MAKITA KANG MULI

CHAPTER 31

Zyne's POV

'Kaya pala ganun sya magalit saakin dahil sa papa nyang bakla pero mali sya maling-mali sya dapat di nya binubuhos ang galit nya sa ibang bakla dapat hindi ganun ang unfair nya ang unfair nya'

Natapos na nga si Trevor kita parin sa mga mata nya yung awa at galit sa kanyang papa.

Alam kong nakakaawa ang story nya pero mali sya eh dapat hindi sya ganun wag nya binubuntong sa iba ang galit nya sa papa nya pwede naman nila pagusapan yun eh baka may rason yung papa nya kaya na gawa nang papa nya yung sa kanila.

Pinalak-pakan namin si Trevor sa story nyang binahagi nya saamin

"Any Volunteer?"Nakangiting saad ng babae.

"Me?!"Walang reaction na saad ni Jeco.

"Okey tell us your story"

"One day while im walking through the rain may isang bata din akong nakita...."

"Naging matalik kaming magkaibigan to the point na parang di na kami mapaghiwalay..."

"Until one day nabalitaan ko na lang na umalis na sila then my life change.Hanggang ngayon umaasa pa rin ako na one day I will meet him again..."

"Nung umalis siya feeling ko nawala na lahat sakin.Siya lang kasi ang naging sandalan ko sa lahat.Kaya nung umalis siya parang nawala rin yung kalahati ng pagkatao ko."

"Then I change,until now.."kwento niya kaya naman nakinig lang kami.

"Wow!nakakatouch naman..."saad ng iba.

"Uyy sino yung lucky one na yan?"

"Waahhh sana magkita ulit kayo.."

'May kababata din pala siya?'

Pareho lang pala kami.Sana makita ko rin yung kababata ko.

"Sino ba yang tinutukoy mo?"tanong ni Jason.

"Si Z---"naputol ang sasabihin niya ng nagtaas ng kamay si Simon.

"Ako naman ang magkwekwento..."saad niya nagpalakpakan naman kami at nakinig lang kanya.

Habang nagkekwento si Simon diko parin maiwaglit ang kwento ni Jeco saamin.

'Parang pamilyar yung istorya nya'

Nang matapos na si Simon ay nagvolunteer naman si Peach puro lang naman kagandahan nya raw ang kinukwento nya'ang kapal nang mukha charot'ayun tapos na ang story ni Peach na puro kagandahan lang.

Si brench naman ang sumunod na magvolunteer kaya naman nagsitahimakan ang lahat at nakinig kay Brench.

Brench's POV

When i was a young i believed that i was straight man but suddenly i woke up one day and everything change.

I tired to tell kay daddy pero walang time na masabi ko ito sa kanya kase lagi syang busy.

They busy because of there business wala na silang time saakin.

Habang wala si mommy at daddy sa bahay malaya kong nagagawa ang aking gusto kaya naman naisipan kong isuot ang dress ni mommy.

Hanggang isang araw naisipan kong magshopping at nagsukat-sukat ako ng pambabaeng damit nangbigla akong natigilan dahil nakita ako nang daddy kong nagsusukat nang damit pambabae.

"WTF SON WHAT ARE YOU WEARING"

"Daddy i'm sorry I'M A GAY"

Nagulat ako sa ginawa saakin ng daddy ko bigla nya akong sinampal ng malakas na malakas kala ko nga dati masisira na ang aking Beauty.

"DAD"gulat na gulat parin ang reaction ko.

"Don't call me dad understood"

Umalis na nga sya naiwan akong magisa na napapaluha ramdam na ramdam ko parin ang sampal saakin ni dad nun pero nilakas ko ang loob ko.

Bumalik na ako sa House namin nagulat ako nang makita ko ang aking gamit na nilalabas nang aming katulong.

"Yaya bakit mo nilalabas ang mga gamit ko?"

"Pinapautos po saakin ni Sir"

Kaya dali-dali ko itong kinuha at pinasok ulet sa loob ng bahay nang biglang may tumawag saakin na pamilyar na boses.

"Wag mo nang ibalik yan dahil aalis kana dito sa bahay ko"

"Pero DAD"

"Stopp wag mo nako tawaging dad itatakwil na kita wala akong anak na BAKLA"

Ayun napalayas nga ako sa bahay namin at naghanap-hanap nang matitirahan umuulan pa naman nang malakas nung araw na pinalayas ako ni Dad.

Nang maisipan ko na mag stay muna ako sa mga friends ko mabait naman sila kaya pinastay muna ako sa bahay nila basang-basa ako nun diko parin makalimutan ang nangyari kanina iyak parin ako nang iyak pag naaalala ko ang nangyari kanina.

Makalipas ang ilang buwan masaya akong naninirahan pansamantala sa mga kaibigan ko tumutulong naman ako sa mga gawain bahay.

habang naglalaba ako ng damit ko nang biglang tawagin ako nang kaibigan ko na babae.

"Bee nanjan daddy mo"

"H-ha nanjan sya?"

Nakasuot pa naman ako nang pambabae nakadress nakamaikling short.

"Dad?"

"Kaya ako pumunta dito dahil sa mommy mo na may sakit"nakayukong saad nya saakin.

"Ano sakit nya dad?"napapaluhang saad ko sa kanya.

"Ulcer ang sakit ng mommy mo"

"Sorry dad"

"Kalimutan mo muna ang alitan natin dalawa ang mahalaga ngayon ay madalaw at gumaling ang mommy mo"

"Okey dad"

Nang makarating na nga kami sa room ni mommy kitang-kita ko ang laki nang ibinagsak ng katawan nya at lumamlam ang kanyang mga mata.

"Mom"

"A-anak"nanghihinang saad ni mommy saakin.

"Anong nararamdaman mo ayos kana ba?"

"Ayus nako bumalik kana sa bahay ako na bahala sa daddy mo"

"Pero mom........"

"No buts  uuwi ka sa bahay sa ayaw at sa gusto mo"

Ayun no choice nako kaya naman wala akong ginawa kundi umiwi sa bahay.

'Hays no choice talaga ako kung wala lang sakit si mommy e!'

Nang makauwi ako ay naging ganun pa din ang trato nila sakin well my dads trear was so different from before but i try my best to understand.

Hanggang sa umalis na si mommy at pumunta na sa ibang bansa at naiwan kami dito.

Naging busy si daddy until now naguusap naman kami kapag may appointment lang ako sa kanya.

Matagal na rin pero ganon pa rin ang trato sa kin ni dad pero alam ko naman na kahit onti ay may pagmamahal pa rin siya sakin kaya tiniis ko na lang.