ចិត្តស្អប់បង្ខាំងបេះដូង💔

ភាគ២៧💔

ខ្ជិលទុកចោលសរសេរហើយៗផុសឲហើយហ្មងទៅಠ_ಠ

ក្រោយពីគេចេញទៅបាត់នាងក៏ក្រសោបខ្លួនចូលគ្នាយំយកៗទាំងដែរគ្មានកំម្លាំងក្នុងខ្លួន រំលោភនាងមិនទាន់ពេញចិត្តគេក៏តំឡើងម៉ាសុីនត្រជាក់ឲខ្លាំងជាងមុនអានិយាយថាឲនាងរងាដល់ស្លាប់ក៏ថាបានព្រោះរាងកាយនាងននោលគោក។

សេអ៊ូល

«ថេអូ!!ឯងទៅណាទៀតហើយ»អ៊ុំឈូឃើញនាយរត់ដូចទ្រង់ប្រញាប់ប្រញាល់រឿងអ្វីមួយខ្លាំងណាស់ក៏ហៅឲឈប់
«ចាប់មកវិញខ្ញុំប្រាប់ឥឡូវគ្មានពេលទេអ៊ុំទៅសិនហើយ»ថេអូបានប្រាប់គាត់រួចក៏យកឡានបើកចេញទៅឡើងលឿនដូចរន្ទះ

មែនហើយគេបានស៉ើបដឹងថានាងនៅទីណាហើយគេសង្ឃឹមថាលើកនេះនឹងអាចជួយនាងបាន អាចយកនាងត្រឡប់មកវិញបានឡានកាន់តែបោលលឿនស្លេវសំដៅទៅកោះជេជូឲលឿនជាទីបំផុត។

មិនប៉ុន្មានម៉ោងថេអូក៏បានមកដល់កោះដូចបំណងប៉ុន្តែអកុសលអ្នកយាមកំពូលច្រើនហើយមិនដឹងចូលតាមណាទេ អង្គុយគិតសុខក៏មានវិធីមួយលោតឡើងនាយចាប់កាន់សមីមួយធ្វើឯកសាររួចដើរទៅរកពួកគេទាំងញ័រខ្លួន។

«អត់ទោសខ្ញុំឯកសារនេះឲលោកប្រធាន»ថេអូ
«សុំទោសទីនេះហាមឃាត់មិនឲអ្នកចូលទេ»
«តែថាឯកសារនេះគាត់ឲយកមកទីនេះបើខ្ញុំមិនយកទុកឲគាត់មុនពេលល្ងាចនេះទេក្បាលខ្ញុំដាច់ហើយ»ថេអូលេងទឹកមុខបែបភ័យខ្លាចគេប៊ិះនឹងគាំងរកនឹកមិនឃើញដែរបើគេចាប់បានមិនស្លាប់ហើយទេដឹង

«តែថារឿងការងារអីចាហ្វាយមិនដែរឲយកមកទីនេះទេ បើមិនក្រុមហ៊ុនក៏ផ្ទះធំដែរ»
«អ៎ គាត់ថាចង់យកមកធ្វើនៅទីនេះខ្ញុំក៏មិនសូវដឹងប៉ុន្មានដែរដឹងថាគាត់ឲយកមក»ថេអូ
«អញ្ជឹងចូលទៅចុះហើយប្រញាប់ចេញមកវិញផង»
«អរគុណណាស់ខ្ញុំនឹងប្រញាប់មកវិញ»ថេអូថាហើយក៏រត់សម្ដៅចូលទៅក្នុងផ្ទះយ៉ាងលឿនស្លេវ

