Eylül [GXG]♀

39

Medya: Lara

Saniyeler dakikaları, dakikalar ise saatleri kovalarken Eylül hiç kıpırdamadan kollarımın arasında karunmaya muhtaç bir çocuk gibi beklemişti.

Yaşadıkları çok büyük ve önemli görünmeyebilirdi ancak bu olaylar onun canını çok yakmıştı. Bunu görebiliyordum. Belki sadece içindeki alev topunu benim görmeme izin vermişti.

Eğer öyleyse ne olursa olsun o alev topunu söndürmeden onun hayatından çıkmaya niyetim yoktu.

Onu söndürdükten sonra ise küllerini tıpkı hristiyanların yaptığı gibi bir kavanoza koyup Eylül'e verecektim.

O da isterse hepsini döküp kurtulacak, isterse de anı olarak saklayacaktı.

Hala boynuma ufak ufak gözyaşları damlatmaya devam ettiğinde bunun böyle olmaması gerektiğini düşünüp elimle hafifçe başını yukarı kaldırdım fakat yüzüme bakmıyordu.

Utanıyor olamazdı değil mi?

"iyi olmadığını biliyorum ve bu sorun değil. Kendini lütfen kötü hissetme"
Dediğimde gözlerini korkarcasına gözlerime değdirip sessizce "seni seviyorum" dedi.
Bende ona ayak uydurup "seni seviyorum" dedikten sonra Eylül narin elleriyle gözlerindeki yaşları silip "Lara'yı tanımak istiyorum" dedi aniden.

Başta ne demek istediğini anlamasam da sonradan bunu özümseyip "bu gün değil. Şu an ikimizin de biraz dinlenmeye ihtiyacı var" diyerek konuyu geçiştirdim. Bir süre daha öylece denizi dinledikten sonra 'hadi gidelim' dercesine Eylül'ün elini tutup biraz çekiştirdim.

Demek istediğim şeyi anladığı an da oturduğu beyaz minderden kalkıp boş şişeleri ve kirletilmiş kadehleri aldı.

İçindeki pisliklerin bir kısmını kadehine akıtmış da kirletmiş gibiydi sanki.

Eylül'e eşlik edip yerimden kalkarken biraz sendeleyince o hemen koluma girmişti. Her içtiğimde yakınlaşacağımızı bilsem kesinlikle alkolik olurdum diye düşündüm bir an.

"Lara, sarhoş musun?"

Bunu neden sorduğunu biliyordum. Çünkü iki şişeyi de neredeyse ben içmiştim. Eylül sadece bir iki kadeh şarap ile ağzını tatlandırmıştı.

"değilim. Sadece başım dönüyor" derken kelimeler ağzımdan yuvarlanarak çıkıp zar zor onun kulağına gitmişlerdi.

Eylül, biraz sitemli bir tebessümle gülüp "sarhoşun" dedi. Ardından ben tekrar yalpalayınca elini kolumdan çekip belime koydu ve "bana yaslan başımın belası düşmeni istemiyorum" diyerek adım atmam için ufak bir hareket yaptı.

Adımlarımı bir sağa bir sola kontrolsüzce atarken Eylül'e destek olacağım en güzel an da onun bana destek olmasını sağladığın için kendime küfürler yağdırdım.

Aptalsın Lara. Gerçekten çok aptalsın. Bir gün de ayık kal be lanet olası. Sadece bir gün!

Ben içten içe kendime kızarken Eylül'ün söylediği şeyle içten içe olmadığını anladım.

"kendine kızma. Bu ikimizin de hatası"

Hayır benim hatamdı. İçmemem gerekirken inatla içiyor, çevrendekileri zor duruma düşürüyordum.

İşin garip tarafı ise, bunların farkına vardıkça daha çok içmek istememdi.

"hayır, benim hatam" diye onu düzelttikten sonra ekledim. "ben sana bir şey göstereceğim"

Eylül beni arabanın ön koltuğuna otuttururken kurmuştum bu cümleyi. İtinayla emniyet kemerimi taktıktan sonra "ne göstereceksin?" diye sordu merakla. Mantıken de böyle yapması gerekirdi zaten.

