ေႏြသစ္က နာမည္မဲလိတ္ဘူးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ပိတ္ကာ လႈပ္ခတ္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ေတာ့ ဘယ္သူမ်ားက်လိမ့္မလဲလို႔ နာမည္မဲကို ကိုယ္တိုင္ႏွိုက္လိုက္သည္။ မဲလိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္ကာ ပထမဆုံးက်သည့္နာမည္က မည္သူလဲဆိုတာ ေႏြသစ္တင္မဟုတ္ဘဲ အားလုံးက ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။
ေႏြသစ္က အနည္းငယ္က်ယ္ေသာအသံျဖင့္....
“ခ်စ္နိုးေလးေပါက္တယ္”
“ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္လား”
နိုးနိုင္က ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေမးေတာ့ ေႏြသစ္ကေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“လာ ကိုယ္နဲ႕ေဆာ့မယ္”
သာပိုင္က ခ်စ္နိုးလက္ကိုဆြဲကာ အလယ္မွာသြားရပ္သည္။
“ဘယ္သူကခင္ဗ်ားနဲ႕ေဆာ့မယ္ေျပာလို႔တုန္း”
နိုးနိုင္က ထိုသို႔ဆိုေတာ့ သာပိုင့္ရဲ႕ မၾကည္ေသာအၾကည့္စူးက နိုးနိုင္ဆီ ဒိုင္းခနဲေရာက္လာသည္။ နိုးနိုင္က ႐ြဲ႕ခ်င္သူပီပီ “မေၾကာက္ဘူး”ဟု ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ုံမွ်ေျပာကာ လွ်ာထုတ္ေျပာင္ျပလိုက္သည္။
“မဆိုးစမ္းနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕မေဆာ့လို႔ ဘယ္သူနဲ႕ေဆာ့မွာလဲ၊ အဲ့ေႏြသစ္အစုတ္ပလုတ္ ေဆာ့ခိုင္းရင္ ၾကမ္းတာေတြခ်ည္းပဲ၊ ကိုယ္နဲ႕လြဲၿပီး ဘယ္သူနဲ႕မွ မေဆာ့ရပါဘူး”
“ငါ့ကို ဘာအစုတ္ပလုတ္မလဲ”
ေႏြသစ္က မဲပုံးအဖုံးကို သာပိုင့္ဆီ လွမ္းေပါက္လိုက္သည္။ သို႔ေပမယ့္လည္း သာပိုင္ကေတာ့ လ်င္ျမန္စြာေရွာင္နိုင္ပါသည္။နိုးနိုင္မွာ မေဆာ့ဘူးဟု ျငင္း၍မရနိုင္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကိုေထာ္ထားသည္။
“လိုက္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတာ သူမ်ားကို”
နိုးနိုင္က ပြစိပြစိေရ႐ြတ္ရင္း ကစားရမည့္ကစားနည္းမဲဘူးထဲမွ မဲတစ္လိတ္ကို ႏွိုက္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မဲကိုဖြင့္ၾကည့္ရင္း အားလုံးၾကားရေလာက္သည့္အသံျဖင့္...
“ႀကိဳက္ရာလူတစ္ေယာက္ကိုေခၚ၍ ထိုသူအား ကိုယ့္ကိုေက်ာပိုးခိုင္းၿပီး ႀကိဳးဆယ္ခါခုန္ခိုင္းပါ၊ မနိုင္ပါက ႏွစ္ေယာက္သား ၿခံတစ္ပတ္ဖားခုန္ရမည္၊ ဟာ အမေႏြသစ္ကလည္း ဒါကနည္းနည္းၾကမ္းတယ္”
