23 (Z)

2.2K 155 12
                                    

ရန္ေနာင္ႏွင့္ ခ်မ္းၿငိမ္းတို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္က် ၇နာရီခြဲေလာက္ပင္ ျဖစ္ေနၿပီ…။ ဒီေန႕မွ ရန္ေနာင္တို႔ၿခံထဲ တစ္ခုခု ထူးျခားေနသလိုပါ…။ ခ်မ္း၏ မိဘေတြလည္း ေရာက္ေနၾကသည္။ ၿခံထဲမွာ တစ္ခုခုရွိေနတာ ေသခ်ာသည္။ ခ်မ္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ျဖစ္ၾကၿပီးမွ ေမေမတို႔ဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၾကသည္။ မႏၲေလးေဆာင္းက ရင္ကို တလွပ္လွပ္ပင္ တုန္ေနေစသည္။

“ေမေမတို႔ ဒီေန႕ ဘာရွိလို႔လဲ…”

“ဪ သားတို႔ လာထိုင္… ဘာမွ မရွိပါဘူးကြယ္… ဒီတိုင္း မဆုံျဖစ္ၾကတာလည္း ၾကာၿပီမို႔…”

ေမေမႏွင့္ ခ်မ္းေမေမက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ ဒီလို မိသားစုႏွစ္ခု ညစာစားပြဲ လုပ္တာက အထူးအဆန္းကိစၥရယ္လို႔ေတာ့လည္း မဟုတ္…။ တစ္လတစ္ခါ မဟုတ္ေတာင္ သုံးလတစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေမေမႏွစ္ေယာက္ေပါင္းကာ လုပ္တတ္သည္။ ဒါကို ေနသားက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ရန္ေနာင္ႏွင့္ ခ်မ္းၿငိမ္းလည္း သိပ္ႀကီး ထူးဆန္းမေနေတာ့ပါ…။

“သားတို႔ ဒီေန႕ မိုးခ်ဳပ္တာေကာ…”

“ဟုတ္တယ္ ေမေမ… သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အျပင္ခဏသြားၾကလို႔…”

ခ်မ္း မ်က္ႏွာကေလးက သိသိသာသာ အေနရခက္ေနမွန္း ရန္ေနာင္ ရိပ္မိသည္။ ေမေမတို႔ဘက္က ဘာမွ မသိလွ်င္ေတာင္ စိတ္ျဖဴလြန္းသည့္ ခ်မ္းက ဖုံးကြယ္၍ မေနတတ္မွန္း ရန္ေနာင္ အစကတည္းက ႀကိဳသိၿပီးသားပင္ျဖစ္သည္။

“သား ေမေမတို႔ကို ေျပာစရာရွိတယ္…”

ရန္ေနာင္ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမေမနဲ႕ တီေလးက တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ  အကဲခတ္သလို ျဖစ္ေနၾကသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ စကားေျပာေနၾကေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေဖေဖႏွင့္ ခ်မ္းေဖေဖလည္း အနားေရာက္လာၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေတြ တအားခုန္ေနတာမွန္း ခ်မ္းလည္း ခံစားမိမည္ပင္…။ ခ်မ္းလက္ကေလးလည္း ေအးစက္ကာ တုန္ေနတာမို႔ ခ်မ္းလည္း ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ထပ္တူ စိတ္လႈပ္ရွားေနမွန္း ခံစားမိသည္။

“ေျပာစရာဆိုတာထက္ ဝန္ခံစရာပါ…”

“ေမေမတို႔ နားေထာင္ေပးေနတယ္ သား…”

Secret LoveWhere stories live. Discover now