Voice of Fate (COMPLETED)

Kabanata 23

KABANATA 23

"You're my designer?" Nakangiti kong tanong kay Kharyll nang makaupo ako. I felt awkward but it's fine. Wala na rin naman akong sama ng loob sa kaniya.

"Y-yes. Long time no see, Iris."

"Drop the formalities, Kharyll. So, let's discuss the attire that I would wear for my meeting soon." She seems uncomfortable with me. Don't tell me may galit pa rin siya sa 'kin?

"I'm sorry about what happened years ago, Iris."

I knew it. Hindi pa ba siya moved on sa nangyari noon?

"A bitch is saying sorry? That's new. Don't say sorry. I don't accept fake apologies. Besides, it's all in the past. I already moved on." What's with her? I've never seen a bitch apologize to someone. Tss, ang lakas-lakas manggago noon tapos magsosorry ngayon kasi pinagsisihan 'yong ginawa niya dati? Joke ba 'yon?

"R-right. Meeting? Why do you need some designed outfits for it?" Napangisi ako. Hindi lang naman kasi 'yon basta-basta simpleng meeting.

It's a meeting with someone that I used to love 3 years ago.

"Just do it." Natataranta naman niyang kinuha ang iPad sa bag niya. Sa tingin ko'y doon siya gumagawa at nagsasave ng designs. Habang may ginagawa siya ay wala sa sarili kong kinilatis ang hitsura niya.

Mahaba ang buhok niya noon, same length pa rin ito ng ngayon. Kulay ash gray ang buhok niya. Tumangkad rin siya ng kaunti kumpara noon. Ang maputi niyang balat ay naging morena. Pumayat din siya pero sakto lang ang katawan bilang modelo.

Ipinakita n'ya sa akin ang finished product matapos ang ilang minuto.

A floral top, peach high-low chiffon skirt, a khaki jacket, and a peach-coloured open toe stilettos. I smirked when I imagined the possible scenario that might happen on that day.

"Okay then. Bring that to my unit before May 10th. I'll leave now." Naglapag ako ng cash sa mesa saka tumayo para makaalis na. Hindi ko kayang magtagal dito dahil parang nasusuffocate ako.

"Wait!" She stopped me by holding mg wrist. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya.

"Are you mad at me?" Humagikgik ako sa tanong na 'yon.

"Why did you ask?"

"Just answer me." I arched my eyebrows. Wow ha? Siya na nga 'tong nagtatanong, siya pa 'tong makapag-demand eh wagas.

"Why should I be mad?"

"Dahil sa nangyari noon!"

"Gaya ng sabi mo, noon. Tapos na. Nangyari na. Sabihin na nating ayos lang 'yong nangyari..." huminto ako saka siya tinitigan sa mata.

"...But I can't deny the fact that I want to crush you both into pieces 'til I get satisfied."

She was slightly stunned because of what I had said. That's a fact, I've been honest for what I'm feeling right now. Pero kumpara noon, mas kalmado na 'ko kapag nakikita siya. She was a victim of love after all.

"You're a bitch now."

"Bitch? Me? C'mon, do I look like a dog to you, Kharyll?"

"Sana hindi ka na lang bumalik."

"Alam mo Kharyll, if you want to resign as my designer, sabihin mo lang. Hindi 'yong ang dami mong kinukuda diyan, sayang kasi sa oras. Hindi mo nga deserve mapag-aksayahan ng oras eh." Irita kong sabi sa kaniya. If pinalaki lang akong walang respeto baka tinabig ko lang 'yong kamay niyang pumigil sa akin.