Harry'nin kargaşasız geçtiğine şaşırdığı birkaç günün ardından çarşamba olmuştu. Tam bir hafta önce Malfoy'a sinirlenip haftaya bugün diyerek söz verdiği gün.
Harry elbette gidecekti. Gitmemeyi düşünmüştü ancak bunun oldukça çocukça ve gereksiz olacağına karar vermişti. O akşam yemekten sonra arkadaşlarına haber verip, Ron'un tüm ısrarlarına rağmen sorun olmadığını söyleyerek İhtiyaç Odasına gitti.
Odaya girdiğinde Malfoy'un çoktan oraya geldiğini gördü. Çocuktan beklediğinin aksine oda Slytherin Ortak Salonuyum, diye bağırmıyordu. Sadece göze çarpan yeşil ve gümüş detaylar vardı ve eh, Harry kendisi çok daha fazla abarttığından bunlara göz yumabilirdi. Kendisinin girmesiyle oturduğu yerden kalkan Malfoy sakinlikle "Gelmeyeceğini sanmıştım." dedi. Harry omuz silkerek onun yanına ilerlemeye devam etti. "Daha iyi bir anı buldun mu?"
Malfoy konuşmadan işlerine odaklanacaklarını anladığında kendisine biraz daha baktıktan sonra gözlerini çevirdi ve etrafa göz gezdirdi. "Son seferkinden daha iyi bir anım yok." Harry ne olduğunu sormayı boşverdi. Çocuğun geçen haftaki gibi kendisini azarlamasına izin vermezdi ama ona da kendisini azarlayacağı bir payda bırakmak istemiyordu. "Hadi."
Çocuk asasının tutuşunu sıkılaştırıp neredeyse başlayacakken durup Harry'e baktı. Harry kafasını iki yana sallayarak sessizce ne olduğunu sordu. Malfoy gözlerini kendisinden çekerek, Harry'nin neredeyse utangaç diyebileceği bir tavırla "Yapabilir misin?" dedi. "Motive edeceğini umuyordum."
Harry şaşkınlık hissetse de belli etmeyerek büyülü sözleri söyledi ve gözlerinin önüne başka bir güçlü anısı olan birinci sınıftaki Kelid Aynası hatırasını getirdi. Asasından çıkan parlak ışık bir Çatalboynuzlu Geyik oluşturduğunda, geyik odayı zarifçe turladı. Malfoy'a baktığında gözlerini büyülenmiş gibi geyiğe diktiğini fark etti. Kendisi de geyiğe dönerken kaşlarını çattı. Çocuğun büyüyü yapmayı ne kadar istediğini yeni fark ediyordu. "Sen de dene."
Çocuk derin bir nefes alıp verirken gözlerini kapattı. Harry ona bakarken bir an irkildi ve bir sonraki an patronusu kayboldu.
Malfoy anlam veremeyerek kendisine baktığında "K-konsantrasyonum bozuldu, sen devam et." dedi. İçinden kendi kendine bildiği tüm küfürleri sıralarken Malfoy üçüncü denemesinde asasından ışık çıkarmayı başardı. Harry elinde olmadan sevinerek çocuğa baktığında onun nefes nefese koltuğa oturduğunu fark etti. "Neredeyse başarıyordum! Gördün mü?"
Harry kafasını sallayarak "Evet," dedi ve cebinden bir çikolata çıkarttı. Çocuk anlamazca ona baktığında "İyi gelecek, ye." dedi, kendisi Remus gibi hissetmişti. Buna gülmekten vazgeçerek sözlerine devam etti. "Birdahaki gün kesinlikle başaracaksın." Sarışın çocuk elindeki çikolatayı yemeye başlarken gözlerini düşünceyle asasına dikti.
