Eylül [GXG]♀

9

yemeklerimizi yiyip Şaraplarımızı içmeye başlamıştık sonunda. Aslında tam da içmeye başladığımız söylenemezdi çünkü Gece devamlı topunu getirip atmamızı istiyordu. Bu nedenle henüz keyiflenmeye başlayamamıştık. 

"anneciğim kendin oynar mısın? Eylül teyzenle sohbet etmeye çalışıyoruz" Gece sözlerimin ardından topunu alıp bahçeye çıktı. Üzüldüğünü biliyordum ama Eylül'de misafirimdi sonuçta. Gece ile hep oynuyorduk. 

Elimle Eylül'e biraz beklemesini işaret edip duvarın köşesindeki dolaptan bir paket sigara ve kül tablası alıp tekrar yanına döndüm. "sigarasız olmaz" dediğimde ikimiz de güldük.  Sahi ne güzel gülüyordu öyle. 

tam da takıla kalınacak bir mimikti. Hayatı boyunca kim bilir kaç dilhunun aklını başından almıştır. Saat akşam dokuza gelirken ve biz sohbetimizin en koyu yerindeyken Eylül'ün telefonu gürültülü bir şekilde çalıp, tabiri caizse ortamın içine sıçmıştı. 

Eylül telefonu açtıktan birkaç saniye sonra hızla yerinden kalkıp bahçeye adımladığında işlerin yolunda gitmediğini anlamıştım fakat konuyu bilmiyordum. Tahmin yürütmek mantıklı olmazdı.

bahçeden gelen seslerden konuşmanın epey hararetli ve gergin olduğu belliydi. kısa bir sürenin ardından Eylül ağzının içinde küfür mırıldanarak yanıma geldiğinde "ne oldu?" diye sordum.

"oturduğum ev satılmış bu hafta içinde çıkmamı söylüyorlar" işlerin yolunda gitmediğini anlamıştım. "sakin ol ve düşünmeme izin ver" diyerek onu omuzlarından tutup koltuğa oturttum. Eylül düşünmeme fırsat vermeden "yeni bir ev bulana kadar otele yerleşirim" deyip sehpanın üstündeki ince geniş çakmakla ağzına aldığı sigaranın ucunu tutuşturup derin bir nefes aldı. "evdeki eşyalar ne olacak?" diye sordum çözüm yolu düşünmeye devam ederken. 

"evi kiraladığımda eşyalar içindeydi" dediğinde zihnimde bir ampul yandı. "yeni bir ev bulana kadar otelde kalmana izin veremem o yüzden bende kalıyorsun itiraz istemiyorum. hadi gidip eşyalarını alalım" diye bir teklif attım ortaya heyecanla. Yalnız yaşamaktan sıkıldığım için mi bende kalmasını söylemiştim yoksa gerçekten incelik mi etmiştim bunu düşünecek durumda değildim. 

"hayır, Senin dinlenmen gerekiyor ben alıp gelirim" dedikten sonra teşekkür göstergesi olsa gerek bana sarılıp evden ayrıldı. Ben de her zaman yaptığım şeyi yapıp televizyondan yarım bıraktığım dizimi açtım. Şarap neredeyse bitmiş dibinde birkaç yudum kalmıştı. Fırsattan istifade kalanı kafama dikip tekrar diziye dönmeye çalıştım fakat asla başarılı olamıyordum. Aklıma sürekli Eylül geliyordu. Şu an bile gitmesine üzülmüştüm. Geri dönecek olsa bile. 

üstelik kısa bir süre de olsa onunla yaşama ve aynı evde kalma düşüncesi beni bir hayli heyecanlandırmıştı. 

saat on bire gelirken kapı çaldı. Bende o sırada diziye yeni odaklanmaya başlamıştım ki dikkatim kapı çaldığında dağıldı. Gidip açtığımda Eylül'ün yanında tam tamına 5 valiz olduğunu gördüm. Mantıklı düşünürsek benim buradaki valizlerden çok daha fazla kıyafetim vardı fakat ondan bu kadar beklemiyordum elbette. 

Eylül valizleri tek başına teker teker yukarı çıkarırken onu izlemek gerçekten çok sinir bozucuydu. Yardım etmek istememe rağmen dinlenmem gerektiğini söyleyip beni bir çocuk gibi avutmaya çalışıyordu. 

her şeyi yukarı çıkardıktan sonra salona yani yanıma gelip oturduğu anda tekrar kapı çaldı. Kimin geldiğini biliyordum. Lakin evde yokmuşuz gibi davranmak için çok geçti çünkü Eylül kapıyı açmak adına o tarafa doğru gitmişti bile. 

gözümü kapatıp sadece gelmelerini bekledim. Yine aynı şeyler olacaktı. Yine Can, Eylül'e yürüyecekti. O ise ya karşılık verecek ya da yüz vermeyecekti. Ben ise Can tarafından dalga konusu olacak kimse tarafından siklenmeyen o köşede bekleyen arkadaş olacaktım. 

Can elinde bir şişe vodkayla bağırarak salona girdiğinde bu gece tam anlamıyla sıçtığımı anlamıştım. "bütün gece kim kafayı bulup saçma sapan oyunlar oynamak ister?"

o kişi kesinlikle ben değildim...

"hiç yazmasaydın daha iyiydi amına koyayım" diyeceğiniz kısacık bir bölümle gelip sizden af dileyerek vote ve yorum istiyorum.