Ressam Çocuk/ Texting

4.9

Gitmiş...

"Sarıldığımız günün ertesi günü okuldan ayrılmış. Gitmiş. Beni burada bırakıp gitmiş. Bencildi.Çok bencil. Aylardır ilk defa içimde Bora'ya karşı çok büyük bir kızgınlık besliyordum. Kızgındım. Kırgındım. Bir anlık cesaretle telefonumu elime aldım ve Bora'ya yazdım. "

Yıllar önce günlüğüme yazdıklarıma bakarak hüzünle gülümsedim. Büyümüştüm artık. İçimdeki sevgi bir gram azalmamıştı ama artık olmayacağını biliyordum. 4 yıldan uzun süredir sesini bile duymamıştım. Üniversiteyi yeni bitirmiştim. Bir psikiyatri doktorunun yanında asistan olarak  çalışıyordum. Yakında bende tam anlamıyla bir psikiyatri olacaktım.

Üniversite yıllarım tek başına geçmişti. Arkadaşlarımdan farklı bir yeri kazanmıştım. Tek başıma derslere girer, çıkar ve çalıştığım kafeye şarkı söylemeye giderdim.

Bitmişti artık ünüversite ve Ecem, Yasemin, Emre ve Ege'yle buluşmuştuk. Kader bizi yeniden birleştirmiş tekrar aynı şehire doldurmuştu.

Rüzgar yoktu birtek. Bizden iki yaş küçük olduğu için üniversiteye, artık ağabeyi hangi bok çukurundaysa onun yanına gitmişti. Ecem'le sevgililerdi ve uzak mesafe ilişkisi yaşıyordu garibanlar.

Emre  2 yıl önce tanıştığı sevgilisi Ceylan'la gayet mutluydu.

Bir ben tektim işte. Bora gittikten sonra da hiç sevgilim olmamıştı.

Asıl bombaya geliyoruz şimdi. Haftaya düğünümüz vardı! Yasemin ve Ege evleniyordu. Bende şuan Yasemin'in gelinlik provasına yetişmek için işten çıktığım topuklu ayakkabılarımla koşturuyorum. Yasemin sürekli bensiz olmayacağını söyleyerek beni arıyor ve daha hızlı olmamı söylüyor. Sonunda bir taksi gördüm ve koşmayı bırakıp durdurdum.

Taksiye binince adresi verip arkama yaslandım.
Yine Bora'yı özlediğimi farkedince yıllardır galerimde duran o konuşmanın fotoğraflarını açıp ezberlediğim mesajları tekrar okudum. Bu mesajlar benim yoldaşımdı. O kadar sene Bora'ya olan kızgınlığımı koruyup işimde yükselmeme yaramıştı.

.....

Mesajlar...

Aydan: Bencilsin oğlum sen!

Aydan: Hayatımda gördüğüm en bencil insansın.

Ressam Çocuk: Evet bencilim.

Ressam Çocuk:Tekrar kırılmaktan korkuyorum.

Ressam Çocuk: Bu yüzden gidiyorum zaten.

Aydan: Sana söyledim!

Aydan: Sana seni bir daha kırmayacağımı söyledim.

Aydan: Acı çektiğimi göremiyor musun Bora?

Aydan: Göremiyorsan söyleyeyim. ACI ÇEKİYORUM

Aydan: Her gün ama her gün seni gördükçe daha çok kahroluyorum.

Ressam Çocuk: Artık beni görmeyeceksin. Bu yüzden sorun yok.

Aydan: Biliyor musun?

Aydan: Sen beni hiç sevmemişsin.

Aydan: Sevseydin eğer gözünün önünde kahrolmama izin vermezdin.

Ressam Çocuk: Sevgimi küçümseme!

Ressam Çocuk: Ben seni çok sevdim.

Ressam Çocuk: Belki zordur anlaması sessizliğimden.

Ressam Çocuk: Ben seni çok sevdim.

Ressam çocuk: Ben seni çok sevdim.

Ressam Çocuk: Sen oku kelimeleri, gözlerimden.

Aydan: Ne bu şimdi?

Aydan: Gider ayak ağlayarak dinleyeceği bir şarkı daha mı bırakayım garibana dedin.

Aydan: Zaten her şarkı sözü seni bana hatırlatıp daha çok ağlamama sebep olurken bunu yapmana gerek yoktu.

Ressam Çocuk: Ben hiç acı çekmedim mi sanıyorsun?

Ressam Çocuk: Ben çok mu mutluyum sence?

Aydan: Neden ayırdın bizi o zaman?

Aydan: Neden?

Ressam Çocuk: Biz artık istesekte toparlanamayız Aydan.

Ressam Çocuk: Yapamayız.

Aydan: Bora

Aydan: Gitme.

Ressam Çocuk: Özür dilerim.

Aydan: Gitme! (Bu mesaj gönderilemedi)

Aydan: Engelledin mi? ( Bu mesaj gönderilemedi)

Aydan: Off (Bu mesaj gönderilemedi)

Aydan: Gitme Bora. (Bu mesaj gönderilemedi)

....

Sonraki Bölüm Finalll! Kitap bitmek üzere. Başlama tarihimi tam anlamıyla hatırlamıyorum ama aralık 2019'da başladığıma eminim. İsmi bile farklıydı o zaman. O kadar çok şey geliştirerek ve güzelleştirerek buraya kadar geldim ki kendime inanamıyorum. Tabii sizlerede. Daha uzun ve güzel bir konuşmayı finalde yaparız olur mu? Görüşmek üzere!

....

Düzenlendi ✔️