BEBEKLİ HAYAT

B.H.-5

Sabah gözlerimi açtım ve kalktım. Dün o kadar yorulmuştum ki sabah Barışı yollayıp geri yattım. Kahvaltı masası hala duruyordu ilk sofrayı toplayıp kendime kare ekmeklerden iki tane tost yaptım ve yanına vazgeçemediğim çikolatalı sütümden koydum.

Kahvaltımı ettikten sonra bulaşıkları hallettim. Salonu ve mutfağı toplayıp. Çok sevdigim süpürgemi aldım tabi severdim o kadar para verdim.

Bir maaşımı yatırdım ona nerdeyse

Salonu ve mutfağı süpürüp yerine koydum. Kendime kahve koyup salonda koltuğa oturdum. O sırada kapı çaldı ayağa kalkıp yürüdüm.

Kapıyı açtım gelen Hülya anne içeri girince sarıldım." Hoşgeldin annee"
"Hoşbuldum güzel kızım, nasılsın bugün?"dedi karnımı severken
"İyiyim iyiyiz biraz fazla iş var bugün başlamak lazım. Ama ilk kahve yapayım."
Kafasını sallayıp o çantasını içeri koyarken ben de mutfağa geri dönüp kahveleri koydum.

Çekmeceden cezve aldım. İçine süt koyup ocağın üstüne ısınması için bıraktım. Annemde içeri girip sandalye çekip oturdu. Isınan sütleri kupalara ekleyip anneminkine şeker atıp karıştırdım.

Karşı sandalyeyi çekip oturdum.
"Dün o kadar yorulmuşum ki sabah Barışı yollayıp geri yattım"
"Hülya anne gülerek karşılık verdi" Sen yine iyisin kızım ben ev işlerini bile yapamıyordum. Çok şükür sende yok öyle halsizlik"
Kafamı salladım" yok Allah'tan işlenince sadece normale göre daha çok yoruluyorum. Bir de biraz aç kalsam hemen başım dönüyor"
"Ee hamileliğin cilveleri bunlar da napalım az kaldı zaten. Bir tarih belli mi?"
Kupamı masaya koydum.
"15 Ocak gibi diyor doktor"

Bugün 27 Aralık ve yaklaşık 20 gün kalmıştı doğuma. Gün geçtikçe heyecanım ve aynı oranda korkum da artıyordu. İyi bir anne olamamaktan korkuyordum. Şimdiden üzerine titriyordum.

Çalan telefonumla kaşlarımı çatıp telefonumu aldım bu saatte annem aramazdı dinlenirim diye. Arayan kişiyi gördüğümde daha çok kaşlarım çatıldı.

Amcamın eşi yengem yani en sevmediğim yengem arıyordu. Niye ki yani?

Telefonu açıp soğuk bir şekilde konuştum "Efendim"
"Nasılsın Senacım"dedi yapmacık sesiyle yüzümü buruşturup
"İyiyim sen nasılsın yenge?"dedim ıyy hiç sevmiyorum ya

"İyiyim ben de ee hamilelik nasıl gidiyor. Az kaldı doğuma galiba akşam babaannenlerdeydik onlar söyledi"
Babaannem zaten sizi hiç ayırır mı demek vardı ama neyse
"Evet 20 gün kaldı." dedim bu konuşmanın hemen son bulmasını beklerken.

"Çok az kalmış. Biz de konuştuk işte senin için" kaşlarım daha ne kadar çatılabilirse biraz çatılıp en soğuk sesimle "ne konuştunuz?"dedim

"Sen doğum yaptıktan sonra iyileşince Yasemin ve Zeynep yengeni de alıp gelelim dedik babaannen de tabi. Sana da söylemek istedik"
"Daha doğum olmadı ne olur bilmem ama gelin tabi Barış size burda bir pansiyon ayarlar kalırsınız istediğiniz kadar"dedim

Pardon da gezmeye gelip evime mi yatırıcaktım onları. Niyetleri çok belliydi. Yıllardır bir halta yaramazlarken şimdi doğum ziyareti diye sallıyorlardı.

Biraz şok olmuş sesiyle"tabi tabi olur. Neyse canım kapatıyorum şimdi kendine iyi bak"
"Görüşürüz"deyip kapatıverdim.

Anneme gülümseyip bir dakika işareti yaptım ve yatak odasına gittim. Annemi arayıp açmasını bekledim.

"Alo, efendim kızım?"
"Nasılsın anne?"
"İyi kızım siz naptınız başladınız mı işlere?"
"Birazdan başlarız da sana bir şey sorucam"
"Sor annem"
"Sen yengemlere ya da ne bileyim babaannem lerle konuştun mu hiç?"
"Yok be ne konuşucam onlarla. Niye sordun bakayım sen?"
" Biraz önce Aslı yengem aradı"annem şaşırmış sesiyle
"AA hangi dağda kurt ölmüş"
"Bilmiyorum valla dedi ki doğumdan sonra ben iyileşince ziyarete geliceklermiş. Ben de belli değil ama tabi siz gelin Barış size pansiyon ayarlar dedim" annem sinirli sesiyle
" İyi demişsin babaannen acaba bir kere aradı mi bir ihtiyacın var mı diye. Boşver sen yuvana bak. Hiç bozma sinirini gelirler giderler boşver."
"Amaan hiç umrumda değil açıkçası onların bana yapmadığını barışın ailesi yaptı bana. Neyse biz işlere başlıcaz. Öptüm"
"Ben de kızım hadi bay bay" deyip kapattık telefonu.