Unicode
.....
Part 1
......
"မင်ဂလာရှိစေသော် မင်ဂလာရှိစေသော် ဒီနေ့ထူးမြတ်မင်ဂလာရှိစေသော်..."
ဖွားဖွားကြီးရဲ့ ရေဒီယိုက သီချင်းသံကိုကြားနေရပြီ။
မနက်8 နာရီသတင်းမလာခင်မှာ နံနက်ခင်းတေးသံသာ ခေတ်ဟောင်းသီချင်းတွေလာတတ်တာထုံးစံပင် ။
ဒီအချိန်ဆို ပိုင်လေး မျက်လုံးကမပွင့်တစ်ပွင့်ဖြစ်နေလေပြီ။
မကြာခင်မှာ ဖွားဖွားကြီးက ကျောင်းသွား ဖို့ ဆိုတဲ့အသံကိုလည်းကြားရတော့မည်မှာ အမှန်။
သူလဲရေမိုးချိုး မြင်းခြံထဲမှာသူ့ရဲ့မြင်းတွေကို ခဏသွားကြည့် ပြီးရင်မနက်စာစားပြီးကျောင်းသွားရတော့မှာထုံးစံ။
"ပိုင်လေးရေ ၆ခွဲပြီ"
အိပ်ချင်မူးတူးအတွေးလေးတောင်မဆုံးသေး ဖွားဖွားကြီးက ဥက္ကာစိုးပိုင် ခေါ်
ပိုင်လေး ကို လာနှိုးလေ၏။
ထင်းရှူးတောတန်းတွေကို ပြတင်းပေါက်ဖွင့်တာနဲ့လှမ်းမြင်နေရတဲ့ တောင်ပေါ်ဒေသက အိမ်ကြီးရခိုင်မှာတော့ ဒေါ်မြင့်မြတ်သူဆိုတဲ့ စော်ဘွားမျိုးရိုး အထက်တန်းစား ဂုဏ်သရေရှိတဲ့ အဖွားကြီးက သားတစ်ယောက် မြေးတစ်ယောက်နဲ့အတူနေထိုင်ကြလေသည်။ကျက်သရေရှိလှတဲ့ အဖွားကြီးမှာ အသက် 70 လို့ပြောရင်မယုံလောက်အောင်နုပျိုလွန်းသည်။ဒီအိမ်ကြီးထဲ အိမ်တော်ထိန်းတွေရယ် သားနဲ့မြေးရယ်နဲ့ကို ကွပ်ကဲရင်း ဘုရားတရားအမြဲလုပ်တတ်တဲ့ သူပင်။
ပိုင်လေးက ၆ တန်းပဲရှိသေးတော့ မြေးဖြစ်သူအရွယ်မရောက်ခင် သူတစ်ခုခုဖြစ်မှာကိုဒေါ်မြင့်မြတ်သူအမြဲစိုးရိမ်မိ၏။
ပိုင်လေးအမေမှာ ကံမကောင်းရှာ။ပိုင်လေး လေးလသားအရွယ်မှာတိမ်းပါးခဲ့သလို ပိုင်လေးရဲ့အဖေဖြစ်သူဟာလည်း နောက်မိန်းမတန်းယူတော့ ကလေးဖြစ်သူကိုမိထွေးလက်ထဲမထားချင်တာနဲ့ အဖွားကပဲခေါ်ထားရခြင်းသာ။
ပိုင်လေးအမေရဲ့မောင်တစ်ဖြစ်တစ်လဲ ဒေါ်မြင့်မြတ်သူရဲ့ သားအငယ်ကောင်ကတော့လူလွတ်အနေနဲ့ပဲ အမေနဲ့တူဖြစ်သူကိုစောင့်ရှောက်ရင်းအိမ်ကြီးထဲတွင်တူတူနေကြလေသည်။
"ဟေ့ရောင် ပိုင်လေး ဖြူမ သားပေါက်ပြီ မြင်းဖြူပုပုလေး ချစ်စရာလေးကွ"
