23 (U)

3.4K 208 32
                                    

ရန်နောင်နှင့် ချမ်းငြိမ်းတို့ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်ကျ ၇နာရီခွဲလောက်ပင် ဖြစ်နေပြီ…။ ဒီနေ့မှ ရန်နောင်တို့ခြံထဲ တစ်ခုခု ထူးခြားနေသလိုပါ…။ ချမ်း၏ မိဘတွေလည်း ရောက်နေကြသည်။ ခြံထဲမှာ တစ်ခုခုရှိနေတာ သေချာသည်။ ချမ်းနှင့် ကျွန်တော် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်ဖြစ်ကြပြီးမှ မေမေတို့ဆီ လျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။ မန္တလေးဆောင်းက ရင်ကို တလှပ်လှပ်ပင် တုန်နေစေသည်။

“မေမေတို့ ဒီနေ့ ဘာရှိလို့လဲ…”

“ဪ သားတို့ လာထိုင်… ဘာမှ မရှိပါဘူးကွယ်… ဒီတိုင်း မဆုံဖြစ်ကြတာလည်း ကြာပြီမို့…”

မေမေနှင့် ချမ်းမေမေက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ ဒီလို မိသားစုနှစ်ခု ညစာစားပွဲ လုပ်တာက အထူးအဆန်းကိစ္စရယ်လို့တော့လည်း မဟုတ်…။ တစ်လတစ်ခါ မဟုတ်တောင် သုံးလတစ်ခါလောက်တော့ မေမေနှစ်ယောက်ပေါင်းကာ လုပ်တတ်သည်။ ဒါကို နေသားကျနေပြီဖြစ်တဲ့ ရန်နောင်နှင့် ချမ်းငြိမ်းလည်း သိပ်ကြီး ထူးဆန်းမနေတော့ပါ…။

“သားတို့ ဒီနေ့ မိုးချုပ်တာကော…”

“ဟုတ်တယ် မေမေ… သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်ခဏသွားကြလို့…”

ချမ်း မျက်နှာကလေးက သိသိသာသာ အနေရခက်နေမှန်း ရန်နောင် ရိပ်မိသည်။ မေမေတို့ဘက်က ဘာမှ မသိလျှင်တောင် စိတ်ဖြူလွန်းသည့် ချမ်းက ဖုံးကွယ်၍ မနေတတ်မှန်း ရန်နောင် အစကတည်းက ကြိုသိပြီးသားပင်ဖြစ်သည်။

“သား မေမေတို့ကို ပြောစရာရှိတယ်…”

ရန်နောင် ပြောလိုက်တော့ မေမေနဲ့ တီလေးက တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ  အကဲခတ်သလို ဖြစ်နေကြသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် စကားပြောနေကြသော ကျွန်တော့်ဖေဖေနှင့် ချမ်းဖေဖေလည်း အနားရောက်လာကြသည်။ ကျွန်တော့်ရင်တွေ တအားခုန်နေတာမှန်း ချမ်းလည်း ခံစားမိမည်ပင်…။ ချမ်းလက်ကလေးလည်း အေးစက်ကာ တုန်နေတာမို့ ချမ်းလည်း ကျွန်တော်နှင့် ထပ်တူ စိတ်လှုပ်ရှားနေမှန်း ခံစားမိသည်။

“ပြောစရာဆိုတာထက် ဝန်ခံစရာပါ…”

“မေမေတို့ နားထောင်ပေးနေတယ် သား…”

Secret LoveWhere stories live. Discover now