BİR GÜLÜŞE BİR ÖMÜR (Tamamlandı)

13.BÖLÜM

Berdil öğrenmişti artık Boran ağa'nın Berken'in amcası olduğunu.
Duydukları karşısında büyük şaşkınlık içindeydi.

Demek bu yüzden Boran ağa Berken'e bunca kötülük etmiş, diye düşündü ve hızla elinde ki sürahiyle sesiz adımlarla yukarı kata çıktı. Odanın önüne vardığında hızla kapıyı açıp, içeri girip tekrardan hızla kapıyı kapattı.

Rengi beti atmış bu suratı farketmek zor olmasa gerekti. Ki Berken genç kadının yüzüne baktığı anda bir şeyler olduğunu anlayıp ayaklanmıştı.

"Neyin var senin, ne oldu?"

Nefes nefese, genç kadın bir an olsun duyduklarını; Boran ağa baban değilde amcan demek için ağzını açtı ama sonra olacakları düşünüp ağzını tekrardan kapadı. En iyisi susmak, diye düşündü ve söylemekten vazgeçti. Ses tonunu toparlayıp, "hiç,.. hiç bir şey olmadı. Sadece bir an içimde bir korku oldu." Dedi ve komidinin üzerinde ki bardağı alıp elinde ki sürahiden şu boşalttı. Bardağı kocasına uzatarak, "al sen suyu iç" dedi.

Berken bardağı eline alakalsın, Berdil hızla yerdeki yatağına girip üstünü örtüp sıkı sıkı örtüye sarıldı.

Berken bir şeyler olduğunu farketmişti.
"Belli belli bir şey olmuş, zaten illa ortaya çıkar. Neyse sana anlatıklarımı unut... Hem istersen sen baza da yat. Ben koltukta yatarım. " Berken bir cevap bir ses gelmesini beklemişti ama Berdil'den ses gelmeyince yatağına girip uyudu.

***

Çoktan sabah olmuştu. Saburer'ler genelike erken kalkıklarından dolayı bu sabahta erkenden kalkmışlardı.

Konağın kapısı sabahın köründe çalındı. Korumalar kapıyı açtığında gördükleri kişi dün gördükleri kendini beğenmiş Sude'idi. Dediği gibi sabah erkenden kalkıp, merakından dolayı konağa gelmişti. Hayranla konağa bakarken içeriye girmek için bir adım attı. Bu adımı ile birlikte önünde kapı önünde nöbet tutan adam belirdi.
"Üzgünüm ama seni içeriye alamam." Dediğinde Sude çığlık attı.

"Ne demek içeriye alamam. Sen benim kim olduğumu biliyor musun? Ben koskoca Sude Şaldere'yim. O yüzden beni bu konağa almalısınız şimdi çekilin önümden."

"Hanımefendi, büyük emir var Beren'in ailesinden kimse buraya alınmayacak diye."

Bu bağırışmalara yoldan geçenler kulak verirken konağın üst katında yatmakta olan Berdil de kulak vermişti. Yengesinin bu yüksek sesiyle uyanmış daha bismillah demeden pencereye koşmuştu. Pencerenin önünde Berken vardı.  Şaşarak içinden,"Berken benden daha önce uyanmış" dedi. Sonra pencereden aşağıya bakıyım derken saate daha önce baktı.

Saatin 10 olduğunu gördü mü, "Haaa kahvaltı.." diyerek birden kapıya doğru koştu. Alel acele kapıdan çıkacakken, "hayırdır ne bu acelen?"diye soran Berken'e bedenini döndü.

"Asıl size hayırdır? Beni neden ya ben kahvaltıyı hazırlamadım. Şimdi başımın etini yiyicekler."

"Unutun galiba."

"Neyi?"

"Artık bu işlerle uğraşmayacağını. Ayten teyzegilin yapacağını."

Berdil o anı hatırladığında, derin bir nefes alıp sandalyeye oturmuştu. Sonra yengesinin,"beni içeriye almalısınız!" bağırışıyla ayaklanıp başını pencereden çıkarttı ve aşağıya baktı.

"Yengem gelmiş. Yengemi içeriye almazsasın sabaha kadar orda bekler... Lütfen onu içeriye al." Dedi giyeceği kıyafetleri alıp banyoya giden Berken'e.