ចិត្តស្អប់បង្ខាំងបេះដូង💔

ភាគ៤១💔

ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃកំណើតរបស់អេតមីនចឹងគិតថាចង់ផុសឲ2ភាគតែឥឡូវឥឡូវដាក់ឲមួយភាគសិនយប់ចាំយកមួយទៀតទៅណ៎😆មានអីជូនពរទេ?-_-

«ខ្ញុំឃើញឡានដូចជាឡានលោកប្រុសយ៉ុនហ្គីបាទ»ឆីនដែរទើបមកដល់មន្ទីរពេទ្យក៏ប្រទះឃើញនឹងឡានរបស់ចាហ្វាយមួយទៀតកំពុងតែបត់ចូកមក
«បានហើយចឹង»ជីមីនប្រញាប់បិទទូរស័ព្ទរួចប្រាប់ទៅប្អូនរបស់គេ
«យកឌែលឡើងលើឲលឿនមុនពេលហ្យុងមកដល់»ជីមីនបន្លឺឡើងតែពិននេះជុងគុកក៏ប្រាញាប់ប្រញាល់លើកនាងយកមកបីនឹងដៃឯជីមីនក៏ជួយកាន់សេរ៉ូមផងមើលផ្លូវផងពួកគេធ្វើចាប់ផ្ដើមរត់ដោយឡើងជណ្ដើរវិញព្រោះខ្លាចបើតាមជណ្ដើរយន្តនឹងជួបយ៉ុនហ្គីភ្លាមៗតែម្ដង
«ធ្ងន់ទេ?បើធ្ងន់យើងជួយកាន់ម្ដង»ជីមីនបន្លឺឡើងព្រោះមិនមែនទាបទេមិនដឹងប៉ុន្មានជាន់ទៀតដល់ផង
«ស្រាលដូចសំឡី»ជុងគុកបន្លឺហើយក៏ប្រញាប់ឡើងជញ្ដើរឲញាប់ជាងមុនពករោះវាកាន់តែគៀកហើយបើបណ្ដោយពេលយូគេអាចនឹងមកយកនាងបានទៅវិញម្ដងទៀតក៏ថាបានដែរ
_________
«ថ្លើមធំណាស់ហ៊ានយកនាងចេញ»យ៉ុនហ្គីបន្លឺពិននឹងហើយក៏ចាប់ផ្ដើមដើរចូលមន្ទីរពេទ្យទាំងមុខស្មើរធេងតែម្ដង
«ចាហ្វាយបាទ ពេទ្យប្រាប់ថាអ្នកជំងឺនេះត្រូវប្ដូរទៅLondonអំបាញ់មិញនេះបាត់ហើយ»
«London***»យ៉ុនហ្គីបន្លឺឡើងដោយប្រយោគស្រាលកំពុងគិតថានាងពាក់អ្វីទៅដល់នឹងហើយជុងគុកគេមកចេះស្អីដែរបានមកពាក់ពាន់នឹងនាងទៅវិញ?
«ដឹងទេថានាងទៅឬនៅ?»យ៉ុនហ្គី
«គ្រូពេទ្យថាអ្នកនាងនៅក្នុងបន្ទប់រងចាំឧត្ថមភេសជ្ជៈមកទទួល»
«ទៅបន្ទប់នាងទៅអញ្ចឹង»យ៉ុនហ្គី
«បើយើងចាប់នាងបានមកវិញនាងស្លាប់មិនខានទេ»យ៉ុនហ្គីនិយាយដោយទឹកមុខកម្រោលមិនរៀងមែនទេរត់គេចលោកមុនត្រូវស្ទើរស្លាប់ហើយឥឡូវមករត់ទៀតនោះ
គេឡើងមកដល់បន្ទប់របស់នាងភ្លាមក៏ឃើញថាស្អាតភ្លឹងទៅហើយនេះគេមកយឺតមែនទេចំមែនហើយ នាងទៅចោលគេបាត់ហើយចាំមើលណាបើគេរកនាងឃើញពេលណាច្បាស់ណាស់នាងតែស្លាប់ក្រោមទ្រូងគេតែម្ដង។
«ចង្រៃយ៎អើយ កុំឲយើងចាប់នាងបានឲសោះ»យ៉ុនហ្គីជេប្រទិចចោលខឹងឡើងក្រហមមុខទៅហើយ
«អាវ ហ្យុងមកធ្វើអីនៅទីនេះ?»ជីមីនមិនដឹងចេញមកពីគ្រលៀតណាធ្វើជាមកសួរបងខ្លួនឯងបែបមិនដឹងខ្យល់
«ហើយចុះឯងមកធ្វើស្អី?»គេមិនឆ្លើយបែបសួរបកទៅវិញមនុស្សពុងមួរម៉ៅគ្មានពេលលេងសើចច្រើនទេ
