Voice of Fate (COMPLETED)

Wakas

WAKAS

It was a summer wedding in the late afternoon. The area faced the breathtaking sunset. The whole church is designed accordingly to the theme that the bride wanted. At the end of each seated aisle, jasmine scented candles hung from naked tree branches. White rose petals were scattered in s long red carpet. The visitors were the families of bride and groom, as well as their friends, business partners, and colleagues. The women are dressed in a purple coloured gown while men are wearing black tuxedos.

"Girl, don't cry! Masisira ang make-up mo!" Bumalik ako sa reyalidad nang sabihin 'yon ng naka-assign na make-up artist sa 'kin. I'm currently viewing the photo of our wedding set-up sent by my sister.

I can't help but to cry because of overflowing happiness. This is it..we're about to get married. We're about to say our vows in front of him. We will soon swear an oath in front of the altar. Nalalapit na ang oras na matatawag ko siyang "asawa" ko sa harap ng maraming tao.

I wiped my tears and apologetically looked at Chin, "I'm sorry, Chin. Sobrang saya ko lang."

No words can explain how happy am I right now. Walang mapaglagyan 'yong saya na nararamdaman ko. Sa sobrang saya, gusto ko na lang ma-deads, char.

"Pero in fairness sa 'yo bakla, hindi bongga ang iyak mo kaya hindi masisira ang make-up mo. Galing mag-control ng emotions, ah?" Natawa ako sa papuri niyang iyon. Gusto ko kasi maganda ako ngayon sa paningin ng lahat, lalo na sa paningin niya.

Chin finished my make-up. Nang tingnan ko ang aking sarili sa salamin ay namangha ako sa hitsura ko.

Makapal kung makapal, pero pakiramdam ko ay si Aphrodite ako ngayon-the Goddess of Beauty.

"Sa lahat ng inayusan ko, ikaw yata ang pinaka-maganda." Sambit niya na mas ikina-lapad ng ngiti ko. Damn pretty, Iris.

Bumaba ang tingin ko sa aking leeg. Hinaplos ko 'yon at napagtanto ang isang bagay na hindi dapat mawala sa leeg ko ngayon.

"Chin...did you notice an infinity pearl necklace by any chance?" Nanlumo ako nang umiling siya. Kailangan kong mahanap ang kwintas na 'yon bago magsimula ang seremonya ng kasal.

"Chin, please help me find that necklance. My fiancé has given that to me. I've been taking care of that necklace for years. Please Chin.." I want to burst in tears. Simula nang ibigay niya 'yon sa 'kin noon ay iningatan ko 'yon kahit naghiwalay kami. I don't want to be present in the wedding 'til I find that necklace.

"Ah, eh, Iris...magsisimula na ang kasal. Hinihintay ka na sa simbahan. Ako na ang maghahanap n'on para sa 'yo.." umiling ako nang paulit-ulit. Kapag nakita ni Kairron 'yon ay magtataka siya kapag nakitang wala 'yon sa leeg ko. Simula n'ong ma-engaged kami ay palagi ko nang suot 'yon at lagi niyang nakikita 'yon sa leeg ko.

Hinagilap ko sa bawat sulok ng silid na kinaroroonan namin pero hindi ko 'yon nakita. Damn it!

Hanggang sa dumating na ang oras na kailangan ko nang pumunta sa simbahan. Ayoko mang sumama pero ayokong sirain ang araw na ito.

Nanginginig kong kinuha ang bouquet sa mesa saka tumungo sa sasakyan. Kinagat ko ang labi ko dahil pinipigilan ko ang pagtulo ng luha mula sa mga mata ko. Nangingilid na ito at nararamdaman ko na ang pag-init ng sulok ng mga mata ko. Ayoko, hindi ako iiyak.

"Ma'am? Ayos lang po kayo?" Tanong ng driver. Ngumiti ako ng tipid saka bahagyang tumingala para hindi tuluyang tumulo ang mga ito.

Nang makarating sa simbahan ay sarado na ang malalaking pinto. Nasa labas ang lahat ng papasok sa loob para sa ceremony. The bridesmaids were waiting for my arrival. Our ring bearer is Sevastian, ate Irithel's daughter. The others who has important roles in this wedding are already lined up outside. Fear and nervousness are eating me inside.