Papatya'm🌼 - Yarı Texting

9.Bölüm (Öldürüldüm)

°İyi Okumalar ^^°

'Ben bir katildim. Hem de kendi katilim.'

|🌼🍂|

Ondan sonra ne kadar süre orada ,kayalıklarda, durduğumu hatırlamıyorum. Tek hissettiğim şey burnumun soğuktan titremesiydi. Omaç'ın montuna buz kesen ellerimle dokundum. Oldum olası erkek parfümlerini sevmişimdir. Hatta babam hakkında hatırladığım en net şey parfümünün kokusuydu. Onun kullandığı parfüm kokusu çok başkaydı kimsede yoktu.

Omaç'ın parfümü hiç duymadığım tarzda bir kokuydu. Ben kendimi kokuyu düşünmemek için zorlarken telefonumun cebimde titrediğini hissettim.

Telefonumu cebimden çıkardım ve ekrandaki isime baktım birkaç dakika. 'Rüyaların Prensesi Arıyor' derin bir nefes aldıktan sonra aramayı reddettim ve uçak mooduna aldım. Şuan hiç kimseyle konuşmak istemiyordum. 'Bir anda nerden geldi bu efkarlanma?' diyeceksiniz.

Yaşadığım şeylerin ağırlığı her geçen gün artıyor. Ama bugün çok farklı bir gün. Bugün annemin beni terk ediş günü. Beni bu boktan hayata karşı tek başıma bırakışının 3. yılı bitmişti. Ben aslında o gün ölmüştüm. Şuan sadece yaşıyormuş gibi yapıyorum.

Beni öldüren kişi annemdi. Beni, bu dünyaya getiren kişi sırtımdan bıçaklayarak öldürmüştü. Bugün hayatımın bittiği gündü. Bu aklıma gelince sinirle güldüm. Ben ölmüştüm. Daha şiddetli güldüm. Beni öldürmüşlerdi. Sinirle ayağa kalktım. Omaç'ın montunu ve kendi ceketimi hışımla çıkararak yana koydum.

En uca geldim ve soğuktan titrerken alev alan bedenimi iki kolumu da açarak rüzgara teslim ettim. Hayatımda zorlandığım çoğu şeye karşı çıkamayınca ölmek istemiştim.

İlk ölmek istediğimde 9 yaşımdaydım. Babamın mezarında ölümün ne demek olduğunu bile bilmeden ölmek istedim. Çünkü bana o gün babamı bir daha göremeyeceğimi söylemişlerdi. Ben onu görmek için ölmek istedim. Ölemedim.

Annemin şiddet gördüğü o geceyi her rüyamda gördüğümde ölmek istedim. Ölmek ve bunları unutmak istedim. Annemin her bir gözyaşında boğulmak istedim. Ölemedim

İlk kez şiddete maruz kaldığım gece ölmek istedim. Tenimin kızarmış olduğu, ağlamaktan yorulmuş olduğum, acıyı bütün iliklerime kadar hissettiğim o gece ölmek istedim. Ölemedim.

Ben yok olmakta istedim. Akay her benim için üzüldüğünde, Gökçe her ağladığında ben yok olmak istedim. Hiç hayatlarına girmemiş olmak istedim. Kendi üzüntümle onları üzdüğüm her an bir çiçek olmak ve koparılmak istedim. Olmadı.

Her ölmemiş olduğum sabah var olmuşluğuma kızdım. Ama şimdi fark ediyorum. Ben aslında annemin beni bıraktığı gün ölmüştüm. Annesi tarafından sevilmemiş bir kızdım ben. Ben annesi tarafından öldürülmüş bir kızdım.

"Beni öldürdün." diye mırıldandım kendi kendime. Üzüntüm yok olmaya başlamışken sinirim artıyordu.

"ŞU S******** DÜNYASINDA BENİ TEK BAŞIMA BIRAKTIN!" diye bağırdım sol gözümden bir yaş damlarken. Sweat-shirtün yakalarını çekiştirerek nefes almaya çalıştım. Bir ölü ne kadar nefes alabilirse. :,)

Ellerim daha şiddetli titriyor olsa da umursamadım. "YILARDIR HER GÜN ÖLÜYORUM. YETMEDİ Mİ BU KADAR ÖLDÜĞÜM!?" ateş iyice vücudumu sarmışken üstümdeki sweati hızlıca çıkardım. Okulun kısa kollusu üzerimdeyken kollarımdaki morarmışlıklar fazlasıyla belli oluyordu. Umursadım mı? Hayır.

"Daha kaç kere ölmem gerek yaşamak için." sesim vücudumdan daha kötü bir şekilde titrerken dizlerimin üzerine düştüm. Ve mırıldandım. "Ölmek istiyorum."

Gözlerim karanlığı gördüğünde gülümsedim. İlk defa başarıyordum galiba. İlk defa ölüme bu kadar yakındım. Veya son defa.

Ölüyordum, ilk defa kendim için. Ölüyordum, ilk defa kendi isteğim üzerine. Ben kendimi kendi isteğimle öldürüyordum. Evet, ben bir katildim. Hem de kendimin katiliydim.

"Geliyorum baba..."

|🌼🍂|

Ölmüş bir kız... Evet. Bu ölmüş bir kızın ölümünden bahsettiği hikayeydi. Ölüm çığlıklarını duyuramayan küçük bir kızdı bu hikayenin ana karakteri. Evet, ölmüştü. Ama herkes onu yaşadığına inandırmıştı. O küçük kız büyüdü. Ve artık gerçekleri biliyor. Bütün yalanları öğrendi. O kız ölmüştü. Peki bunca yalana kanmaya devam mı edecekti? Yoksa kendini hayalini kurduğu ölüme teslim mi edecekti?

-Selaaaam Biriciklerim. ~

Bölümü çok çelişkili bir yerde bitirdiğimin~ farkındayım.

Yazarken ağlamak üzere olduğum bölümlerden biriydi. ~

Çok üzülüyorum Mihri'me.~

Gidip şu şerefsizi yerden yere vurmak istiyorum. ~

Ama onun da zamanı gelicek. ~

Bu arada multideki şarkıyı dinlerken direkt aklıma bu bölüm geldi. ~

Paylaşmadan birkaç dakika önce koydum şarkıyı ehehe. ~

Neyseeeee. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. ~

Hepinizi ÖPTÜÜM. ~

Ben tarafından seviliyorsunuz. ♥️👑~

08.12.2020