Harry gerginlikle İhtiyaç Odasına doğru gidiyordu.
Aslında, Hermione'nin aklına soktuğu fikrin asla gerçek olamayacağını düşündüğü halde gerçek olma ihtimalini düşündüğü için utanıyordu ve çocuk olur da bunu fark edip kendisiyle dalga geçer gerginliği, de denilebilirdi.
Herneyse, Harry gülünç bulduğu bu fikrin imkansızlığını kanıtlayacaktı. Kendi içindeki mahkemesinde.
İhtiyaç Odasına girdiğinde çocuğun çoktan geldiğini gördü, her zamanki gibi. "Fazla dakiksin." Malfoy gülümseyerek kafasını yana yatırdı. "Bu nezaket, mutlaka denemelisin."
Bu normal, o hep gülümser ve kafasını yatırıp şirin görünür. Hep yapar.
"Evet... Başla." diyip siyah deri koltuğa oturdu Harry. Malfoy asasını hareket ettirip büyülü sözleri söylediğinde ayağa kalktı, odada dolaşmaya başladı. Hiçbir şey olmadığında "Her şeyin doğru olduğundan eminim..." dedi. Kafasını kaşırken ona anısının ne olduğunu sormayı düşündü. Ama bu ikisi için kendisinin var olduğunu düşündüğü sınırları yıkardı, onlar bu kadar yakın değillerdi ve muhtemelen olmamalılardı da.
"Anın işe yaramıyor olmalı, başka bir şey düşün." Malfoy tam bir şey diyecekken duraksayıp etrafına bakındı. Sonunda Harry'e döndüğünde Harry bir an onun az öncekinden daha kırmızı göründüğünü sandı. "Nasıl bir anı olabilir?" Harry derin bir nefes alıp dolanmaya devam etti. "Anı olmak zorunda değil, hayal de olabilir. Yoğun duygular yaşatmalı."
"Ne gibi yoğun... duygular?"
Bu normaldi, çocuk kızarıyordu çünkü içerisi sıcaktı ve Harry nefes almakta zorlanmıyordu bile. Hem o hep böyle sorular sorardı.
"Yoğun duygular işte! Burası neden bu kadar sıcak? " Harry neredeyse nefes nefese kendisini koltuğa attı. Malfoy kaşlarını çatıp "Sıcak bile değil."dedi. Harry kendini tutamadı. "Bu daha kötü!"
İçerisi sıcaktı, Harry terliyordu.
Malfoy kendisine sinirle bakarak "Derdin ne?" diye neredeyse bağırdı. Harry derin bir nefes alıp doğruldu. "Sadece şu büyüyü yap, sonra dağılırız."
Aptal Hayatta Kalan Çocuk, kendine gel. İç mahkeme bitti! Karar verildi, bunlar saçmalık! Çık şu odadan.
Çocuk kendisine cevap vermeyip büyüyü denemeye devam etti. Harry biraz sonra "Evet, bugün yeterince yorucuydu." dedi. "Sonra devam ederiz. Ee... Dört hafta sonra olabilir." Malfoy kendisinin önünde durup "Dört hafta mı?" diye bağırdı. "Bildiklerimi de unutayım diye mi?"
Harry onun haklı olduğunu düşünüp "Evet... Yani hayır, unutma. Evet, herneyse, yarın tekrar gelirim." Kapıdan çıkmak üzereyken çocuk kendisine "Bugün normalden daha aptalsın." dedi. Harry normalde kızacağı sözleri duymazdan gelip gülümsedi.
Malfoy gibi davranıyor, sadece daha az düşmancıl o kadar.
