THE MAN WHO CAN'T SPEAK (COMPLETED ☑)

FIFTEEN

It was already dark ng napagdesisyunan namin ni Ulysses na umuwi na. Marami kaming napagkwentuhan. Actually, sa dami nito ay halos masira na ang cellphones namin sa kakatype.

Nalaman kong dito narin siya ipinanganak sa Castilleja and his dad is nowhere to be found, nabalitaan nalang nila na nagpakamatay ito dahil sa stress. I feel bad when I know that. Dahil ako ay halos ipagtabuyan ko na ang daddy ko, still I realize that even if we are not in good terms with my dad I should be thankful that I still have my dad.

Nalaman ko rin na mula sa kaniya ay in born na daw ang kapansanan niya. Sa iksi ng oras na iyon, parang alam ko na, parang kilala ko na siya agad sa iksi ng oras na makausap kami parang nakilala na namin ang isa't isa.

And I don't know what to feel now. I mean, I can feel it that we're getting close. But why there's something on me telling me to stay close to him and the other half saying I must stick with him. Naguguluhan ako, alam ko kung anong nangyayari sa akin, and I'm starting to fall to 'it'. And I don't like it. Parang may pumipigil sa akin at parang din may kumakawala sa akin at the same time.

Hindi ko na talaga alam kung anong nangyayari sa akin! I know Ulysses is someone that is 'something' to me. At sa totoo lang, hindi pa ako handa, I am not into this, heck I can't imagine myself with someone else's arms.

Alam kong may mali na sa nararamdaman ko kaya kailangan ko ng mag-ingat.

Kailangan ko pa bang mag-ingat? O baka huli na ang lahat?

Napalingon ako kay Ulysses. Straight lang ang tingin niya habang naglalakad kami sa daan papuntang itaas sa bahay ni tanda. Hindi na namin sinakyan ang kabayo niya. Hindi naman umulan kanina kaya hindi maputik ang daan.

Hindi ako pumayag nung tinext niyang ihahatid niya ako kina tanda, but he insisted. Kaya heto nanaman ako kasama siya dahil hindi ko nanaman siya magawang hindian, and it's pissing me off.

"I'm okay here, pwede mo na akong iwan- hey." at ang gago inunahan na ako na pumasok sa may kawayan na tarangkahan.

Argh.

Tumigil lang siya ng huminto kami sa mismong pinto ng bahay ni tanda.

"S-salamat, okay na ako dito." I said.

He nodded then he wink. Jusq! Can he stop doing that? Ayokong mawala ulit sa sariling huwisyo.

I just wave at him goodbye then he turned his back on me. Sakto naman ang pagbukas ng pinto.

"Ineng? Nandito ka na pala." it's Lola Consing. Kinakamot nito ang pwetan habang inaayos ang salamin sa mata.

"Jesus! Bakit hindi kayo kumatok?" Napahawak ako sa sariling dibdib. Bigla bigla nalang kasi nangbubukas.

"Edi may katok ka yata sa utak ineng, kakatok pa ba ako eh nasa loob na ako ng bahay." Kinamot nanaman ang ulo niya. "Teka si Ulysses ba iyon? Hoy Ulysses!"

Lumingon si Ulysses sa amin. Shucks! Mukhang alam ko na ang gagawin ng matanda.

"Ulysses ikaw nga! Halika dito, maghapunan muna ikaw!" tawag ng matanda kay Ulysses. I saw Ulysses coming back.

"Arya, bakit hindi mo inimbitahan itong si Ulysses sa loob. Halika dito Ulysses pumasok ka." sabi nito habang kinakawayan nito si Ulysses.

Pumasok na kami sa loob ng bahay at doon naabutan ko si Chacha habang naghahanda ng mga pinggan sa lamesa. Nagulat ito ng makita kung sino ang kasama ko.

"Ate Arya? Kuya Ulysses? Magkasama kayo?"

Inirapan ko siya. "Bakit? Selos ka?" sumimangot ito.

"Nagtatanong lang naman, siya nga pala ate, bakit nagabihan ka? Kasama mo ba si kuya Ulysses? Magkasama ba kayo? Saan kayo galing?" sunod-sunod na tanong niya.