ចិត្តស្អប់បង្ខាំងបេះដូង💔

ភាគ៣៥💔

-ហួចនឹករឿងអត់?បើនឹករឿងអានទៅនេះ🤸🏻‍♀️

    ជុងគុកក្រោយពីចេញពីភូមិគ្រិះយ៉ុនហ្គីមកគេអង្គុយចាំបងគេក្នុងឡានដោយមុខគិតសញ្ជឹងរឿងអ្វីមួយដែរត្រូវនឹងកើតឡើងឆាប់ៗនេះ គេមិនចង់ឲហួសពេលទេបើគិតថាចង់ទៅជួយបងគេក៏ត្រូវតែប្រញាប់តែបើនៅរ៉េរ៉រយូមិនគិតទេថាបងគេនៅមានជីវិតរស់នោះទោះដឹងថាមិនដែរបានឃើញមុខគ្នាពីតូចតែគេក៏អាចស្មានថាគេមានបងស្រីដ៏ស្អាតម្នាក់ដែរ។
«កំពុងគិតអី?»ជីមីនដែរទើបនឹងដើរចេញពីក្នុងភូមិគ្រិះក៏សួរឡើងពេលឃើញទឹកមុខរបស់គេតាងតឹង
«ឋ្ញុំចង់ទៅជួយបងឌែលឲលឿនតាមដែរអាចធ្វើបានតែវាពិបាកមេឃជិតយប់ទៅហើយស្មារនេះគាត់ទៅផ្ទះវិញធ្វើបាបបងខ្ញុំទៀតហើយមិនដឹង ខ្ញុំមិនចង់ទៅដល់ឃើញតែសាកសប់ទេបងមីន»ជុងគុក
«ស្ងប់អារម្មណ៍ណាឯងកុំភ័យយើងនឹងចេញដំណើរទៅយប់នេះអាចថាយើងត្រូវមើលសកម្មភាពគាត់បើយ៉ុនហ្គីហ្យុងចេញទៅក្រាវយើងក៏ចូលទៅចាត់ការភ្លាមស្ងប់អារម្មណ៍ណាជឿយើងឌែលមិនអីទេ»ជីមីននិយាយលោមលងតាមអារម្មណ៍ដែរគេអាណិតប្អូនកើតមកត្រូវអង្គុយមើលគេដែរមានបងថ្នាក់ថ្នមអាចថាគេមើលទៅរឹងមាំណាស់តែក្នុងចិត្តគេទន់ជ្រាយបំផុតបើមិនបានបងប្អូនគេទាំង6អ្នកមកលេងជាមួយទេកុំអីគេមិនចេះនិយាយជាមួយនរណាបាត់ទៅហើយ
«អញ្ចឹងក៏បានយើងចេញឡានទៅ»ជុងគុកក៏ប្រាប់ថេអូឲចេញឡានទៅដោយលឿនស្លេវពីភូមិគ្រិះនេះបាត់

ក្រោយពេលដែរឮសំម្លេងឡានចេញទៅបាត់ស៊ូហេដែរអង្គុយភ័យខ្លួនខ្លាចគេចាប់បាននោះ ក៏ត្រូវមកទន្ទេញពាក្យថាខ្លួនមិនបានធ្វើជារើយៗមិនដាច់ពីមាត់ដៃចាប់ផ្ដើមញីញក់សក់ដោយភាពច្របូកច្របល់ក្នុងខ្លួន តើនាងឆ្គួតហើយមែនទេ?
«ទេៗទេៗ យើងមិនបានធ្វើទេមកពីនាងនោះដែរវាតែងតែល្អជាងយើងទើបយើងត្រូវធ្វើបែបនេះទេៗទេៗ យើងមិនបានធ្វើទេ»ពាក្យប៉ុន្មានម៉ាត់ចុងក្រោយស៊ូហេស្រែកអស់មួយកម្លាំងធ្វើឲអ្នកបម្រើចាប់ផ្ដើមភ្ញាក់ផ្អើលតែក៏មិនហ៊ានចូលទៅជួយព្រោះអ្នកនាងម្នាក់នេះប៉ះមិនបានទេដូចភ្លើងយល់ល្អកុំលូកដៃលេងជាមួយអី
«យើងត្រូវតែឈ្នះឯងគ្រប់យ៉ាងកាំង ជីយ៉ុនឯងគ្មានថ្ងៃឈ្នះយើងទេ»ស៊ូហេថារួចហើយក៏ប្រមូលកម្លាំងងើបឡើងពីលើសាឡុងដើរទៅក្នុងបន្ទប់