"söylemem sürpriz" dedim çocuk gibi başımı iki yana sallarken.

Bunu yaptıktan hemen sonra ise iki yanağımda Eylül'ün ellerini hissettim.
Hemen ardından da sıcak nefesinin dudaklarıma dokunuşunu.

Beni her öptüğünde içime bir dalga yayılıyor, kan akışımı damarlarımda daha rahat hissedebiliyordum.

Refleks olarak ellerimi beline koyduğumda Eylül, istemsizce yaptığını düşündüğüm bir şekilde Kucağıma oturdu. Etrafta herhangi birinin olmaması işimize gelirken elimi Eylül'ün ince ve mükemmel kıvrımlı belinden zoraki çekip hemen sol tarafımdaki küçük kol sayesinde koltuğu biraz daha geriye yaslayıp bana biraz daha yaklaşmasını sağladım.

Dudaklarımız birkaç dakikalığına hiç ayrılmamıştı. Arabada olmamıza rağmen fazla şehvetli öpüştüğümüzü düşünmeden edemedim. Eğer bir şeyler yaşanacaksa şu an burada olmamalıydı.

Hiç istemesem de Eylül'le dudaklarımızı ayırıp koltuğu eski haline getirdim. O yüzüme 'ne yapıyor bu?' der gibi baksa da bunu umursamayıp sol elimle kalçasından, sağ elimle ise bacağından ittirerek kucağımdan kalkmasını sağladım.

Eylül tedirgince "bir şey mi yaptım?" diye sorunca, gamzelerimi çıkarmaya özen göstererek "hayır bir şey yapmadın. Sadece bir an önce eve gitmek istiyorum" dedim.

O da bunu duyduğu an da sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırdı.

Başım hala dönmeye devam ederken camdan dışarı baktığımda insanların da bir sağa bir sola gidip geldiklerini görüyordum.

Radyoda çalan şarkı kulağıma belli belirsiz geliyor, kendi kendime istemsizce sırıtıyordum.

Bunun sebebi ise eve gittiğimizde neler yapacağımızı düşünmekti.

Dakikalar sonra arabayı park edip evin önüne geldiğimizde destek bulmak istercesine kendimi duvara bıraktım. Belki biraz da sürtünmüş olabilirdim.

Eylül kapıyı açtığında kendimi tutamayıp onu hızla kapıdan içeri ittim. Onun sırtı evin duvarıyla birleşirken ayağımla kapıya bir tekme savurup kapanmasını sağladım.

Yaptığım şeyleri isteyerek yapmıyordum. Her şey benim kontrolüm dışındaydı. Bütün ipler Eylül'ün elindeydi. İsteseydi beni çok kolay durdurabilirdi ancak yapmıyordu.

Arabada onu durduğum için özür diler gibi tekrar dudaklarına yöneldim.

Amacım onu öpmek değildi.
Eğer amacım birini öpmek olsaydı bunu binlerce kez yapabilirdim.
Amacım, benim için alınmış bir nefesi ciğerlerimde hissetmekti sadece...

Duvar ve benim aramda kıpırdamadan duruyordu. Bu anın çok klasik bir an olduğunun farkındaydım fakat gerçekten anlattıkları kadar vardı.

Alkolün etkisiyle asla yapmayacağım bir şey yapıp bacaklarını kavradığım gibi onu kucağıma aldım. Hala duvar ile aramdaydı. Tek fark kucağımda oluşuydu.

Öpüşmemiz daha da hızlanırken Eylül'ün halinden gayet memnun olduğunu fark ettim.

Çünkü bir eliyle omzumu tutarken diğer eliyle de ensemin biraz üstündeki saçları çekiştirip beni kendine daha çok bastırıyordu.

İtiraf etmek gerekirse, bende halimden gayet memnundum.

Hepinizin beklediği bölüm bir sonraki bölüm olacak.
Bazı arkadaşlar itinayla "sevişsinler" diye yorum yapıyorlardı.

Vote ve yorumlarınız beni tatmin edene kadar yeni bölüm gelmeyecek :))