ចិត្តស្អប់បង្ខាំងបេះដូង💔

ភាគ៣៨💔

   នឹកគេអត់នឹង?

      ត្រលប់មកមើលអ្នកកំលោះទាំង3វិញគេកំពុងធ្វើដំណើរលើដងវិថីនៅទីក្រុងសេអ៊ូលឆ្ពោះទៅកាន់គោលដៅយ៉ាងលឿនស្លេវ នៅពេលយ់ឡានក៏ស្ងាត់មិនសូវមានអ្នកធ្វើដំណើរទើបធ្វើឲព្រួកគេងាយស្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរជាខ្លាំងតែម្ដង។

«ខ្ញុំគិតថាពេលបានបងឌែលមកភ្លាមខ្ញុំនឹងបញ្ជូនគាត់ទៅLondonឲលឿនយ៉ាងឆាប់រហ័ស»ជុងគុកបន្លឺឡើងដោយឃើញសភាពឡានស្ងាត់អស់រយៈពេលជាយូទើបធ្វើពួកគេត្រូវមកចាប់នឹងសំម្លេងរបស់ជុងគុក
«ក៏ល្អយើងនឹងបានជួយរារាំងដំណើរយ៉ុនហ្គីហ្យុងផង»ជីមីន

«ហឹមម»ជុងគុកគ្រាន់តែក្រហឹមដើមកចំណែកឯថេអូគ្រាន់តែស្ដាប់ប៉ុណ្ណោះព្រោះគេត្រឹមជាកូនចៅគ្មានអ្វីត្រូវបញ្ចេញ

«បើរឿងនេះដល់លោកអ៊ុំមីនទាំងពីរតើវានឹងទៅជាយ៉ាងណា?»ជីមីនបោះសំណួរឡើងដោយដឹងថាប៉ាម៉ាក់របស់យ៉ុនហ្គីក៏ស្និតស្នាលជាមួយប៉ាម៉ាក់ជុងគុកដូចគ្នាសម្រៃមិនឃើញទេបើមានរឿងនេះកើតឡើងនោះ

«ស្រមៃមិនចេញទេមានតែរងចាំមើលនឹងឯង»ជុងគុក
«ហើយឯងចង់រៀបរាប់ប្រាប់លោកពូអ្នកមីងបែបណាពីរឿងឌែល?»ជីមីននៅតែសួរព្រោះសំណួរគេច្រើនណាស់ដែរចង់សួរព្រោះ(ចិត្តវាចេះដឹងរឿងគេ)

«ហ៉ើយខ្ញុំនៅគិតមិនទាន់ចេញទេ បើសួរមានតែប្រាប់តាមនឹងហើយវាគ្មានផ្លូវលាក់ចិត្តទេ»ជុងគុក
«ហឹមម »ជីមីន

«ទៅជេជូប្រហែលប៉ុន្មានម៉ោងដែរ?»ជុងគុក
«បាទ គឺខ្ទង់3/4ម៉ោងនឹង វាមិនយូទេ»ថេអូ
«និយាយចឹងលោកពូអ្នកមីង មានខលមករកឯង
អត់ពីដំណឹងឌែលហា៎?»ជីមីនឆ្ងល់ទើបសួរឡើងបើនាងមិននៅជាួយជុងគុកផងចុះបើប៉ាម៉ាក់គេខលមកតើឲបកស្រាយបែបណាវាមិនពិបាកស្លាប់ហើយ

«ខ្ញុំខលទៅប្រាប់គាត់ថាបងឌែលរកឃើញហើយតែសុំនៅលេងកូរ៉េសិនមិនទាន់ចង់ទៅវិញ ចឹងគាត់ក៏មិនរំខានទៀតដែរ»ជុងគុក

«ហ៉ើយឯងនិយាយចឹងគាត់កាន់តែចង់ជួបមុខឌែលកាន់តែខ្លាំងហើយ ចុះបើទៅដល់ផ្ទះហ្យុងនាងមិននៅ?ត្រូវរៀបរាប់បែបណាទៀត?»ជីមីននិយាយឡើងព្រោះតែគេបារម្មណ៍អ្វីៗមើលមិនឃើញមុនទេមិនថាថ្ងៃស្អែកមានរឿងអ្វីកើតឡើងផង

