Love Mistake (COMPLETED)

Kabanata 13

"oh, gising ka na pala! " tanong ni Kim ng makalabas ako ng kwarto.

Natigilan ako ng maalala ko si Hyohan, iniwan ko nga pala ito kina aling Vivi.

"puntahan ko pala si Hyohan kina aling Vivi, hindi ko na kasi nasundo kagabi baka tulog na." paalam ko kay Kim. Natigilan ako ng pumasok si Hyohan sa pinto.

"di na kailangan, hinatid na kanina ni aling Vivi si Hyohan dahil may lalakaran daw ang pamilya nito na maaga." nakaramdam ako ng hiya para kay aling Vivi dahil sa abalang nagawa ko. Mamaya nalang ako magpapasalamat. Bulong ko sa sarili.

"kanina pa nga yan nandito di ka lang ginising, mukhang pagod na pagod ka ehh. Sya nga pala, kamusta lakad mo kagabi?" Sabi nito na parang may gustong ipahiwatig. Siguro nakakita kana ng jojowain dun no?" tanong ni Kim habang nagsasalin ng pagkain sa plato.

Lumapit ako sa lamesa kung nasaan si Kim  at umupo ako sa tapat nito, ganun din ang ginawa ni Hyohan, umupo ito sa tabi ko.

"anong, pinagsasabi mo? Wala no. Tyaka tumigil ka nga nasa harap mo si Hyohan, baka kung anong isipin ng bata." sita ko dito sabay tingin sa gilid ko kung nasaan si Hyohan.

"nay, ano po yung jowa?" tanong sa akin ni Hyohan. Sabi ko na nga ba ehh, to talaga si Kim.

"tsk!" sabi nito habang iiling - iling. "kunwari ka pa, ehh kanina ko pa napapansin yang lakad mo iika-ika ka kaya at tyaka halata sa mukha mo no." pagpapatuloy pa nito.

Hindi ko ito pinansin, at bumaling ako ng tingin kay Hyohan. "baby, Punta ka muna sa kwarto." utos ko dito. Ayaw ko kasing kung ano-ano ang marinig nito mula sa madaldal kong kaibigan.

"maya na po. Di ko pa po tapos inumin yung gatas ko." sagot sa akin ni Hyohan sabay taas sa baso ng gatas.

"doon mo nalang inumin. Sige na hyohan." malambing kong utos. Mabuti nalang at sumunod ito.

"daldal mo talaga! Tignan mo kung ano-ano tuloy naiisip ni Hyohan." kunwaring inis kong sabi kay Kim ng makapasok na si Hyohan sa loob ng kwarto.

"ako pa talaga! Wala naman akong ibang sinabi ha! Ano ba kasing nangyari sayo? Bakit parang hirap na hirap kang maglakad?." tanong nito. Ngunit pati ako naguguluhan sa mga nangyari kagabi. Di ko alam kung totoo ba yun. Pero parang totoo ehh, kung totoo yun, sino kaya yung lalaking yun? Bakit parang kilala ito ng katawan ko. Bakit ako nag paubaya sa lalaking hindi ko makita ang mukha dahil sa labis na kalasingan.

"hoy! Ano na? tinatanong kaya kita." napapitlag ako ng marinig ko Ang boses ni Kim.

"a-ano! Ahh,,,, na dulas kasi ako kagabi. Kaya medyo masakit hita ko." nauutal nyang sagot.

"ahh, talaga? Ehh dapat pala nag pacheck kana, baka may nabaling buto." sabi nito, ngunit kabaliktaran ang nakikita ko sa mata nito. Kita ko ang mapangasar nitong hitsura.

"ehh, bat parang di ka naniniwala? Totoo namang na dulas ako. " pagsisinungaling ko.

"bat! May sinabi ba kong di ako naniniwala? Masyado kang defensive.

"bala ka dyan!" pagsuko ko dito. Dahil hindi naman ako mananalo kay Kim.

"sya nga pala, walang bantay si Hyohan bukas. May lakad kasi kami nila mami Ester. Mag outing daw kami libre nya. Kung okay lang." na patingin ako kay Kim na ngayon ay busy sa pag-nguya.

"oo, naman no! Sige iiwan ko muna kina aling Vivi ulit si Hyohan." mabilis kong pagsang ayon dito. Napakalaki na ng tulong ni Kim sa aming mag-ina. May sarili din itong buhay at wala akong karapatan na hadlangan ito sa mga dapat at gusto nitong gawin.

.....

Kahit napaka bigat ng pakiramdam ko, pinilit kong pumasok. Hindi ko pwedeng idahilan na masakit ang aking katawan .