Fırtına

16. Bölüm

Dedim ki benim kuzularımın dersleri başladı bi onları motive ediyim cumartesi günü ınstagram da sizin istediğiniz saatte canlı yayın yapıcam söyleyin bakalım saat kaçta yayın yapalım?

Instagram:dolunaayyz

Kaybetme korkusu nasıl bir histi?
Onun kokusunu alamama korkusu nasıl bir histi?
Onun gülüşünü görememe korkusu nasıl bir histi?
Onun ellerini tutamama korkusu nasıl bir histi?
Berbat...kalbimi söküp aldılar sanki, bir hançerle söküp aldılar,şah damarımı kestiler.

Ağlamamak için kendimi ölesiye sıkıyordum.
Kıbrısın büyük hastanelerinden birisine gelmiştik.
Karan ameliyattaydı...kalbim de sanki o ameliyattaydı.
Karan'ın vurulduğunu öğrendiğim an donup kalmış soğuk kankılığımı korumuştum. Damla ve alya yanım da ağlarken abimle, kaan da başları eğik bir şekilde bekliyorlardı.

Oradan çıkacaksın komutan. Oradan çıkmazsan seni affetmem.

Ameliyathaneden çıkan doktorla yanına doğru ilerleyerek konuştum.
"Durumu ne?"
Sıkıntıyla bize bakarken sıkışan kalbi mi umursamadan doktordan cevap bekledim.
"Geldiğin de aşırı derece de kan kaybetmişti. Ameliyattayken iki kere kalbi durdu, ama şuan iyi, durumu stabil. Bir gün uyutacağız daha sonra durumu iyiye giderse uyandıracağız. Fakat kan lazım, b+rh negatif."

İki kere kalbi mi durmuştu. Gözlerim kararıyordu. Başım deli gibi dönerken kulaklarım uğulduyordu.
"Ben...benim kanım uyuyor."
Mırıldanarak konuştuğum da doktor başını onaylarcasına salladı.
"Hemşire hanım size eşlik etsin, buyrun o zaman."
Hemşire yanıma gelerek ileride ki odayı işaret ettiğin de oraya girip kan almaları için oturttukları koltuğa uzandım.

Hemşire koluma boş serum takarken usulca damarlarımdan çıkan kanı izliyordum.
"Siz burada uzanın lütfen, bittiğin de ben geleceğim."
Hemşire odadan çıkarken başımı geriye doğru yaslayarak gözlerimi kapattım.

Uyan karan...sana ihtiyacım var.

🤍🤍🤍

"Buyrun giymeniz gerekenler, daha sonra yanına girebilirsiniz."

Kan alındıktan yarım saat sonra karan'ı ameliyattan çıkarıp yoğun bakım ünitesine almışlardı. Onu uyutmalarına dayanamıyordum.
Yanına girmek için zorda olsa doktoru ikna etmiştim. Yavaş adımlarla yoğun bakıma girdiğim de
bembeyaz yüzü, mosmor olmuş dudaklarıyla bile kalbimin hızlı atmasına sebep oluyordu.
Yatağının kanrına oturup eliyle elimi kenetledim.

"Sana burada olmak yakışmıyor komutan. Yanıma gelecektin, ben geldim doktor diyecektin. Söz verdin bana, söz verdin komutan. Gitmeyeceksin. Beni bırakma dayanamam. Ben ilk defa kaybetme korkusu yaşadım. Bir daha bana yaşatma, uyan...gözlerini özledim."
Göz yaşlayım usulca akarken boynuna doğru eğilip mis kokusunu içime çekerek şah damarına minik bir öpücük kondurdum.

"Gitme askerim..."

Zorluklada olsa ondan ayrılarak göz yaşlarımı silip çıktım. Abimler yanıma yaklaşırken gözlerimin kararmasıyla sendeleyerek kendimi boşluğa bırakmıştım.

🌸🌺🌸🌺

Keskin bir baş ağrısıyla yüzümü buruşturup yerimden doğrulmaya kalktığım da kolumda ki serumu fark etmiştim. Yavaşça kolumdan çekip çıkardığım da ayağa kalkarak dış kapıya yöneliyordum ki kapı açılmış içeriye damla girmişti.

"Asel kalkma yerinden kuzum. Geç yat bak, yine bayılacaksın."
Başımı olumsuz anlam da sallasam da beni dinlemeden bedenimi sürükleyip yatağa oturtmuştu.
Yavaşça yanıma oturup saçlarımı okşayıp gülümsedi.
"Çok güçlü bir kızsın sen asel, bunu da atlatacağız hep beraber tamam mı? Bak yalnız değilsin...abin, ben, alya, kaan, en başta karan..seni bırakmaz uyanacak."