Cici kız

Lanet olsun ki sana âşığım.

Multi ATE$~

Okulların ilk haftası bitmişti. Gayet rutindi. Hayatımdan bezmiştim bile. Cuma günü akşam erkenden uyudum. Gece uyandım. Uyku tutmayınca bir kaç yaramazlık yapmıştım. Atıştırmalıklar yiyerek film izlemenin tadı apayrı ama ne yapayım. Kilo alma konusunda epey hassastım. Gece o hassaslığımdan eser yoktu.

Bir Cumartesi sabahı klasiği ailece kahvaltı. Babam yok o ayrı bi konu. Bu sefer cesaretimi toplamış babamla neden kavga ettiklerini soracaktım.

"Anne!"

"Hıı?"

"Babamla barışma zamanı gelmedi mi artık ? Uzun sürdü bu kavganız. Ama yeter."

"Kavga etmedik."

"Tabii tabii ki. Öylesine gitti zaten."

"Bu sefer gerçekten kavga etmedik. Çok daha kötü bir şey oldu. Babanın asistanından hoşlanmadığımı bilirsin.O Nursel denen kadına zor katlanıyorum zaten. Bir gün yemek yerlerken gördüm ama kötüsü kadın benim kocama elini atmıştı! Açıklayamayınca ben de eve gelmemesi için ona bağırdım. Haklıydım. Şuan pişman olmadım değil, keşke dinleseydim diyorum."

"Ah annem, git bi babamın yanına da özür dile. Kış ayındayız. Hava buz gibi, ne olmuş kadın ısınmaya çalışmıssa! Git Allasen, babama yazık etme. Adamcağız şimdi kim bilir ne perişandır."

Biraz daha ikna edici konuşmalarımdan sonra annem çantasını alıp gitmişti. Evde tektim. Eve Eda'yı çağırdım. Gelemeyeceğini söyleyince hazırlanıp evden çıktım.

Ayaklarım beni zorla sahile götürüyordu. Deniz'in teknesinde bir kaç kız ve erkek grubu gördüm. Götünü başını açmış olan kızlara sinir oldum. Dayanamadım ve sanırın şeytan beni dürttü. Kızın birine yaklaşıp dik dik baktım. O da kayıtsız kalmadı tabii.

"Ne yapıyorsun be kezo. Teknemden derhal in!"

Konuşma tavrı beni çıldırdırtmıştı.Burası Deniz'in teknesiydi. Satmış olabilirirdi. Ama burada olan anılarımın bana ait olduğunu  değiştirmezdi.

  Ne zamandır kavga etmiyordum. Ve...bu kız bunu kesinlikle haketmişti.
****************

"Çok şükür iyisin. Kızım senin neyin var ? Noluyor ?"

Anneme sarılıp hiçbişey demiyordum. Karakoldaydık. Saçlarını yolarken polis gelmişti. Halim berbattı. Kaşım patlamış, yüzümde mor halkalar oluşmuştu.Annem ve babam yeni gelmişti.Babam karakoldan beni çıkarmaya çalışıyordu. Yanımıza gelip işin hallolduğunu söyledi. Hâla ağzımı bıçak açmıyordu. Montumun şapkasını başıma geçirdim. Önümü zar zor görüyordum. Ellerim donmasın diye ceplerime sokmuştum. Yağmur başladı. Çamur birikintilerine basmamaya dikkat ediyordum. Eve vardığımızda babamla ilk defa konuştuk. Söze o başlamıştı.

"Neden böyle bir şey yaptın ?"

"Sinirimi bozdular. "

"Tiplerinden ne oldukları belliydi zaten. İyi yapmışsın boşver."

Babamın beni desteklemesine şasırmamıştım. Babam her zaman haklı olanın yanındaydı. Anneme göre daha mantıklı düşünürdü. Oysa ki annem öğüt vermeyi severdi. Bu da her genç gibi benim canımı sıkmıştır.

Babama sarıldım."Barışmanıza sevindim." diye kulağına fısıldadım. Başımı kendine daha da bastırıp "Ben de şu inatçı anneni ve kızımı gördüğüme sevindim." Geriye doğru çekildim.

"Bence onu yemeğe çıkarmalısın."

"Sen de gelirsen neden olmasın ?"

"Baba gerçekten gelesim yok. Ödevlerim var."