BEBEKLİ HAYAT

B.H.-8

5 OCAK ÇARŞAMBA

Karnımdaki sancıyla gözlerimi açtım.Bu son 3 gündür ara ara sürekli sancılar giriyordu ama kısa süreli sancılardı. Artık doğum bugün yarın olacaktı doktorumuz gününü doldurmayacağını söyledi.

Sancım geçtikten sonra Barışın kollarından çıkıp ayağa kalktım. Banyoya gidip dişlerimi fırçaladım. Odadan çıkıp mutfağa girdim.Canım anam kaç gündür iş yaptırmıyordu bana ve yine kahvaltıyı hazırlıyordu.

"Günaydın anaağ"dedim iğrenç sesimle annem yüzünü buruşturup "Günaydın çatlak kızım günaydın"dedi sırıtıp yardım etmeye başladım.Kahvaltıyı hazırladıktan sonra yatak odasına gidip zorlu geçen 10 dakikanın ardından Barışı uyandırabilmiştim.Kahvaltıda o taktığım yumurtalı peynirli ekmeklerden yapmıştık.

Güzelce kahvaltımızı yaptıktan sonra bulaşıkları yerleştirirken yine bir sancı girdi. Karnımı tutup sakinleşmeye çalıştım.Kahvaltımı yaparken de sancım olmuştu.Tek sıkıntı bugün daha sık oluyordu bu sancılar.

Hala sancımın geçmesini beklerken onun yerine daha sert bir sancı girdi"AHH.."deyip bir elimle belimi diğer elimle karnımı tuttum.Sesimi duyan annem ve Barış mutfağa daldılar. Annem yanıma gelip eğildi."Amaannn... Oğlum bebek geliyor kesin çabuk arabayı hazırla"dedi annem 'yok iyiyim'dememe kalmadan diğerlerinden daha sert bir ağrı girdi.

"AHHH... Geliyor bu sefer "dedim acıyla kıvranırken Barış ne yapacapını bilmeden sporlarını giydi. Kapıdan çıkarken zar zor bağırabildim."Barış çantayı aall"

"Tamam tamam aldım"dedi annem gülmesini bastırıp"Oğlum nerde çanta almadın"dedi Barışa yeni dank edince odaya koşa koşa gidip valizi aldı ve kapıdan koşturarak indi.Annem ellerimi tutup"Sakin ol dicem ama maşallah sakinsin zaten şimdi doktorunu ara durumu anlat "dedi kafamı sallayıp acıyla telefonu aldım o sırada evden çıkmış iki büklüm asansöre biniyorduk.

Doktorumuzu arayıp durumu anlattım ve doğumun başladığını söyledi hemen arabaya binip yola çıktık.Arkaarkaya geçmeyen ve giderek büyüyen sancılarla yoldaydık.Bağırmamaya çalışırken kendimi çok sıkıyordum. Nasıl geldiğimizi anlamadan hastanenin önünde durduk.

Barış hızla arabadan inip benim tarafıma geldi. Beni kucağına alıp gelen sedyeye yatırdı annem sanırım çantayı alıyordu. Apar topar Ali hocayla birlikte hastaneye girdik."Hocam ağrı gitgide artıyor"Barış elimi tutarken hocam konuştu."Kızım dayan birazdan kurtulacaksın inşallah"deyip ameliyathaneye soktu beni orada ameliyat kıyafetlerini giydirdiler.

Barış ve annem kapının ardında kalmışlardı acıdan onlarla konuşamamıştım bile.Ali hoca gelip örttükleri örtüyü açıp altıma baktı."Güzel haber şu ki bebeğin kafası gelmiş bile bir iki ıkınmana bakıyor"dedi ama tek sorun kendimde güç bulamıyor olmamdı.

Kafamı sağa sola sallarken su gibi ter akıyordu her yerimden "Hadi kızım derin nefes alıp ver.Güven bana çok güçlüsün sen hadi ben deyince"dedi derin nefes alıp verirken belli belirsiz kafamı salladım.

"3 dediğimde ıkın"dedi ve saymaya başladı."1.....2.....3 ıkın "dedi kendimi sıkarak ıkındım ve hissettiğim acıyla bağırdım. Yanımdaki Cansu hemşire elindeki havluyla terlerimi silmeye çalışıyordu fakat hemen yerine yenileri geliyordu.

Artık acıdan akan ter damlalarına gözyaşlarım da eklenmişti. Ali hoca kafasını kaldırıp "Son kez tüm kuvvetinle ıkınmanı istiyorum. Hadi kızım bebeğine kavuşmana çok az kaldı"dedi kafamı sallayıp vücudumdaki tüm kuvveti aldığım derin nefesle topladım ve sonn gücümle ıkındım.

Bedenimden bir parçanın çıkmasıyla acayip bir rahatlık hissederken cırtlak mı cırtlak bir bağrışla gözyaşlarım hızla akmaya başladı. Sonunda doğmuştu. Eslemi Ali doktor kendi gelip göğsüme yatırdı. Ağlayan kızım benim kokumu duyunca sustu ve mıkırdanmaya başladı.