«មិនដឹងទេៗ ឈឺក្បាលណាស់ហ្យុងឈប់សួរទៅខ្ញុំយកកម្លាំងទុកវៃបងថ្លៃ»ជុងគុកថារួចក៏ធ្វើជាដឹកបាត់ទុកឲបងគេអង្គុយគ្រវីក្បាលតែឯង

«ថេអូ?»ជីមីនដែរនៅតែពីរអ្នកថេអូក៏និយាយឡើងកុំឲស្ងាត់នឹងកំដរជាគ្នាផងកាលបើគេងទៅត្រូវទុកឲគេបើកតែឯង
«បាទ មានអ្វីមែនទេ?»ថេអូ

«យ៉ុនហ្គីហ្យុងដែរធ្វើចឹងដាក់គេពីមុនមកដែរទេ?»ជីមីន
«បាទមានប៉ុន្តែមិនដល់ថ្នាក់ដូចអ្នកនាងទេ»ថេអូ
«អ៎ ហើយចុះភស្តតាងយកមកពីផ្ទះចាហ្វាយឯងមិញនឹងនៅណា?យើងចង់ឆែកមើល»ជីមីន
«បាទនេះ»ថេអូ

«យើងគួរតែពាក់ស្រោមដៃសិនកុំឲមានស្នាមម្រាមដៃ »ជីមីនអង្គុយមើលកាមេរ៉ានោះតែឯងតើវាមានអ្វីដែរបង្កប់ក្នុងនឹង?

    ព្រឹកថ្ងៃថ្មីបានមកដល់ រាងកាយតូចញាក់ដូចកូនសត្វត្រូវទឹកបានបើកភ្នែកមករស់នៅឋាននរកជាមនួយមនុស្សកាចសាហាវសារជាថ្មី នាងដឹងខ្លួនឡើងភ្លាមក៏សុខចិត្តដេកយំនាងគិតថាបានទៅដល់ពីកន្លែងផ្សេងទៅហើយតែអត់ទេនាងនៅឋាននរកនេះដដែលនាងមិនទាន់បានទៅណាទេរាងកាយនាងចាប់ផ្ដើមត្រជាក់ម្ដងបន្តិចៗរហូតធ្វើឲនាងត្រូវយកដៃមកអោបខ្លួនឯងដើម្បីឲមានកម្ដៅខ្លះៗ។

«ហ្ហឹកៗៗ ពេលណាទើបគេដោះលែងខ្ញុំ ខ្ញុំលែងចង់រស់ហើយខ្លាចណាស់ៗ អាយយខ្ញុំខ្លាចហើយឈប់ធ្វើបាបខ្ញុំទៅ»នាងឆ្គួតមែនទេ?បានជាស្រែកប្រវេសប្រវាសតែឯងទាំងដែរមិនមានអ្នកធ្វើឬនេះជាការសម្រើសម្រៃបន្លាចនាង?

អង្គុយៗនាងស្រាប់តែប្រទះឃើញនឹងឡាមចាស់មួយនៅលើអាងទឹកនាងងើបឡើងម្ដងបន្តិចៗចូលក្នុងអាងទឹករួចយកឡាមនោះមកអារដៃអារជើងនាងដោយគ្មានពាក្យថ្ងូរថាឈឺបន្តិសសោះព្រមទាំងសើចបន្ថែមទៀត នាងមិនបានចាប់អារម្មណ៍រឿងទឹកក្នុងអាងប្រែជាពណ៌ក្រហមទេ នាងបែបជាទៅលេងឡាមសើចសប្បាយក្នុងអាងទឹកនិយាយតែឯងគួរឲខ្លាចតែម្ដង មិនដល់ប៉ុន្មាននាទីផងនាងសន្លប់បាត់ស្មារតីលិចចូលទៅក្នុងអាងទឹកដែរពោរពេញទៅដោយពណ៌ក្រហមឈាមស្រស់ៗដូចគេអារកមាន់។
អូនលាបងហើយ🙍🏻‍♀️
___
Chrxstaシ