Ressam Çocuk/ Texting

4.2

"Yavaş, yavaş. Tamamdır."

Annemi yatağa yatırınca gülümsedim. Bitmişti. Bunuda atlatmıştım. Yani atlatmıştık. Çünkü Bora bir saniye yanımdan ayrılmamıştı. Babamı da yanına yatırınca... İşlem tamam.

....
1 ay sonra...

Annem ve babamın başında pervane olalı 1 ay olmuştu. Artık iyileşmişlerdi. Bu gün ikiside işe başlıyordu. Bende tekrar okula gidecektim. Üstümü giyinmiş saçlarımı topluyordum ki annem bağırdı.

"Aydan! Bora oğlum gelmiş."

Saçlarımı düzeltirken odadan çıkıp kapıya ilerledim. Kapının oradan çantamı aldım ve ayakkabılarımı giydim.
Bora'ya gerçekten çok borcum vardı. Beni her şekilde seviyordu ve hep yanımdaydı. Bazen birgün benden bıkıp gidecek diye çok korkuyordum. Ona bir şekilde borcumu ödemeliydim ve bunun için güzel planlarım vardı.

Bora'yla asansöre bindik. Ben önüme bakarken o bana bakıyordu. En sonunda dayanamayıp ona baktım ve konuştum.

"Ne? Ne bakıyorsun?"

"Çok güzelsin."

Gülümseyerek önüme döndüm. Çok çok az utanmıştım. Bora burnundan gülüp konuyu dağıttı.

"Ayakkabıların güzelmiş." ayakkabılarımı bildiğim halde ayaklarıma baktım. Bora'nın yaptığı ayakkabıyı giymiştim.

Tekrar gülümsedim.

"Teşekkür ederim. Çok sevdiğim biri hediye etti."

Gülüp elini omzuma attı ve beni kendine çekti. O sırada asansör durmuştu. Asansörden ve binadan çıktık. Yürümeye başladığımızda Bora'nın kolu hala omzumdaydı. Ona birşeyler demem gerektiğünü biliyordum.

" Teşekkür ederim Bora. "

" Ne için? "

"Hep burada olduğun için."

"Nasıl yani, nerede?"

"Burada. Yanımda. Hep kolun omzumdaydı,hep bakışların bendeydi, hep beni korudun, hep benimle oldun, her zaman ve her koşulda, annem ve babamla benden çok ilgilenmiş bile olabilirsin. Çok teşekkür ederim."

"Ben... Bunları seni sevdiğim için yaptım. Bunun için teşekkür etmene gerek yok."

"Biliyorum. Ve bende seni seviyorum."

Gülümsedi ve saçlarımdan öptü.

...

2 hafta sonra...
Bora'dan...

"Offf."

"Hayırdır abi pek bi' mutlusun."
Rüzgar'ın konuşmasıyla tekrar ofladım.

"Aydan'da bir şeyler var."

"Ne var?"

"Kaç gündür ne zaman bir yerlere gidelim desem bir bahane uydurup reddediyor. Ne oldu anlamıyorum ki. Okuldan sonra direkt eve gidiyor. Okulda defterine sürekli bir şeyler karalıyor. Bakmaya çalıştığımda eliyle kapatıyor. "

"Allah Allah. Sende çok üzme kendini abi. Belki yoktur birşey."

"Tamam. İşe gideceğim zaten şimdi."

"Tamam."

Rüzgar odadan çıkınca üstümü değiştirdim ve çıktım. Yolda Aydan'ı aradım.

"Alo."

"Efendim Bora."

"N'apıyorsun sevgilim."

"İyiyim. Sen n'apıyorsun?"