Harry ona bakakaldığında ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu. Gözleri hafifçe dolmuştu, yine de onun gözlerinden baika bir yere bakamıyordu. "Neden bu kadar zorlaştırıyorsun? Zaten zor, Harry."
Harry onun kendisinin ilk adını söyleyişini duyduğunda yutkundu. "Ben senin adından fazlasını biliyorum..." Çocuk kendisine bakarak hemen önünde durdu. "Ne istediğini bile..." Malfoy kafasını küçük hareketlerle aşağı yukarı sallarken göz temasını bozmadı. "Aksi halde asan boğazıma dayanmıştı."
Harry onun söyledikleriyle büyük bir şaşkınlığa kapıldı. Açılan ağzı şaşkınlıktandı ama bunu belli etmemek için konuşmaya başladı. "Ne olacağını sanıyorsun?" dedi. "Neyi umuyorsun? Sence mümkün mü, aptal olmadığını sanıyordum..." Malfoy sertleşen yüzüyle sesini yükseltti. "Bir şey ummuyorum! Senenin başında tek istediğim hiçkimsenin bakışlarının üzerimde olmadığı bir yıldı! Sonra en garip kişinin bakışları üzerimdeydi, senin. Bakmakta haklı, dedim, ben savaş suçlusuyum." Malfoy yutkunup kendisine bakarak konuşmaya devam ediyordı, Harry kıpırdayamıyordu. "Sonra sen bana savaş suçlusu olmadığımı söyledin, sen diyene kadar bunu beklediğimi bilmiyordum bile! Sonra sanki bu büyüyü yapabilen tek senmişsin... Tek senmişsin gibi senden istedim!"
Harry yutkundu, ağzı aralıktı ama farkında bile değildi. Bir adım uzağındaki çocuğu dinlerken nefes bile almıyordu. "Sonra yapabileceğimi fark ettiğimde bu son, dedin! Yapmamaya çalıştım ama o kocaman aptal yeşil gözlerinle karşımda bana bakarken aklıma büyüyü nasıl yapamayacağım gelmedi! A-aptal gibi, bir hatıra düşünüp büyüyü yapmayı yarıda kestim! Sonra odaklanmazsam da büyünün olmayacağını fark ettim!" Çocuk nefeslenip devam etti. "Sadece iki kez yaptım, yanlışlıkla yanında yapmayayım diye sadece iki kez yaptım! İlkinde de aptal bir baykuştu!"
Malfoy bağırmaktan nefes nefese kaldığında susup kendisine baktı. Sonra sakinleşen sesiyle, hala kıpırdamadan kendisine bakan Harry'e aldırmadan devam etti. "Sene başından beri hiçbir şey umduğum gibi gitmedi. Beni vaftiz oğlunla tanıştırdın, sanki buna ihtiyacım olduğunu biliyordun!"
Burnu çekip devam etti. "Sence patronusumun değişmesi mümkün müydü, aptal!.. A-aptalsın! Birkaç ayda sana böyle..." bir nefes vererek söylediklerini yarıda kesti. Harry titreyen sesiyle "Devam et." dedi, oysa konuşmayı unuttuğunu sanıyordu. Çocuk kendisinin kısmen iyi tepkisine karşılık derin bir nefes aldı. "Birkaç ayda böyle hissetmem mümkün müydü?"
Harry sinirle soludu, gözlerini kapatarak yutkundu. Malfoy kendisinin gideceğini sandığında bağırmaya başladı. "Yine kaç! Başka bir şey yapmayı bilmiyorsun, ama ben korkmadan konuşuyorum işte! Öptüm seni! " Harry kaçmayacaktı, bu seferki siniri kendisineydi.
Çünkü az önceki konuşma ikna konuşması mıydı bilmiyordu ama kesinlikle ikna olmuştu.
Gözlüğünü tek eliyle çıkardı, en son bunu yaptığında, yaklaşık bir hafta önceydi. Ona hızlı adımlarla yaklaşırken "Sen ona öpmek mi diyorsun?" dedi. Sonra onun yakalarından tutup hızla aşağı eğdi, dudaklarını onunkilere bastırdı.
Bu sefer onu öpen kendisiydi. Bu sefer kaçacak yollarını kendisi tıkamıştı.
