Corona | Texting

🦇45🦇

Hellooooo ben geldimmm.

Hepinize iyi akşamlar ❤️

Ne zamandır yoktum, nasılsınız aşkmslar ?

Özlediniz mi biziiiğğ, ben sizi çok özledim 🥺🥺

Ama telafi etmek için 2600 küsürlük bir bölüm bırakıyorum sizee...

Galiba yazmaya yazmaya yazmayı unuttum. Pek içime sinen bir bölüm olmadı ama inşallah iyidir.

Aman bir bölümde kötü olsun, bir şey olmaz ksmskmskdms.

Bölümde mantık hataları olabilir, kusura bakmayın.

Neyse size iyi okumalaaar 💜

°°°°

Olduğum yerde çakılı kalmıştım. Ağzım yaşadığım şaşkınlıktan açılmış, Melek'e bakıyordum. Şok içindeydim ve çıkmam uzun sürecek gibiydi. Boğazım düğümlenmiş, bir anlığına nefes almayı unutmuştum.

Her şey aniden gelişmişti.

Bıçağı birbirimizden almak için savaş verirken sivri yönü ona doğru dönmüştü. Amacım sadece bir aksilik çıkmadan ondan bıçağı alarak onu savunmasız bırakmaktı.

Ama işler beklediğim gibi gelişmedi.

Kafama keskin bir ağrı girdi, artık yaşadığım şeyleri kaldıramıyordum.

Niye gün geçtikçe her günüm diğerinden daha beter oluyordu ? Bir günde yüzüm gülse olmaz mıydı ?

Şokun etkisinden çıktığımda elimdeki kanı görmemle daha önce hiç hissetmediğim bir korku ve endişe vücudumu kapladı. Ne yapacağımı bilmiyordum, ellerim titremeye başlamıştı.

İlk defa bu derecede korkuyordum. Kan...Beni korkutuyordu. Kimi korkutmazdı ki ?

İçinde olduğum durumun bir kabus olmasını ve az sonra uyanmayı diledim. Ama her şey hiç olmadığı kadar gerçekti.

Melek karşımda karnındaki bıçakla acı bir çığlık atmış korkak bakışlarını oraya çevirmişti. Ben öylece ona bakarken gözlerimin önünde yere devrilince durumu daha yeni fark edip üzerine kapandım.

"Melek ! Melek !"

Kanlı ellerim beyaz teninde leke bırakıyordu. Tokatladığım yanaklarına karşılık gözleri bir türlü açılmıyordu.

Hızla başından kalkıp telefonuma koşturdum. Acil aramadan ambulansı arayıp buranın adresini verdikten sonra titreyerek rehbere girdim. Annemgili arayacaktım. Kim bilir nasıl korkacaklardı. Ailesini düşünemiyorum bile...

Her şey benim suçumdu. Bazı şeyleri yaparken insanların psikolojisini düşünemiyordum. Hayatında bıraktığı etkileri, geleceğini, düşüncelerini...Bazen düşünüyorum, acaba yanlış mı yapıyorum ? İnsanların özeline karışarak adaleti benim sağlamam doğru mu ? Ya da intikam alırken çok mu ileri gidiyorum ?

Şu ana kadar yaptıklarımı düşündüğümde aslında kötü bir şeye sebep olmadığımı fark etmiştim. Sadece insanların gerçek yüzlerini ortaya dökmüştüm. Çok ağır bir şey yaptığımı da sanmıyordum.

Bu olaya gelirsek, hiçbir yorum yapmak istemiyordum. Muhtemelen Melek bana yalan atacaktı ve ailesi benden şikayetçi olacaktı. 18 yaşıma daha geçen ay girdiğim için de ceza almam da beklenilir bir durumdu.

Derin bir nefes alarak bu düşüncelerimi kafamdan attım. Rehberde babamı bulduktan sonra arama tuşuna basıp çalan sinir bozucu sesle aramayı kabul etmesini bekledim. Telefon kısa bir süre çaldıktan sonra açılmıştı.