«ខ្ញុំទើបតែជូនបងប្អូនឡើងឧត្ថមភេសជ្ជៈមុនតែមិនគិតថាហ្យុងឡើងមកលើនេះដែរសោះ»ជីមីននិយាយខណៈឌឺឌងពេលឃើញមុខគេប្រែជាក្រហមងាំងចេះខឹងដើររកស្អីអីណាទោះពេលនេះបើគេមកទាន់ជីមីនក៏មិនឲនាងទៅគេដែរច្បាស់ណាស់រត់លើកនេះមួយស្ទើរតែនឹងស្លាប់បើលើកទីពីរនាងគ្មានដង្ហើមទៀតផងមិនដឹង
«អ៎ តាមពិតអាប្អូនយើងសោះដែរថ្លើមធំហ៊ានលួចប្រពន្ធយើងនេះ យើងមានសិទ្ធិប្ដឹងឯងណាកុំដើរយកប្រពន្ធគេផ្ដេសផ្ដាសបើអត់ឃ្លានរកស្រីមួយទៅ»យ៉ុនហ្គី
«ខ្ញុំក៏មានសិទ្ធិប្ដឹងហ្យុងដូចគ្នាហ្យុងធ្វើបាបឌែលប៊ិះនឹងស្លាប់ឥឡូវជុងគុកបញ្ជូនទៅប៉ាម៉ាក់នាងហើយហ្យុងចាំតែអង្គុយមើលទូរស័ព្ទដែរប៉ាម៉ាក់ហ្យុងតេមកទៅខ្ញុំទៅហើយ»ជីមីន
«ឯងថានរណាគេឌែល?»យ៉ុនហ្គី
«ចង់ដឹងមែនទេ?ទៅផ្ទះហ្យុងនឹងដឹងគ្រប់យ៉ាងព្រោះថេអូនៅអីនោះចាំបកស្រាយ...»ជីមីនមិនទាន់ទាំងនិយាយចប់ផងគេក៏ប្រញាប់ដើរចូលជណ្ដើរយន្តចុះទៅក្រោមបាត់ហើយនេះគេប្រញាប់ដល់ថ្នាក់នេះឬមើលគេចុះគួរឲចង់សើចណាស់ពេលនេះបាត់ប្រពន្ធហើយគិតយ៉ាងមិចបន្តទៀត
ភូមិគ្រិះមីន យ៉ុនហ្គី
«ថេអូ...អើយអាថេអូ»យ៉ុនហ្គីចុះមកដល់ភ្លាមក៏ស្រែកសួរកូនចៅខ្លួនស្ទើររហែកផ្ទះជាពីរតែម្ដង
«អាវ...បងសំម្លាញ់បងមកវិញហើយមែនទេ»ស៊ូហេមិនដឹងចេញមកពីណាទៀតដែរដើរមកចាំដៃចាប់ជើងយ៉ុនហ្គី
«បាទៗ ចាហ្វាយខ្ញុំមកហើយមានអ្វីមែនទេ?»ថេអូរត់ត្រហេបត្រហបមកពីក្រោយផ្ទះ
«ឯងមានរឿងអីចង់ប្រាប់យើងក៏និយាយមក»យ៉ុនហ្គីជ្រើសយកកាកុហកដោយថាជារឿងដែរថេអូចង់ប្រាប់ទៅវិញ
«អ៎....រឿងនោះមែនទេ ចាហ្វាយចូលទៅបន្ទប់ចាំខ្ញុំមុនទៅខ្ញុំទៅយកភស្តតាងសិន»ថេអូថារួចក៏ឱនគំនាបដើរទៅរកបន្ទប់ខ្លួនឯង
«បងបាត់ទៅណាយូម្លេះដឹងទេអូននឹកបងណាស់»ស៊ូហេ
«រវល់»យ៉ុនហ្គីតបហីៗមនុស្សកំពុងមក្មុករឿងប្រពន្ធរត់ចោលផងមកស៉ំាញ៉ំានឹងម៉ាងខ្វិតឡូវអៃ
«បងដឹងទេពេលនងមិននូវអ្នកបម្រើគមើលងាយអូនណាស់ថែមទាំងធ្វើបាបអូនទៀត»ស៊ូហេរៀបរាប់ទូពិតទាំងដែរអ្នកបម្រើឈរនៅមុខគេមិនដែរទាំងប្រលូកប្រលាក់ជាមួយផងនេះគិតរករឿងច្បាស់ណាស់
«បើមិនទៅរករឿងគេគេក៏មិនមករករឿងយើងវិញដែរ»យ៉ុនហ្គីលើកឡើងកាន់ជើងអ្នកបម្រើគិតថាគេមិនស្គាល់ច្បាស់មែនទេអ្នកបម្រើគេនៅជាមួយតាឱងនាងមិនទានឈានជើងចូលផ្ទះនេះមកនោះ
«អូន....»មិនទាន់បាននិយាយចប់សាច់ការផងសម្លេងមួយក៏បន្លឺកាត់បាត់
«ចាហ្វាយបាទ គឺថាយើងទៅរកកន្លែងស្ងាត់និយាគ្នាសិនទៅ»ថេអូ
«ទៅបន្ទប់ធ្វើការយើងទៅចឹង»យ៉ុនហ្គី
«ហឹសស គិតថាខ្លួនឯងជានរណាគេបានមកធ្វើរឹកអើពើដាក់យើងនឹង»ស៊ូហេ
_______
Chrxstaシ