Eylül [GXG]♀

21

Profilimdeki "konuşmalar" kısmına bir şeyler yazın da boş kalmasın :)

Kaç gün, kaç hafta geçmişti bilmiyordum. Günler birbirine girmişti. Hatta şu an sabah mı yoksa akşam mı hiçbir fikrim yoktu.

Telefonumu kapatmıştım. Evdeki bütün saatleri kaldırmıştım. Böylelikle kendime işkence yapıyor, acılarımı unutmaya çalışıyordum.

Yemek bile yediğim söylenemezdi. Bütün öğünlerimde mısır gevreği yiyordum. Bazen süt ile bazen Vodka ya da şarap ile bazen de boş ve kuru kuru geçiyordu boğazımdan.

Evdeki abur cubur stoğum neredeyse bitmek üzereydi. Ama ne olursa olsun o kilidi açıp o siktiğimin kapısından çıkmayacaktım.

Can birkaç kere kapıma gelip anahtarıyla açmaya çalışmış başarılı olamayınca da dakikalarca zile basıp, beni kapıyı açmam için ikna etmeye çalışmıştı ama ben o sırada kulağıma kulaklıklarımı takıp son ses müzik açmış dediklerini dinlememiştim.

Eylül ise hiç gelmemişti. Ben de onun özlemini oyun oynayıp, sızdığım gece yanımda uyuduğunda yastığa sinen kokuyla gidermeye çalışıyordum.

Yastık hep yanımda duruyordu. Bazen kucağımda bazen koltuğun köşesinde bazen de duygusal olmayan bir filmin sonunda ağlarken kollarımın arasında duruyordu.

Ve neredeyse gitmişti kokusu. Ya da ben alışmıştım. Sanki onun kokusunu almayınca yaşayamayacak gibiydim ve bu çok saçmaydı.

Kimin için üzüleceğimi kestiremiyordum artık. Kucağımda Eylül'ün başını koyduğu yastık, elimde ise Gece'nin kırmızı topu vardı. Normalde ağlamam gerekirdi fakat ben ikisine de boş boş bakıyordum.

Elbette ağlamıştım. Sinir krizleri sırasında ağlamıştım. Duşta ağlamıştım. Film izlerken ve yemek yerken de ağlamıştım. Hatta o kadar çok ağlamıştım ki artık gözümden yaş akmıyordu. Şiştiklerine ve morardıklarına da emindim üstelik.

Uyuduğum zamanın bile farkında değildim. Birkaç saat mi yoksa bir gün boyunca mı uyuyordum idrak edemiyordum.

Her gün güne içerek uyanıyor, bütün günümü de sarhoş geçiriyordum muhtemelen. Artık bunu bile doğru anlayamıyordum çünkü.

Peki ya onlar ne yapıyorlardı?

Gezip dolaşıyorlar mıydı? Şirketin her bir köşesinde öpüşüyorlar mıydı?
Eylül nerede kalıyordu? Kesin Can'ın evinde kalıyordur.
Sevişmişler midir?
Can bütün kadınlara dokunduktan sonra kirli ellerini sürmüş müdür Eylül'ün saf tenine?

Saçma sapan sorularla boğuşmaya çalışan zihnimi boşaltan çalan kapı oldu. Kim geldi diye merak etmemiştim. En ufak bile kıpırtı olmamıştı vücudumda.

"Lara içeride olduğunu biliyorum!"

Eylül'ün sesiydi bu. Bir gün Lara diğer gün Lara hanım bir sonraki gün nasıl tekrar Lara diyebiliyordu. Ben burada her gün her gün defalarca ölürken o neredeydi?

Ses vermedim. Evde yokmuş gibi davrandım. Bir yanım kulaklığı takmak istiyordu. Diğer yanım onu dinlemek. Kararsızdım. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Tam kulaklığı elime almışken tekrar bağırdı içeri doğru "konuşmamız gerek!"

Ne konuşacaktı? Ne anlatacaktı bu saatten sonra?

"özür dilerim, lütfen aç kapıyı!"

Özür dilemesi gereken bir şey yoktu ki. İlişkisi vardı. Beni istememişti ne için özür diliyordu?

Beni fiziki ölüme terk ettiği için mi?

İstemsizce kalktım koltuktan. Yerdeki çöpleri ayağımla birer birer ezerek kapıya gittim. Açmayacaktım. Sadece onu daha yakından, daha iyi duyabilmek için gitmiştim.

"lütfen!" dedi sessizce. Sanki burada bir kapı uzağında olduğumu biliyormuşcasına. Ağlıyor muydu o?

Ağlayamazdı! Buna hakkı yoktu!
Can yakmıştır kesin canını. O yüzden gelmiştir. O yüzden özür diliyordur.

Sanki onu hissedecekmiş gibi elimi usulca kapıya koydum.

Gözyaşlarım bağımsızlıklarını ilan edercesine aktı yanaklarımdan aşağıya. Acı içinde yavaşça çöktüm kapının dibine.

"öpsem belki geçerdi" diye fısıldadı Eylül kapının arkasından. Duyacağımı bilmiyordu çünkü.

Artık öpsen de sarılsan da geçmez.

Ben bile geçtim gittim kendimden...

Eylül ve Lara için ship ismi bulur musunuz? En güzel ismi bulana saçma sapan bir hediye verip birkaç bölüm sonra hangi ismi seçtiğimi açıklayacağım...

Vote yorum takip falan filan biliyorsunuz ama yapmıyorsunuz.

Bunları yapmayanın Can gibi bir tanıdığı olsun amin şaödşsöxldmf

Seviyorum sizi eşek sıpaları ❤