I'm With The Five Badboys[Under Revision]

CHAPTER 14

Belle POV

Paggising ko wala na si Pein sa tabi ko. Tumitig ako sa kisame ng kwarto habang nakahiga pa rin. Masyado ba akong naging masama at kinarma ako ng ganito? I'm just a human here and I always made a mistake but they say nobody is perfect. I suddenly remembered what I experienced when I was young, it was a horrible and terrifying experience I ever had and also the day I met the boy that saved my life. It was a vivid memory and even if it happened long time ago it's feels like yesterday when that incident happened.

I don't know why but my heart feels emptiness, loneliness and bitterness. I'm so naive to realize that I was manipulate by others, I always thought to have a happy life together with them even if I experienced tragedy in my life. I have so many things I want to do in this life, it's just that it's not easy to heal a broken heart.

Hindi ko na nga mahanap si Ping tas mangyayari pa 'to, kakainis lang dahil umaasa lang ako nababalik siya. Ang sarap niyang sapakin sa totoo lang! Sikat naman ang apilyido namin bat di niya mahanap! Di ko tuloy alam kung buhay pa ba siya! Tsk, pero ang sakit ng pinag dadaanan ko ngayon iniisip ko na panaginip lang kayang niloko nila ako? Sana panaginip lang ‘yun, makakaya ko pa kung panaginip lang. Kinurot ko ang sarili ko.

"Aray! Talaga palang niloko nila ako. Hay ang puso ko! Masyado ka kasing nag assume na pwede mo silang maging kaibigan! 'Yan! Di nakikinig hays! Hindi muna siguro ako papasok,I just want to relax and remove all the negative things in my life. Hay, sana panaginip na lang ang nangyari kagabi." sabi ko, kinuha ko ang gamit ko at nagligpit, gusto ko nang umalis.

Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Knight, agad naman niya itong sinagot.

[Morning Lady Belle.] pag bati nito sa kabilang linya.

"Knight, uuwi na ako. Ayoko na dito, I just want to go home and rest. Sunduin mo ako sa kwarto ko, dalhin mo na rin gamit mo." matamlay na sabi ko habang nakaharap pa rin sa kisame ng kwarto.

[“Okay, Lady Belle. Are you okay now?”] may bahid ng pag aalalang tanong niya.

Hays kahit naman sabihin 'kong hindi ay wala siyang mamagawa.

"Okay lang ako. Hindi mo kailangang mag alala Knight, kaya ko ang sarili ko. Magpa-paalam lang ako kina Pein tapos aalis na tayo, para naman hindi magtampo si Pein sa biglaang alis na'ting dalawa. Maiintindihan naman siguro niya tsaka nasusuffocate na ako dito, ayoko namang lumabas dahil makikita ko 'yung mga peste, dalian mo nalang para makaalis na tayo." sabi ko.

[Ok Lady Belle, pupunta agad ako dyan pagtapos mag ayos.]

Hindi nalang ako sumagot at pinatay na ang tawag. Lumabas ako sa kwarto saka pumunta sa kwarto ni Pein.

"Ah, Pein uuwi na ako. Ayoko na kasing magtagal dito, masyado na akong nasusuffocate dito. Sorry sa gulo, alam 'kong ngayon ang nangyari ito sa resort niyo kaya sorry at sana maintindihan mo ako." makahulugang sabi ko.

Ngumiti naman siya dahilan para gumaan ang pakiramdam ko. Sa ikli ng panahong nagkasama kami ni Pein ay alam ko na agad ang ugali niya, masyadong sensitive si Pein pero maintindihin naman siya at sobrang palakaibigan, kaya nga naging bestfriend ko siya dahil doon.

"Okay ka na ba? Kumain ka na ba? Gumaan naman ba ang pakiramdam mo? Wala na bang masakit sa iyo?" sunod sunod na tanong niya.

Tsk akala ko magagalit siya.

"Nah! Susunduin ako ni Knight. Babawi ako sayo, promise 'yan. Pakisabi na lang kina Melody, uuwi na ako. Saka pala ‘wag kang magtitiwala kay Merriel, hinala lang naman ito pero sana nga ay mali ang hinala ko, basta. Mag iingat ka." nakangiting sabi ko.

"Oh, sige. Basta okay ka na, huh? Pinag-alala mo ako. Akala ko ay napapano kana, hindi ko alam ang gagawin ko. Kumain ka muna kaya? Pahinga ka muna kaya dito saglit lang." Pangungumbinsi niya habang nagpapacute.