BİR GÜLÜŞE BİR ÖMÜR (Tamamlandı)

10.BÖLÜM ~Kaçırılma~

10. Bölüm

~Kaçırılma~

Sıkışmış bir kavonoz kapağı gibi kapana sıkışmıştı Berken. Genç adam ne yapacağını düşündü. Arabayı sağa sola süremezdi, öne ve arkaya da süremezdi. Arabanın çıkışı yoktu. Cesareti çok fazlaydı hiç düşünmeden araçtan çıkıp bu densiz adamın karşısına dikilip, hesap sorabilirdi ama yanında korkudan titreyen Berdil var idi. Mecbur araçtan çıkacaktı. Çıkmasaydı zaten zorla çıkartırlardı.

Ufak bir düşünceden sonra aracın kilidini açtı. Ardından aracın kulpuna dokundu. Araçtan çıkmadan önce başını sağa çevirip Berdil'e baktı.

"Sen burda kal. Arabanın kapılarını kitle ve sakın dışarıya çıkma."

"İnme silahları var." Diye kız söylediğinde Berken'in bileğinden tutmuştu. "Ya sana zarar verirlerse?"

"Sen sadece araçtan çıkma" diye söyledi ve araçtan indi. Arkasından Berdil kapıyı kitledi. Bu kitleme sesi Berken'in kulağına gitmişti. Bir kaç adım atıp Ferman ağa'nın karşısına dikildi.

Gayet dik duruşunu koruyup konuştu.
"Hayırdır Ferman ağa sen kimsinde benim arabamın önünü kesersin!"

"Vay Saburer'lerin yakışıklı ağası Berken ağa nasılsın?"

"Hadıroğuları'nın beyinsiz ağası Ferman ağa, ben iyiyim ama şimdi sen adamlarınıda alıp defolup gitmesen, işte senin için o zaman hiç iyi olmaz."

Ferman ağa bu söze hafif bir kahkaha atmıştı. Kahkaha attığı sırada da gözlerini iyice açıp aracın içinde korkuyla olanları seyreden Berdil'e baktı. Gözlerini ayırmadan Berken'i çıldırtmayı başarmıştı.

"Vay vay Berken bu güzel kız senin karındır?" diye söylediğinde Berken'in yüz hali; çatık kaşlar, kısılmış gözler, öfkeli bakışlar idi..

"Ferman gözlerini oymadan git burdan" diye öfkeyle söyledi. Ferman ağa gitmeyi ret etti üstüne üstün arkasında duran adamlarına elini havaya kaldırarak işaret verdi.

Adamlar sanki boy sırasına dizilmiş gibi art arda Berken'in üzerine doğru yürüyorlardı. O an ne yapabilirdi ki Berken. Etrafını yuvarlak bir çember gibi sarmış adamların teker teker saldırsalar belki bir şansı olabilirdi ama hiç tek tek saldıracaklarmış gibi duruyodulardı. Aracın içinde olay yerini gözlemleyen Berdil'de aynı düşüncedeydi. Berken bir çare elini beline götürdü. Silahını aramaya başladı ama belinde silahı yoktu. Kollarını sıvadı ve ona doğru ilk saldırıyı yapacak olan adamı gözünde kestirdi.

Adam aralarındaki en kısa boyluydu biraz çelimsiz ve güçsüz olması onun en büyük mağlubiyetiydi. Ferman ağa Berken'in tahmin ettiği gibi ilk önce o adamı yolladı. Adam elini yumruk yapmış hızla üzerine yürüdü. Son noktayı Berken yaptı ve yere serdi. Berken için bu çok basitti. Kalmıştı geriye 6 adam. Bu sefer Ferman ağa elindeki en güçlü adamına işareti verdi. İşaret verdiği adam bu sefer Berken'in karşısına dikildi. İlk hamle Berken'den geldi adamın suratına yumruğu oturttu. Derken adam bir yumruk mide boşluğuna attı. Berken amansızca gelen bu darbeyle canı acımıştı ama hemen kendini yere atıcak biri değildi. Şimdi tüm gücünü toplamıştı. Ayağıyla hamle yapmayı tercih etti. Attığı tekmeyle adamı yere serdi. Ferman ağa burnundan soluk ala ala,

"Hay sizin gibi adamlara "diye mırıldandı. Şimdi geride kalan adamlarına işaret verip hep birlikte saldırmalarını istedi. "Hep birlikte saldırın"diye söyledi. Bu talimat üzerine adamların hepsi aynı anda saldırdı. Berken biraz çaba gösterip bir kaç adama yumruk attı ama adamların sayıca çok olması onun sırtının devrilmesine sebep oldu. Sırtı yere değmişti ama yinede tüm gücünü toparlayıp yeniden ayağa kalkmak istiyordu. Bir türlü bedenini yerden kaldıramadı. Bir ara tekme yiyen bedenine aldanmayıp zar zor açık tutuğu gözleriyle aracının içine baktı.