyayari sakin i think death is the only way to escape my pain. I'm so sorry you are the best of the best but i'm afraid you will hate me. Don't hate me please. I know i once said that i won't leave you trust me i really won't leave you I will always be there watching you. Hindi mo na nga lang ako makikita pero lagi mo akong kasama. Wag mong sisihin ang sarili mo dahil namatay ako it is my choice wag mo rin sisihin ang step dad ko this is the best gift that he gave. Alam kong minumura na'ko dyan sa isip mo kung bakit ang tanga tanga ko. I am so sorry Eidel you know how much i love him and i will do everything for him kaya ikaw wag kang gagaya sa'kin. Ayoko pang makasama ka sa kinaroroonan ko ngayon habang binabasa mo'to. Geez naiyak ako habang sinusulat ko to. I don't wanna leave you but i wanna escape this pain. Maniwala ka sa'kin ayaw kitang iwan ayoko ko kayong iwan pero hindi ko na kaya Eidel. hindi ko na kaya. Mahal na mahal kita.