Love Mistake (COMPLETED)

kabanata 16

"It's up to you. I will not pressure you." Di nya daw ako pini-presure. Pero parang nagbabanta ang tono ng boses nito. Hindi ba siya natatakot na kapag tinanggap ko ang alok niya maaring may malaking problemang idudulot ito sa kanya? ?

"Ba't kasi nagkunwari kang tatay ni Hyohan. Paniwalang-paniwala tuloy sayo yung bata." Inis kong bulyaw. Hindi naman malamig pero nanlalamig ang mga palad ko, tagaktak na din ang pawis mula doon. Sino ba namang hindi lalamigin sa kaba dahil sa mga pinagsasabi nito?.

"I'm waiting Mira. You need time to think? I will give you. Just tell me." Ani nito, parang wala lang sa kanya ang lahat. naka dekwatro ito habang nakaupo. Ani mo haring nakaupo sa trono.

"ba't ka ba nahihirapan? Oo o Hindi lang naman ang isasagot mo. Walang mawawala sayo. Biruin mo in just 1 blink magkaka tatay ang anak, natin!." Napatingin ako dito ng may diin niyang bigkasin ang huling salita.

"Anong natin? Ko! anak ko!" Taas kilay kong sagot.

"Whoa!Teka lang! Wag mo naman kong tignan ng ganyan, gusto ko lang namang sanayin ang sarili ko na may anak na ako." Sagot nito pabalik pero iba ang pinapahiwatig ng mga tingin nito.

"Hindi pa ko pumapayag, kaya anong sinasanay?!" Napatuwid Ito ng upo pagkatapos kong sabihin ang mga Ito.

"Ano bang mapapala mo kung tanggapin ko ang alok mo? Wala akong pambayad sayo. Ako panga ang may utang sayo." Tanong ko sa malumanay na tono. Sabay titig sa mga mata nito. Nag-aantay ako ng isasagot nito sa akin.

"Because it was exciting-" Hindi ko na pinatapos ang sasabihin nito dahil bigla akong tumayo na ikinabigla nito.

Tumayo din Ito at mas lumapit sa akin. Nakatingala na ako ngayon dahil sa tangkad ng kausap ko. Lumayo ako ng kaunti para mas komportable para sa akin. Nakakangalay kasi pag naka tingala.

"Anong exciting? Anong akala mo sa anak ko, sa aming dalawa, laruan?" Nang gagalaiting sagot ko. Halos lumabas na ang litid ko sa pagpipigil na wag sumigaw dahil baka magising si Hyohan. Nasaktan ako sa sinabi niya kung pampalipas oras lang para sa kanya ang lahat. Maghanap nalang siya ng ibang lalaruin.

"That's not what I mean" madiin nitong paliwanag.

" Hindi mo kasi ako pinapatapos. Let me finish first, okay?" Biglang dipensa nito.

Nagpatuloy ito sa pagsasalita."Because it was exciting to becomes Hyohan's dad. I know he deserve father who can take care of him. At magaan ang loob ko sa kanya." Mukha namang tagos sa puso ang sinabi nito dahil titig na titig ito sa mata ko habang sinasabi ang mga bagay na yon. Kinukumbinsi ako ng bawat katagang binibitawan nito.

Habang nakikipag tagisan ako ng tingin kita ko ang pag sagi ng kirot sa mata ni Matteo. Hindi ko alam kung tama ba ang nakita ko. Pero nagdulot sa akin ng kakaibang damdamin ang bagay na iyon. Parang gusto ko siyang yakapin. Para siyang nahihirapan, parang may bagay siyang gustong sabihin pero pinipilit niyang itinatago.

Kung totoo nga ang mga nakikita ko mula sa mata nito. bakit naman siya magkakaron ng mga ganoong damdamin? Kung ni isang alaala wala siyang natatandaan. Bakit parang habang tumatagal, nakikita ko mula dito ang frustration at pag-mamakaawa na sana pumayag ako. Na umaasang papayag ako.

Ako ang unang nag-iwas ng tingin. Hindi ko kasi gusto ang mga nababasa ko sa mga mata nito. Lalo akong naguguluhan.

Ilang minutong walang nagsalita sa amin. Nakakabinging katahimikan ang tanging namamayani.

Ako ang unang bumasag sa katahimikan. "Sige." Pikit mata at mahinang boses kong sagot.

"Anong sige?" Ani nito sa naguguluhang tono.