«អ្នកនាងយ៉ុន...នៅទីនេះដែរទេ?»ថេអូដើរមើលគ្រប់សព្វទាំងខាងលើខាងក្រោមមិនទាន់ឃើញទៀតក៏សម្រេចចិត្តទៅឈរផ្អែកទូរសម្រាកសិនតែក៏ប្រទះលើនឹងសម្លេងយំខ្សឹបខ្សួលក្រោយទូនាយសាក រំកិលទូរចេញក៏ប្រទះឃើញនឹងទ្វារបន្ទប់មួយទៀតគិតច្បាស់ណាស់ថានាងនៅក្នុងនឹង គិតរួចហើយក៏បើកគន្លឹះមួយចូលទៅបង្ហាញនៅរាងកាយអាក្រាតរបស់នាងនៅលើគ្រែដេកជាមួយថ្លុកឈាមឱបដៃទាំងរងាបបូរមាត់ស្លេកដូចជាគូទមាន់ ក្នុងបន្ទប់ត្រជាក់ស្ទើរកកទៅហើយគេឃើញរូបភាពបែបនេះហើយស្ទើរតែមិនជឿថាចាហ្វាយខ្លួនអាក្រក់ជាងគេគិតដល់ថ្នាក់នេះ

«អ្នក...នាង...យ៉ុន»ទឹកភ្នែកដែរខំទប់ប៉ុន្មានក៏ត្រូវហូរមកនេះគេជាកូនប្រុសដើមទ្រូងប្រាំហាត់ទប់ទឹកភ្នែកពិននឹងក៏មិនបានដែរឬ ទោះបីគេដើរតាមចាហ្វាយគេសម្លាប់មនុស្សច្រើនអ្នកក៏ដោយប៉ុន្តែគេមិនដែរឃើញការធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងព្រៃផ្សៃបែបនេះទេ
«ហឹម...ជួយ...យើង....ផង...»សម្លឹងខ្សាវស្ទើរស្ដាប់មិនឮមិនបង្អង់យូនាយដើរទៅបិទម៉ាសុីនត្រជាក់ជាមុនសិនរួចគិតថារកឡាំងធំមួយសម្រាប់ដាក់នាងបានបើមិនធ្វើបែបនេះទេគេក៏មិនដឹងជួយនាងបែបណាដែរ

«អ្នក...អ្នក..នាងចូលក្នុងឡាំងមកខ្ញុំនឹងលើកអ្នកនាងទៅកុំឲពួកនោះសង្ស័យ»គេចាប់ផ្ដើមលើកនាងដោយយកភួយមួយមករុំនាងជាប់ដាក់នាងសន្សឹមៗចូលក្នុងឡាំងនោះរួចក៏លីទៅក្រៅ (Note:ថេអូលីជីយ៉ុនទាំងធ្ងន់ប៉ុន្តែដើម្បីឲនាងរួចទុកទើបទ្រាំ)
« ឯងទៅលួចស្អីមែនទេ?»អ្នកយាមទ្វា
«ទេបងខ្ញុំដើរទៅមិញក៏ឆ្លៀតទៅទិញត្រីផ្ញើរម៉ែហូបនៅផ្ទះនឹងណាបង»ថេអូនិយាុដោយបែកញើសជោកក្បាល

«ឯងទិញទៅចិញ្ចឹមយើងជឿជាងវាមិនដែរម៉ែឯងអាសារសុីត្រីរាល់ថ្ងៃទេ»
«ហឹមបងអើយ សុីមិនអស់ចែកអ្នកជិតខាងតែថាមេឃជិតយប់ហើយខ្ញុំទៅសិនហើយម៉ែនៅចាំផ្លូវ»ថេអូនិយាយរួចហើយក៏ចេញទៅបាត់ ខ្លាចថាបើនៅរ៉េរ៉រនឹងចាហ្វាយគេមកងាប់គ្មានដីកប់មិនខានទេ។

៚តាមផ្លូវ

  គេជិះមកដល់ពាក់កណ្ដាលផ្លូវទើបហ៊ានយកនាហចេញពីឡាំងព្រោះបើឲនាងប្រញាប់ចេញមកពេលខ្លាចមានអ្នកឃើញទើបបង្ខំចិត្តបើកឡានដូចហោះគេចពីទីនោះឲលឿន កង់ឡានឈប់ភ្លាមគេក៏យកនាងចេញពីក្នុងឡាំងដែរនៅរបាំងខាងក្រោយបើកទៅស្រាប់តែឃើញថានាងមុខមាត់ស្លេកស្លាំងអស់ទៅហើយ។នេះនាងស្លាប់ឬរស់?
___
Chrxstaシ