Rhian's POV
Habang lulan ng eroplano ay sobra ang kabog ng dibdib ko sa takot. Takot ng kahihinatnan ng pagstay ko sa Manila.
"Pagdating natin sa condo unit na tutuluyan mo ay may ipapakilala ako sayo para maging aware ka at hindi ka mabigla kapag nakasalamuha mo sila." sabi nya na kinatango ko.
Napasandal ang ulo ko sa balikat nya.
"Umidlip ka muna malayo layo pa naman tayo." turan nya at tumango ako.
Pagdating sa Manila ay sobrang pamilyar sa akin ng lugar na 'to. Napahawak ako sa braso nya habang palabas na kami ng airport. She lend me a black shades at pinasuot sa akin. May apat na sumalubong sa amin at binati kami. Sa isang mamahalin na suv kami sumakay at sinabihan nya yung secretary nya na magdiretso sa isang pangalan ng isang residecy building.
She hold my hand soon we get there. Dire-diretso kaming tumuloy sa may elevator ng hindi man lang sinisita ng kahit na sinong staff.
Panay ang kwento nya ng mga lugar na lilibutin namin dito sa Manila at mag babakasyon daw kami sa Ilocos Norte sa makalawa after ng party na aattend namin.
Pagdating namin sa loob ng unit ay nagdiretso sya sa kusina at ako naman ay napaupo na sa sofa sa salas. Padausdos akong naupo dito at napatingala sa kisame. Exhausting!
Natahimik ako ng may nagflash sa isip ko na malabong sitwasyon. Me holding a baby's hand and I'm saying a sorry word. Napalunok ako. I didn't know why my heart shuttered because of that memory. Napahinga ako ng malalim at pumikit.
"Are you okay?" tanong nya at nagbaba sya ng isang basong juice sa center table.
"Ang init." nasabi ko na lang. Kung ako yun malamang sasabihin nya na may baby ako. Siguro parte lang iyon ng mga lucid dreams ko.
Napatawa sya.
"Iba ang init dito kaysa sa probinsya." sabi nya at may binabang folder sa harap ko. Napaayos ako ng upo at napatingin ako sa nilapag nya.
"Kaya ayoko kitang papuntahin dito sa Manila kapag death anniversary ng mga magulang mo dahil sa dalawang tao na nasa loob ng folder na yan. Sa lugar na 'to---every people has a secret.A very dark secrets lalo na sa mga kagaya naming mga negosyante. Normal sa amin ang magtalo dahil sa malaking perang involve sa bawat galaw namin at sa mga bagay na parehong mga gusto namin at sa bagay na ayaw namin. Sobrang hirap minsan I-identify ang pagmamahal sa dahil kailangan ka lang para makakuha ka ng posisyon sa kapangyarihan. Money is represent power for us to protect our family. Minsan kailangan gumamit ng ibang tao para gawin kang front ng isang imahe sa harap ng kamera para walang eskandalong lumabas. Minsan, gagamit sila ng ibang tao para masaktan nila ang kaaway nila." lintaya nya at may lungkot sa mga mata nyang nakatitig sa akin. She's really tired in the situation that I don't idea what it is.
"At hindi ako papayag na masaktan ka...tulad ng dati hindi ako papayag na makita kang durugin ng iba habang wala kang kamalayan kung anong klase silang tao." sabi nya at napatingin doon sa folder.
Ewan bakit ngayon palang rumaragasa na yung takot, lungkot at sakit na idudulot ng mga susunod na araw na pamamalagi ko dito.
Binuksan ko yung folder. And right there a girl named, Glenn Irish Ricafort.
Anak ng may pinakamalaking shipping line sa Asia. They have also a huge company in Berlin.
"Sya yung responsable sa shoot out nung gabing nakuha kita sa hospital." saad nya. Napalunok ako. Bakit sobra ang galit nya sa akin para gawin nya iyon? Killing me for what? Wala akong makitang dahilan para patayin ako.
Paglipat ko sa kabilang page ay halos mayanig ang mundo ko. The moment I saw her picture in this report, Parang nahati yung pagkatao at ang puso ko. Sobrang nasaktan ako. Pain was all over my system. Bakit?
