BİR DELİ SEVDA (Tamamlandı)

45.Bölüm

KARAN' DAN

Babamla Ceylan' ın verdiği adrese geldiğimizde gerçekten de Seyhan' ın Feray' ı burada sakladığını öğrenmiştik.

Ceylan' a vardığımızı haber verdikten kısa süre sonra Seyhan' a haber geldiğini açık pencereden duymuştuk. Babam fısıldayıp:

- Desteği beklemeden harekete geçmesek mi?

Babamın dediği mantıklı gelsede ona:

- Sen burada desteği bekle ben içeri gireceğim.

Tam yönelmiştim ki babam beni durdurup:

- Hayır seni yalnız gönderemem.

- Baba, birimizin dışarda olması lazım ki bir şey olduğunda yardım çağırabilsin.

- Karan, Feray' ı çok sevdiğini biliyorum ama seni tek başına oraya göndermem doğru değil.

- Baba lütfen, bir kez olsun bana güven. Oradan sağ salim çıkacağız sana söz veriyorum, deyip açık pencereye tırmanmaya başladım.

Pencereye vardığımda gözlerimi çıkarıp içeriye baktım. Seyhan, adamına:

- Karan Öztuna her an burada olabilir. Evin her yerine adam koyun, bu eve tek bir sivrisinek dahi girmeyecek.

Adamı:

- Tamam patron, deyip odadan çıktı.

Seyhan sinirle sandalyeye vurdu.

- Çeneni s... Ceylan.

Aşağıda bekleyen babama dudaklarımı oynatıp:

- Git ve saklan, dedim o da dediğimi yapıp uzaklaştı.

Göz ucuyla tekrar Seyhan'a baktım. Bu tarafa döndüğünü görmemle saklandım. Ayak seslerinden anladığım  kadarıyla pencereye doğru geliyordu.

Sarmaşıklardan biraz aşağı inip onun göremeyeceği bir yere yaslandım. Pencerenin pervazına yaslanan Seyhan' ın ellerini görmemle hareket etmemeye, nefes dahi almamaya özen gösterdim.

Seyhan' ın uzaklaştığını fark etmemle oraya yönelecektim ki adamların bu tarafa doğru geldiğini duydum.

Hızla kapısı kapalı terasa girdim ve adamlardan saklandım. Adamların gitmesini beklerken kapalı pencereden Seyhan' ın ne yaptığını izledim. Hararetli bir şekilde biriyle konuştuğunu gördüm.

Aşağıdaki adamların pek yukarıya bakmadıklarını fark etmemle açık pencereye doğru dikkatli bir şekilde ilerledim.

Vardıktan sonra hem aşağıdaki adamları hem de odadaki Seyhan' ı kontrol ettim. Hepsinin kendi alemde olduğuna emin olduktan sonra Seyhan' ın bulunduğu odaya girdim.

Odaya girer girmez yakınımdaki koltuğun arkasına saklandım. Saklanmam ile saklandığım yerden Seyhan' ı gözetlemeye devam ettim. Seyhan' ın bir kez daha arkasını dönmesiyle cebimdeki çakıyı ona fırlattım. Sol omzuna denk gelmesiyle Seyhan tam çığlık atacaktı ki onun ağzını hızla kapattım.

- Hayır Seyhan, bağırmak yok. Daha yeni başlıyoruz.

Seyhan elimden kurtulmaya çalışıyordu ama o her çırpınışında boğazını daha fazla sıkıyordum. Kulağına eğilip:

- Eğer biraz daha çırpınmaya devam edersen kısa süre içinde öleceksin. Sonra seni kim kurtaracak?

Seyhan beni dinleyip çırpınmayı bıraktı.

- Demek söz dinleyebiliyormuşsun. (Ciddiyetle, yeniden boğazına yüklendim) Şimdi bana Feray' ın yerini söyle o... ç... .

Ağzını açtım ama hala boğazını serbest bırakmamıştım. Seyhan zorla konuşarak: