ရန္ေနာင္ အိမ္သို႔ ညေနေစာင္းမွ ျပန္ေရာက္သည္။ မန္းေခ်ာင္းသာမွ အျပန္ အိမ္သို႔ တန္းမျပန္ခ်င္၍ က်ဳံးေဘးတြင္ ထိုင္ေနခဲ့လိုက္သည္။ ခ်မ္းေၾကာင့္ သူ႕ရင္ေတြ ေလာင္ၿမိဳက္ေနေအာင္ ပူေလာင္ေနခဲ့ရသည္။ ခ်မ္းက ဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဆီက ခဏ ခဏ ႐ုန္းထြက္သြားခ်င္ေနရသနည္း…။ ကိုယ့္ကို သူမ်ားလက္ထဲမွာ အဘယ္ေၾကာင့္ စိတ္ခ်နိဳင္ရသနည္း…။
“ငါက မင္းကိုခ်စ္တာ ခ်မ္းရ…” ဟု ခ်မ္း မၾကားေပမဲ့ ခဏ ခဏ ေျပာေနမိသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႕ အိပ္ရာေပၚလွဲေနျဖစ္လိုက္သည္။ ေတြးမိသည္က ခ်မ္းအေၾကာင္းေတြကိုသာ…။ ေတြေငးကာ ေလးပင္ရင္း ခ်မ္းဆီကို ညေန ၇နာရီခန႔္တြင္ ထြက္လာခဲ့မိသည္။
အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ခ်ိန္ ျမင္လိုက္ရေသာ ေက်ာျပင္ေလးေၾကာင့္ အလြမ္းစိတ္တို႔ ပို၍သည္းလာရသည္ပင္ ထင္မိသည္။ အနားကို တိုးကပ္သြားသည့္တိုင္ သတိထားမိဟန္ မေပၚေသးေသာ ခ်စ္ရသူ ခ်မ္း၏ ေဘးနားတြင္ ရန္ေနာင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အိပ္ေရးစက္လွသူက အိပ္ရာေလး အိခနဲျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ နိုးလာသည္။
“ရန္ေနာင္…”
ရန္ေနာင္ ခ်မ္း၏ ကိုယ္လုံးေလးအား ေစြ႕ခနဲ ေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ခ်မ္းၿငိမ္းလည္း ရန္ေနာင့္ကို လိုအပ္ေနသည္ပင္…။ ေနမေကာင္းသည့္အခ်ိန္မို႔ ကိုယ္ခ်စ္ရသူကို ပို၍ လိုအပ္ေနမိသည္။
“ငါ မေကသရီနဲ႕ လမ္းခြဲလိုက္ၿပီ…”
ခ်မ္းၿငိမ္းရင္ထဲ မေကာင္း…။ ကိုယ့္ေၾကာင့္လို႔ ေတြးမိေတာ့ မေကသရီအား ပို၍ပင္ အားနာရပါသည္။
“ဘာလို႔လဲ ရန္ေနာင္ရယ္… မေကသရီက မင္းကို တကယ္ခ်စ္ရွာတာပါ…။”
“ငါ တကယ္မခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ငါ့အတြက္ေၾကာင့္နဲ႕ ဆက္ၿပီး အခ်ိန္မကုန္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး ခ်မ္း…။ ငါေလ အခု ငါ ခ်စ္တဲ့သူအတြက္ကိုပဲ ၾကည့္ေတာ့မယ္…”
ဒီစကားေတြအား ခ်မ္းရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္ရင္းမွ ရန္ေနာင္ ေျပာလိုက္သည္။ ခ်မ္းကလည္း ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ေနတယ္။ သိပ္ခ်စ္တယ္ ခ်မ္း…။ ဒီစကားကိုေျပာဖို႔ ဘာေၾကာင့္ စည္းတစ္ခုျခားထားသလို ခံစားေနရတာလဲ ခ်မ္းရယ္…။ အဲဒီစည္းကို ငါကိုယ္တိုင္ ခ်ိဳးေဖာက္လာရင္ေရာ ခ်မ္းက လက္ခံေပးမွာလား…။
“ခ်မ္း ေနမေကာင္းဘူးဆို…”
ရန္ေနာင္က ခ်မ္း၏ နဖူးေလးအား စမ္းရင္း ေမးလိုက္သည္။ အိမ္ထဲအဝင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ တီေလးနဲ႕အရင္ဆုံေတာ့ ခ်မ္း ေနမေကာင္းသည့္အေၾကာင္း ၾကားခဲ့ရသည္ပင္…။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ စိုးရိန္မႈက အတိုင္းထက္အလြန္ပါ…။
“သက္သာသြားပါၿပီ ရန္ေနာင္ရဲ႕…”
“ခ်မ္း ဘာစားၿပီးၿပီလဲ…”
ခ်မ္းက ေခါင္းယမ္းျပသည္။
“အဲတာဆိုလာ… ငါ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပးမယ္…”
“ဟင္… မင္းက လုပ္တတ္လို႔လား…”
“ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တာေလာက္ေတာ့ ရပါတယ္ ခ်မ္းရာ… ငါ့ကိုယုံ… လာ… လွ်ာလည္သြားေစရမယ္…”
ရန္ေနာင္က လက္ကိုဆြဲထူ၍ေခၚေတာ့ ခ်မ္းၿငိမ္းလည္း ပါသြားရသည္။ မီးဖိုခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ထိုင္ခုံမွာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေနရာခ်ေပးေသးသည္။ ပထမဦးဆုံး ရန္ေနာင္၏ လက္ရာကို စားရမည္မို႔ ခ်မ္းၿငိမ္း ေပ်ာ္ေနမိသည္။ ကိုယ္ခ်စ္ရသူက ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျပဳလုပ္ေပးေနသည္ဆိုတဲ့ စိတ္က အဖ်ားပင္ေပ်ာက္ခ်င္သြားသည္။
“ခ်မ္း… အႏွစ္ထုတ္ထဲက ဆီေတြပဲ ထြက္သြားတယ္… အႏွစ္ေတြက ညွစ္ထုတ္လို႔လည္း မရဘူး…။ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ…”
ခ်မ္းၿငိမ္း ၿပဳံးမိသြားသည္။ ရန္ေနာင္ဟာေလ… တကယ္ ခ်စ္စရာႀကီးပါဆို…။ ခ်မ္းၿငိမ္း ရန္ေနာင့္အနားသို႔ ထသြားလိုက္သည္။ အႏွစ္ထုတ္ထဲက အႏွစ္ေလးေတြအား ဇြန္းျမႇီးေလးျဖင့္ ေကာ္ယူၿပီး ရန္ေနာင့္အား အဓိပၸါယ္ပါပါေထာင္ျပေတာ့ ရန္ေနာင္က ၿပဳံးသည္။
“ကဲ… ရပါၿပီဗ်…”
ရန္ေနာင္က ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပန္းကန္လုံးႀကီးအား ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ ေသခ်ာခ်ေပးရင္း ေျပာလိုက္တာ ျဖစ္သည္။ ၾကက္ဥေတြကလည္း ေက်လိဳ႕…။ ခ်မ္းၿငိမ္း ရန္ေနာင့္အား ၿပဳံး၍သာ ၾကည့္နိုင္ေတာ့သည္။ ရန္ေနာင္လုပ္ေပးဖူးေသာ ပထမဦးဆုံး အစားအစာေလးကေတာင္ ခ်မ္းၿငိမ္းအား ရင္ခုန္ေနေစသည္။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေလးအား ခ်မ္းၿငိမ္း တစ္ဇြန္းခပ္ေသာက္လိုက္သည္။ မဆိုးပါဘူး…။ ေကာင္းသည္။ တကယ္ ေကာင္းသည္။ ရန္ေနာင္လုပ္ေပး၍ ေျပာေနျခင္း မဟုတ္တာ ဝန္ခံသည္။
“ခ်မ္း… စားေကာင္းလား…”
“အင္း… ေကာင္းတယ္… မင္းလည္း ဟ… ငါ ခြံ႕ေကြၽးမယ္…”
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေလးတစ္ပြဲက သူတစ္လွည့္၊ ကိုယ္တစ္လွည့္ ခြံ႕ၾကရင္းျဖင့္ ကုန္သြားေတာ့သည္။ ထိုျမင္ကြင္းေလးအား မီးဖိုခန္း၏ အျပင္ဘက္ အကြယ္တစ္ေနရာမွ ေစာင့္ၾကည့္ကာ ၿပဳံးေနမိေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးလည္း ရွိေနခဲ့သည္။
~•~
YOU ARE READING
Secret Love
RomanceUnicode နှင်းဆီဖြူဆိုတာ ဖြူစင်သန့်ရှင်းပြီး စွန့်လွှတ်ပေးဆပ်နိုင်တဲ့ချစ်ခြင်းမျိုးကို ဖော်ဆောင်တယ်တဲ့...။ Zawgyi ႏွင္းဆီျဖဴဆိုတာ ျဖဴစင္သန႔္ရွင္းၿပီး စြန႔္လႊတ္ေပးဆပ္နိုင္တဲ့ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးကို ေဖာ္ေဆာင္တယ္တဲ့...။
