I'm With The Five Badboys[Under Revision]

CHAPTER 42

While listening paubaya by:Moira Dela Tore.

Belle POV

One year nako dito sa japan,mahirap kalimutan yung nangyari,padaan ng padaan ang araw lalo ko lang syang gustong makasama,pinapakinggan ko parin yung voice message nya,gumawa ako ng voice recorder ewan siguro trip ko lang wala akong magawa dito.

Pinakinggan ko yung huling message nya.

"Hi honeybabe isang taon na umuwi kana plss gustong gusto na kitang makasama,lagi kong iniisip kung kumain kana ba dyan?Anong ginagawa mo dyan?Masaya kana ba dyan?Pano ako honeybabe?Wag mo naman akong iwan oh ayokong maiwan nanaman ulit,plsss honeybabe bumalik kana plss,miss na miss ko na yung yakap mo."sabi nya

Tumulo nanaman yung luha ko,hindi ako sanay na may nasasaktan akong mahalaga sa buhay ko.

"Sorry honeybabe,sorry iniwan ulit kita,hindi ko sinasadya.Gusto ko lang mag isip,gusto ko lang makalimutan yung nangyari,miss na rin kita ping,miss na miss pa nga,hinihiling ko minsan na hindi ko nalang nakita yun,sana hindi nako nag aya,sorry ping sorry."umiiyak na sabi ko

Yumuko ako at umiyak ng umiyak hanggang sa may maramdaman akong lumakap sakin.

"Wag ka nang umiyak belle,andito lang ako."kilala ko yung boses non

"Kyle anong ginagawa mo dito?Pano ka nakapunta dito?Sino kasama mo?"tanong ko

"Ahhh tinanong ko kasi kay tita kong asan ka,ayon andito kalang pala,wag ka nang umiyak,andito naman ako,wala akong kasama dahil busy sila,kamusta ka naman dito sa japan?"tanong nya

"Baliw bat ka nga pala napapunta?Ok naman ako,isang taon na pero gwapo ka parin."biro ko

"Hindi ka ok belle,malungkot kana nagbibiro kapa.Gusto lang kitang makita,hinahanap kana nila pein."sabi nya

"Gusto ko pa magstay dito,kahit mga isang buwan pa,masyado akong nalibang dito sa japan,marami akong pinagkakaabalahan at sobrang daming lugar ko ng napuntahan."sabi ko

"Sige sasamahan kita,sword girl."natatawang sabi nya

"Haha baliw."sabi ko

"Ayan ngumiti kana,ayokong nakasimangot ka,pumapangit ka eh."biro nya

"Gusto mo hatiin kita sa anim?"natatawa kong tanong

Dylan POV

"Haha joke lang,buti ngumiti kana,andito lang ako."sabi ni kyle

Bakit andito sya,bakit kasama nya si belle?

Nakita kung ngumiti si belle,kung si kyle yung magpapasaya sayo,sige papalayain na kita.

Kung sya ang gusto mo sige,ipinauubaya na kita sa kanya.

Hindi nako mang gugulo sayo dahil ako lang naman ang nagbibigay sayo ng sakit.

Sakit na di kayang pagalingin ng gamot.

Siguro naman magiging masaya kana sa piling nya,hindi na kita guguluhin pa.

Lumabas nako don at pumasok sa kotse,nagwala ako don at umiyak.

"Belle mahal na mahal kita pero bakit?Bakit si kyle pa!"sigaw ko

Pagtapos kong mag wala pinaandar kona yung kotse,pumunta nako sa airport para umuwi na,nagbayad muna ko sa passport ko at sumakay na sa eroplano.

Mga ilang oras lumapad na ang eroplano,belle sorry mahal kita mahal na mahal pero kung kay kyle ka sasaya sige palalayain na kita.

Habang nakaupo bigla nalang may sumabog sa likod.

"Plss passengers wear your lifevest and plss don't panic,everything is ok."sabi sa speaker

Nagsisigawan na lahat,tinignan ko yung mga tao nagkakagulo na sila,ramdam ko nang babagsak na itong eroplano,tinignan ko yung bintana,tumingin ako sa paligid sunod sunod yung pagsabog.

Binuksan ko yung pinto ng eroplano.

"Guys calm down,plss calm down."sabi ko pero hindi sila nakikinig

Bigla nalang may pumalo sa ulo ko kay nagdilim agad yung panigin ko.

Belle POV

Habang nagtatawanan kami ni kyle biglang nag vibrate yung phone ko.

[Belle!Anak umuwi kana bilis.]sabi ni mom

"Bakit mom ano nangyari?"tanong ko

[Nagcrash yung eroplanong sinasakyan ni dylan,anak plsss umuwi kana.]sabi ni mom

"What mom?!pinuntahan nya ko dito?!"

[Oo anak kaya bilisan mona,hindi ba kayo nagkita?]tanong ni mom

"Sige mom uuwi nako dyan,hindi kami nagkita,kasama ko si kyle ngayon dito.Sige bye i love you."sabi ko at binaba kona

"Anong nangyari?"tanong ni kyle

"Kailangan ko nang umuwi kyle kailangan ako ni dylan,nagcrash yung eroplanong sinakyan nya."umiiyak na sabi ko

"Sige tara sabay na tayong umuwi,mag impaki kana."sabi nya

Nagmadali akong magimpaki,sumakay nako sa kotse,pinaandar naman na yun ni kyle.

"Nagbook nako,1:30pm tayo makakaalis."sabi nya

"Sige maghihintay tayo,hinihintay nako ni ping."sabi ko

"Everything will be fine,dylan is a strong man."sabi nya

"Di ko na kaya pa na mawala sya,baka nakita nya tayo kanina tapos namisunderstand nya pala yung satin?Anong gagawin ko nito?"tanong ko

"Wag kang mag alala kaya yung ni dylan,nakaya nya nga yung isang taon na wala ka yun pa kaya."sabi ni kyle

Hindi ko nalang sya pinansin at hindi mapakaling tumingin sa kalsada.

Pagdating namin sa airport umupo kami at naghintay.

After one hour,pinasakay na kami,hindi ako mapakali sa inuupuan ko,wag mokong iwan ping plss lang,hindi nakita iiwan,babalikan kita,plss wag kang mawawala.

Naramdaman kong hinawakan ni kyle yung kamay ko.

"Magiging ayos lang sya,wag kang mag alala."

"Hays sana nga,hindi ko na kaya na mawala pa sya,babalikan ko sya mahal na mahal ko sya."sabi ko

"Oo mahal ka din nya,nakikita ko yun sa kanya,mga ilang buwan din syang nagkulong sa kwarto nya hanggang sa bigla nalang syang pumasok sa school,hindi nya kami pinapansin lalo na ako ewan koba don."sabi nya

"Sana nga talaga ok lang sya dahil hindi ko mapapatawad yung sarili ko kung may mangyayari sa kanya,hindi ko yata kayang mawala pa sya,kung napaaga lang sana yung balik ko edi sana hindi na mangyayari yung ganon sa kanya,sana hindi sya nag aagaw buhay ngayon."sabi ko

"Wag mong sisihin sarili mo dahil wala ka namang kasalanan,walang may gusto ng nangyari sa kanya belle kaya wag mong sisihin ang sarili mo."sabi nya

"Salamat kyle."sabi ko at ngumiti

Tumingin nalang ako sa bintana,tinanaw ko ang mga ulap hanggang sa makatulog ako.

To be continued....

Plsss vote and follow