7យប់៚
[កោះជូនជេ]
ក្រាកកកកក
«សុីទៅបើមិនចង់ស្លាប់»យ៉ុនហ្គីកាន់បាយមួយចានយកមកដាក់ពីមុខនាងដោយដៃយកទៅចាំបោចសក់នាងមកឲទល់មុខនឹងចានបាយ នាងមិនតបតអ្វីព្រោះគ្មានកម្លាំងបានត្រឹមអង្គុយនិយាយពាក្យដដែរថា
«ដោះលែងខ្ញុំទៅ ខ្ញុំខ្លាចហើយៗៗៗ»ជីយ៉ុនទន្ទេញវាជាប់មាត់ដោយអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចដែរមាននៅក្នុងខ្លួននាងទទួលស្គាល់ថាគេកាចសាហាវខ្លាំងប៉ុណ្ណា
«ដោះលែងនាង?ល្ងង់ពេកហើយ ហឹសសស ឆាប់សុីទៅបើមិនចង់ឲយើងប្រើអំពើហឹង្សា»គេគម្រាមនាងទៀតហើយ បើមិនសុីបាយនឹងទេនឹងដាក់ទោសហើយចុះបើពេលនេះនាងគ្មានកម្លាំងទាំងលើកដៃផងខ្លួនត្រជាក់ស្រេងដូចទឹកកគិតមើលទៅគ្មានសម្លៀកបំពាក់បិទបាំងហើយមកត្រូវទឹកសន្សើមទៀតនាងរស់ស្ទើរស្លាប់
«មិនសុីមែនទេ?បាន...នាងជ្រើសរើសដោយខ្លួនឯងទេកុំបន្ទោសយើង»ហឹសសស កុំបន្ទោសយើងតែគេមិនទាន់ទាំងសួរថានាងមានកម្លាំងនិយាយឬអត់មានកម្លាំងលើកស្លាបព្រាបាយឬអត់គេមិនខ្វល់ទេ សំខាន់ពេលនេះគេចង់ដាក់ទោសនាង
«ចាំមើលនាងនឹងខ្លាំងបានប៉ុន្មានទឹក?បើយើងរំលោភនាងមៅត្រង់នេះ គួរឲស្ដាយណាស់ដែរគ្មានអ្នកណាមកជួយនាងមុនពេលនាងស្លាប់ អេ!!!!តែថាមុនពេលស្លាប់យើងគួរតែរំលោភនាងឲអស់ចិត្តសិនត្រូវទេ? »យ៉ុនហ្គីនិយាយរៀបរាប់ដោយដៃចាប់ចង្ការនាងច្របាច់ស្ទើរបែក នេះគេគ្មានក្ដីមេត្តាពិតមែន? ចហ់ឲនាងស្លាប់ខ្លាំងណាស់មែនទេទើបប្រឹងដាក់ទោសនាងបែបនេះ
«ចង់និយាយអីក៏និយាយឲហើយទៅណាទាន់ខ្ញុំមិនទាន់រំលោភនាងព្រោះថា...បើខ្ញុំលេងធ្ងន់ដៃនាងនឹងលែងមានដង្ហើមទៀតក៏ថាបានណា »យ៉ុនហ្គីនៅតែឌឺឌងសម្ដីមផ្លែផ្កាឲនាងកណ្ដាលមុខតែម្ដងនាងបានត្រឹមបង្ហូរទឹកភ្នែកគ្មានកំម្លាំងតទល់នឹងគេទេតែយ៉ាងណាបើជ្រុលជានាងជិតស្លាប់ហើយឲគេបានដឹងទៅចុះថានាងមានអារម្មណ៍នឹងគេបែបណា
«លោកធ្វើចុះបើជាក្ដីសុខលោក តែលោកត្រូវចាំថាលោកនឹងស្ដាយក្រោយពេលដែរបាត់បង់ខ្ញុំ ខ្ញុំស្អប់លោកទោះបីបេះដូងខ្ញុំប្រាប់ថាស្រឡាញ់ក៏ដោយ»ជីយ៉ុននិយាយដោយស្ក់ទឹកភ្នែកមកតក់ៗនាងស្រឡាញ់គេណាស់តាំងពីតំបូងតើគេមានដែរឃើញក្ដីស្រឡាញ់នាងដែរទេ គិតថាមិនដែរទេបើគេគ្មានអារម្មណ៍ទាំងអាណិតនាងផងឲគេាសករឡាញ់យ៉ាងមិច?
(ជិតចេតរយហើយគ្រាន់បើណាស់កូនម៉ែ)
___
Chrxstaシ