Harry Ortak Salonda arkadaşlarıyla otururken kafasındaki düşünceleri zapt etmeye çalışıyordu.
Dün onunla sevgili olmuştu. Yani, galiba. Bunun garipliğini bir yana atacaktı, onun adından başka bir şey bilmiyordu. Adını da biliyordu ama ona adıyla bile hitap etmemişti ki! Aslında muhtemelen onunla en büyük etkileşimi onu öpmekti. Düşünüp dururken yaptığından pişman olmak üzereydi. Malfoy'la sevgili miyim, nasıl yani? soruları kafasının her yanındaydı ve kurtulmak için onunla konuşmalıydı.
Kendisine dönsün diye bir iki kez öksürerek akşam yemeği masasından kalktı, arkadaşlarına duş alacağını söyledi. Kapının biraz ilerisindeki duvara yaslanıp beklemeye başladığında Malfoy birkaç dakika sonra gelmişti. "Selam..." Harry onun çekingen selamına karşılık verdi ve yürümeye başladı.
Çocuk sessizce yanında yürüyordu, anlaşılan konuşacaklarını fark etmişti. Harry binadan çıkıp sessiz bir yere geldiklerinde soğuk havadan irkildi. "Adın hariç hiçbir şeyi bilmiyorum. Erken mi-" Hızlıca girdiğini konuya Malfoy'un sözleriyle ara verdi. "Hayır, hayır. Bunu çok erken söyledin. Kavga ettiğimizde söylemeliydin ama daha konuşmadık bile." Harry ona kafasını sallayıp hemen önüne geçti. "Ne yapmalıyım?" Masum sorusu karşısındaki çocuğu gülümsetti. Sonra elini kaldırıp kendisinin yanağına hissedilmeyecek kadar hafifçe yerleştirdi.
Harry içinden Merlin, ilk sevgili şeyi! demeyi engelleyemedi. Ona bakarak böyle düşünmek garip olduğu kadar... Herneyse garipti.
"Bana adımla seslenerek başlayabilirsin." derken eli yavaşça yukarı çıktı, geçtiği yeri dokunmuyormuş gibi hafifçe okşarken Harry'nin gözlüğünün kenarına geldi. Harry derin bir nefes alma ihtiyacı hissetti. Kendisinin gözlüğüyle ilgili ne zaman bir şeyler olsa, bir dakika sonra öpüşüyor oluyorlardı.
Ona sakince kafasını salladığında, Malfoy "Hayır, bu tavsiye değil. Bekliyorum." dedi. Tamam, Harry ona içinden bile Draco, dememişti ve evet, şimdi demişti. Bu yüzden... Söyleyebilirdi. "Draco." Aslında aklı tamamen hala gözlüğünün kenarındaki eldeydi ve ne hakkında konuştuklarını bile unutabilirdi.
Harry o gülümsediğinde kıvrılan dudaklarına baktı. "Evet, sonra birkaç şey öğreniriz... Porsuklar beni korkutuyor, gökyüzü gri olduğunda havaya bakarak güneş çiziyorum ve bunu söylediğimde acınası durduğunu fark ettim, bir keresinde de keşke Slytherin olmasaydım demiştim ama sonra hemen vazgeçip birkaç saniye öncesi için kendimden özür dilemiştim." Harry onun saydıklarına gülerken "Ne?" dedi.
Ona bu kadar yakından bakıyorken gülmek bile garipti ama rahatsızlık vermiyordu. Eskisi gibi değildi, hem de hiçbir şey! Bir yıl önce aynı şeyler olsaydı böyle olmayacağını biliyordu. Bu yüzden şimdi onu sevmeye başlamak eskisi gibi korkunç bir şeymiş gibi gelmiyordu.
