ေမဂ်ာအလိုက္ ေဈးေရာင္းသည့္ေနရာမ်ားသည္ သူ႕ေနရာႏွင့္သူ စည္းကားလွသည္။ မုန႔္စားလက္မွတ္မ်ားေၾကာင့္ အနည္းဆုံး တစ္ေယာက္တစ္ခုဆီေတာ့ မုန႔္ရပါသည္။ လြန္းမာန္ေဘးမွာ အတူယွဥ္လိုက္လာသည့္ မင္းသားဝတ္စုံအပန္းေရာင္ႏွင့္ ေကာင္းထက္ကေတာ့ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားပီပီ ၿပဳံးလ်က္ ဟိုဟိုဒီဒီ စပ္စပ္စုစုၾကည့္ေနသည္။ အခု အဂၤလိပ္စာတဲမွာ မုန႔္သြားထုတ္မွာျဖစ္သည္။
“noah ေရခဲမုန႔္ကို ခ်စ္နိုးကိုေကြၽးေနာ္”
“ေကြၽးမွာေပါ့ မဝရင္ ဝယ္ေတာင္ေကြၽးမယ္”
“ဟုတ္ၿပီ”
အေနာက္က သဲသဲတုန္ ခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္အသံေတြသည္ လြန္းမာန္နားထဲ ကန႔္လန႔္ဝင္လာသည္။ ေအး ေပ်ာ္ထားၾကေပါ့။ ငါတိုက္ပုံကို ေစာင့္ေရွာက္နိုင္တယ့္အခ်ိန္က် မင္းတို႔ထက္ကဲျပမယ္လို႔သာ ႀကိမ္းလိုက္သည္။
အဂၤလိပ္စာတဲေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္ကိုယ္စီေပးလိုက္သည္။ ေႏြသစ္ကေတာ့ ေကာင္းထက္ကို ေကြၽးသည္။
လြန္းမာန္လည္း ရသည့္မုန႔္ကို တိုက္ပုံဆီေပးေတာ့ တိုက္ပုံက အျပစ္ကင္းစြာ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
“စားေလ အခ်ိဳႀကိဳက္တယ္မလား”
“ေက်းဇူးပါဗ်”
တိုက္ပုံက လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့ၿပီးမွ ေရခဲမုန႔္ကိုယူေတာ့ လြန္းမာန္ၿပဳံးရျပန္သည္။ ၿပီးရင္ ထပ္ၿပီးေတာ့ ေဈးတန္းကို ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္သည္။
“ဘာစားခ်င္တာရွိလဲ တိုက္ပုံ”
“မရွိပါဘူးဗ် အိမ္ကထမင္းစားခဲ့ပါတယ္ဗ်”
“ဟုတ္ပါၿပီ”
အသြားလမ္းအျပန္လမ္းသတ္မွတ္မထားတာမို႔ လူေတြက တိုးတိုးႀကိတ္ေနသည္။ လူကြဲသြားမစိုးလို႔ လြန္းမာန္က တိုက္ပုံပခုံးကိုဖက္ကာ တိုက္ပုံအား သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ခဏနားခိုေစသည္။
“ငါဒီေန႕ ၾကက္သားေၾကာ္ဝယ္ေကြၽးမယ္ လာ”
“ဟုတ္ၿပီကြ”
ေႏြသစ္ရဲ႕ ဝယ္ေကြၽးမယ္ဆိုတဲ့ေနာက္ လြန္းမာန္ႏွင့္သာပိုင္တို႔ရဲ႕ အေပ်ာ္လြန္သံကပ္ပါလာသည္။ အျပင္ကေနလည္း လာေရာင္းသည့္ အသည္ေတြလည္းရွိသည္မို႔ ဆာလွေသာဗိုက္အတြက္ အဆင္ေျပသည္။ ေႏြသစ္က ၾကက္သားအခ်ိဳသုံးပြဲႏွင့္အစပ္သုံးပြဲဝယ္သည္။ ၿပီးရင္ေတာ့ ေပါင္မုန႔္ကို သာပိုင္က ဒကာခံသည္။ ဝယ္ၿပီးက်ရင္ေတာ့ ေဈးဆိုင္ေတြေနာက္က ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ဝိုင္းဖြဲ႕စားၾကမည္ျဖစ္သျဖင့္ တဲထဲကေနပဲ ျဖတ္ကာ ျမက္ခင္းေပၚကူးလိုက္ၾကသည္။
