BEBEKLİ HAYAT

B.H.-16

Sabah Eslemin altını değiştirip babasının yanına yatırdım. Banyodaki işlerimi halledip mutfağa kahvaltı hazırlamaya başladım. Kahvaltıyı hazırlarken bugün ne yapacağımı düşünüyordum. Aslında bugün boştu.

En iyisi yazlık kışlık yapmak. Hem günü doldurmuş olurum hem de aradan bu iş de çıkmış olur. Kahvaltılıkları çıkartıp masaya koyarken dün aklıma geldi. Annemle atıştıktan sonra hiçbiriyle konuşmamıştım. Ama ben haklıydım değil mi ...

Barış mutfağın kapısında belirince ona gülümseyip "Günaydın" dedim gözlerini ovuştururken "Sana da günaydın" dedi. Buzdolabından yumurta çıkarıp "Bugün yumurta benden" deyip göz kırptı. Gülümseyip kafamla onayladım.

Barış yumurtayı yaparken ben de çay koydum. Eslemin ağlama sesini duyunca yatak odasına doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladım. Yatak odasına girdiğimde uzakta kalan oyuncağına bakıp bakıp ağlayan kızımı görünce gülmemi tutamadım.

"Annecim oyuncak için ağlıyor musun" deyip oyuncağı ona yaklaştırdım. Oyuncağı eline alıp burnunu çekti ve oynamaya başladı. "Bebeğim benimm" deyip kucağıma aldım ve saçlarına bir öpücük bıraktım.

Kızımla birlikte mutfağa geçip masaya oturduk. Barış tabağıma yumurtadan koyduktan sonra bir garson misali çay da koyup göz kırptı "Başka bir isteğiniz var mı efendim?" dedi sırıtarak "Gerek yok teşekkürler yakışıklı bey "dedim Barış kaşlarını çatıp "Umarım bütün garsonlara böyle demiyorsundur" deyince bir kahkaha atıp "Hayır size özel" dedim gülüp o da oturdu ve kahvaltımızı etmeye başladık.

Kahvaltımız bittikten sonra Barış giyinirken biz de kızımla oyunlar oynayarak mutfağı topladık. Barış kapının önüne gelip "Ben gidiyorum kızlar" dedi Eslemi öptükten sonra beni de öptü.

"Görüşürüz" deyip Barışı uğurladık. Eslemi oyun halısına bırakıp mutfağı ve salonu güzelce süpürdüm. Telefonumun arama sesini duyunca telefonumu bulup arayana baktım.
"Efendim Seda Hanım?" deyip Eslemin yanına yattım.
"Bugün işin var mı?...Varsa da banane iptal et " deyince gülüp "Yok neden?" dedim "Cilt bakımına gitsek ya ne zamandır aklımda" dedi biraz düşünüp " Eslemle nasıl olcak ya ağlarsa? " dedim "İki kişi bir çocuğa bakamazsak yuh bize" deyince "Tamam iyi hadi saat kaçta?"

"Ben sizi saat 3 gibi alırım" "Tamam o zaman Eslemi erken uyutayım ki orda uyusun en azından" deyip anlaştıktan sonra telefonu kapattım.

E hani ben yazlık- kışlık yapıcaktım...Gezmeyi duyunca tabi kanım kaynadı unutuverdim :)

Saat 12 olmuştu oyun halısında oynayan Eslemi kucağıma alıp koltuğa oturdum. "Kızım şimdi uyusak olur dimi. Annesinin meleği hemencecik uyucak "deyip emzirmeye başladım ama hiç uyuyacak göz yoktu Eslemde şuan. Pişpişleyerek uyutmaya çalışıyordum.

Eslem ise gözlerini kapatmakta oldukça inatçıydı. "Hadi ama annecim kapat gözlerini artııkk" diye sızlanırken biraz daha sabretmeye çalıştım. Vee yaklaşık yarım saat daha uğraştıktan sonra savaşı kazanan ben olmuş, Eslem uyumuştu yavaşça onu ana kucağına yatırıp telefonumu aldım ve sessiz adımlarla odadan çıktım.

Çocuğu zorla uyutmuştum resmen. Mutfağa girip kendime kahve yaptım ve fincanımı alıp balkona çıktım. Bir camını açıp hava girmesini sağladım. Havalar gitgide güzelleşiyordu. Bu zamanları seviyordum. Ne sıcak ne soğuk oluyordu.

Kahvemden bir yudum alıp etrafı izlerken telefonumun çalma sesiyle hemen açtım. "Kızım, nasılsın ?"dedi annem. Arayana bakmadan hemen açmıştım. "İyiyim sen nasılsın ?" dedim kırgın sesimle. Hala kızgın değildim ama kırılmıştım.