CHAPTER 12 (zawgyi)

705 48 12
                                    

"အ အတာ"

အတာ့နာမည္ကိုေခၚေနေပမယ့္ ေခတ္မ်က္ဝန္းထဲမွာေတာ့ အရာရာအေမွာင္အတိ 

(ရက္စက္လိုက္တာ...ေျမရယ္)

"အင္း အင္း ငါျမင္တယ္ ေခတ္"

မတ္တပ္ရပ္ေနရာမွေခြက်သြားေတာ့မလိုျဖစ္သြားသည့္ေခတ္ကိုအတာဖမ္းဆြဲလိုက္သည္

"စိတ္ထိန္းပါေခတ္ရယ္ နင့္ခံစားခ်က္ကို ငါ
နားလည္ပါတယ္ 

ခုhotel ျပန္ရေအာင္ေနာ္ 

နင့္စိတ္ေတြတည္ၿငိမ္သြားမွတခုခုစဥ္းစားၾကတာေပါ့"

hotel ကိုပင္ ဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမွန္းမသိ
ေခတ္စိတ္ေတြဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေနသည္

အလာတုန္းကေခတ္ႏွင့္အခုေျမ့ဆီမွ  ျပန္လာသည့္ေခတ္တစ္ေယာက္ထဲဆိုတာေတာင္ယုံရ
ခက္ခက္

အလာတုန္းက တက္ႂကြလန္းဆန္း ေနသ
ေလာက္ 

အခုေတာ့hotel ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚေရာက္သည္ထိ အတာတြဲေပးထားမွ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္
ေတာ့သည့္အေနအထား

အခ်စ္ဆိုတာဘာလဲ???

အခ်စ္က အဲသေလာက္ထိ လူတစ္ေယာက္ကို
လႊမ္းမိုးႏိုင္သလား အတာမသိပါ

အတာသိတာကေတာ့ အတာ့သူငယ္ခ်င္း 
ေခတ္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္သြားေလာက္သည္ထိအခ်စ္ရဲ႕႐ိုက္ခ်က္ကျပင္းထန္လြန္းလွသည္

"ေျမ့ကိုေသခ်ာေအာင္သြားေမးၾကည့္ရင္ေကာ"

"ဟက္.. ဒီလိုပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာင္ဂ႐ုမစိုက္
နိုင္ဘဲနမ္းေနၾကတဲ့သူတို႔၂ေယာက္ကိုသြားအတည္ျပဳရေလာက္တဲ့ထိ ငါမ႐ူးေသးဘူးအတာ"

"တခ်ိဳ႕အရာေတြကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဒဲ့႐ွင္းတာကရလဒ္ေကာင္းေတြပိုထြက္တယ္ေခတ္

ထင္ျမင္ယူဆခ်က္, တဖက္သတ္အေတြးေတြနဲ႔မွန္းဆေကာက္ခ်က္ခ်တတ္တဲ့ထဲနင္မပါတာငါအသိဆုံးပဲ

အခုနင္ပူထူေနလို႔ပါ ခံစားခ်က္ကိုခဏေဘး
ဖယ္ထားၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေသခ်ာသုံးသပ္
ျကည့္ပါ

နင္ပညာတတ္တစ္ေယာက္ပဲ

စိတ္ခံစားခ်က္ အတိုင္းလုပ္လိုက္ရင္
အကုန္အျပတ္ျပတ္နဲ ႔ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ကုန္
မယ္ဆိုတာ နင္ေကာင္းေကာင္း  နားလည္ပါ
တယ္ေခတ္"

Invisible Affection  [စ/ဆုံး]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora