နိုးနိုင္တို႔ရဲ႕အခ်စ္ေရးဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာမ်ားျဖင့္ လွပခဲ့သည့္ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ေထာင့္ငါးရာခ်စ္ျခင္း၊ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ငါးရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ေမတၱာတို႔ျဖင့္ ပုံျပင္ေလးဟာ ေခ်ာ့တခါေျပတစ္လွည့္ျဖင့္ ခရီးဆက္ေနခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားထဲမွ သည္းခံလြန္းတတ္ကာ ခ်စ္ေပးလြန္းတတ္သည့္ အကိုသာပိုင္ရဲ႕အခ်စ္က အဓိကက်ပါလိမ့္မည္။
“အကိုသာပိုင္က မင္းကိုအေတာ္ခ်စ္တာ”
“အင္း ငါသိတယ္၊ ငါကလည္း ခ်စ္ေပးလို႔ဆိုးတာ၊ noahကလည္း သူ႕အေပၚဆိုးေစခ်င္တာ”
နိုးနိုင္က ၿပဳံးၿပဳံးပင္။
“ဒါဆို အကိုသာပိုင့္ကိုသင္တန္းသင္ခြင့္ေပးလိုက္ေလ”
“အခုေတာ့မရေသးဘူး၊ ငါမရင့္က်က္ေသးဘူး”
“မင္းကလည္းကြာ ထားပါ ထားပါ၊ အကိုသာပိုင္ရဲ႕ေက်းဇူးနဲ႕ မင္းဆယ္တန္းေတာ့ ေအာင္ခဲ့သားပဲ၊ ေနမေကာင္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းခဲ့မွာပဲေနာ္”
“ပင္ပန္းတာေပါ့၊တစ္နာရီေလာက္စာက်က္ၿပီးရင္ေခါင္းမူးလာေကာ၊ အယ့္ ဒါေပမယ့္ ငါကအစကတည္းကဉာဏ္ေကာင္းတယ္ေလ၊ ႀကိဳျပင္ဆင္ထားေတာ့ ေတာ္ရာက်သြားတယ္၊ ငါအဂၤလိပ္နဲ႕ဘိုင္အိုဂုဏ္ထူးပါတယ္၊ဒါေပမယ့္လို႔ကြာ က်န္ဘာသာေတြမွာအမွတ္ေတာ့နည္းတာေပါ့၊ မႏၲေလးတကၠသိုလ္မွီေပမယ့္ noahရွိရာဒီမွာပဲတက္တာ”
“ဪ မိဘေတြကဘာမွမေျပာဘူးလား”
“အင္း၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့မိဘေတြက ေက်ာင္းၿပီးရင္ သူတို႔လုပ္ငန္းထဲဝင္ဖို႔ေတာ့ ေတာင္းဆိုတယ္”
“ဪ”
“ငါ့ဘဝမွာnoahကို ဆိုးရတာအႀကိဳက္ဆုံးအလုပ္ပဲ”
“ေအးပါကြာ၊ငါကေတာ့ အကိုလြန္းမာန္ကိုခ်စ္ရတာ အႀကိဳက္ဆုံးအလုပ္ပဲ”
“ငါ့ေရွ႕အပိုေတြလာေျပာေနတယ္”
“အာ့! ”
နိုးနိုင္က ေနာက္စိကို ရိုက္ထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ ေကာင္းထက္ေခါင္းမွာ ေရွ႕ကိုငိုက္က်သြားသည္။ နာသြားသည့္ေနရာကို လက္ဖဝါးျဖင့္အုပ္ကာ နိုးနိုင္ကို မေက်နမနပ္ၾကည့္လိုက္သည္။
