ေပ်ာ္စရာသၾကၤန္မွာ အတူေပ်ာ္မယ့္အေဖာ္မရွိေလေတာ့ ဘယ္အေပ်ာ္မွေပ်ာ္လို႔မရေပ။ ဘယ္မွလည္းမလည္ျဖစ္ဘဲ သာသနာ့ေဘာင္ထဲ အၿပီးမဟုတ္သည့္တိုင္ တစ္ပတ္တိတိဝင္သြားသည့္ ခ်စ္ရသူေလးကိုသာ လြမ္းဆြတ္ေနရသည္။ ခ်စ္သူမို႔ လြမ္းတာေတာ့ လြမ္းတာေပါ့ေလ။ မလြမ္းတဲ့သူ ဤကမာၻမွာ ရွိမွမရွိဘဲ။"ဗ်"ကေလးထည့္ကာေျပာတဲ့ တိုက္ပုံရဲ႕ စကားေလးေတြကို မၾကားရတာ နာရီပိုင္းေက်ာ္ကာ ရက္ပိုင္းလည္းေရာက္ေနခဲ့ၿပီကိုး။ လူထြက္လာလွ်င္ေတာ့ "ခ်စ္တယ္ဗ်"ဆိုတဲ့ စကားေလးကို တစ္ေနကုန္ေျပာခိုင္းဦးမည္ဟု လြန္းမာန္ႀကိမ္းထားမိသည္။
"အဲ့ဟန္သာပိုင္ဟာေလ ငါ့ေမာင္ေလးက ဘုရား၊တရားလုပ္ဖို႔သြားတာကို ေဖာက္ျပန္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ၊ တကယ္တည္း၊ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ"
ေႏြသစ္က သာပိုင့္အတင္းတုတ္သည္။ အခုေရာက္ေနတာကေတာ့ သာပိုင့္ၿခံထဲျဖစ္သည္။ သာပိုင့္အေဖကဖုန္းဆက္ၿပီး "မင္းတို႔သူငယ္ခ်င္းကို လာဆုံးမပါဦး"လို႔ အကူအညီေတာင္းသျဖင့္ လာရျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနသည့္ဦးေလးက အေပၚထပ္သို႔ လက္ညိုးထိုးျပသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ခါးၫြတ္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ကာ အေပၚသို႔တက္လာခဲ့သည္။ အေပၚထပ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေပၚထပ္ဧည့္ခန္းၾကမ္းျပင္မွာ ေျခကားယားလက္ကားယားနဲ႕ ပက္လက္ႀကီးျဖစ္ေနသည့္ သာပိုင့္ကိုေတြ႕ရသည္။ ေဘးမွာလည္း အဆာေျပစားဖို႔စားစရာေတြပုံလို႔။ လြန္းမာန္သက္ျပင္းခ်လိဳက္မိသည္။
"သာပိုင္"
"ဟဲ့"
ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္အက်င့္ရွိတဲ့ ေႏြသစ္က သာပိုင့္ဆီအျမန္ေျပးကာ ေနာက္ေက်ာကို အုန္းခနဲျမည္ေအာင္ ထုလိုက္သည္။
"အား ေႏြသစ္မ "
နာလိုက္တာဆိုတာ ေက်ာကိုေကာ့ေတာင္သြားသည္။ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္လိုက္သည့္ေႏြသစ္အား သာပိုင္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူကေတာင္ကိုယ့္ကို ျပန္ျပဴးျပလာေသး။
"အသိဝင္ၿပီလား ဟမ္ မဝင္ရင္ေနာက္တစ္ခ်က္ခ်ေပးမယ္"
"ဝင္ပါၿပီ ဝင္ပါၿပီ"
