Kim Taehyung, Asya Bölgesi Tenis Finali maçında her şeyin iyi gideceğini düşünüyordu, son seti almak için servise hazırlanırken beklemediği bir şey oldu, sessiz salonda bir hapşırık sesi duydu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- ve korkarım ki dünyanın işleyişi böyle, ama bence bu senin ve benim için geçerli değildir.
conan gray, the story
•Taehyung•
Son servis. Son sayı.
Topu cebimden çıkararak birkaç kez yerde sektirdim, raketin dengesini ayarlamak için elimin içinde çevirdim. Gözlerim karşımdaki benden beş santim kadar kısa olan Çinli Xiou Yun'a kaydı, hafif eğilmiş halde benden gelecek topu bekliyordu.
Sessizliği seviyordum, insanların dikkatini bana vermesini benim iyi olduğumun farkında olmalarını. Her zaman gözlerin üzerimde olmasından hoşlanan bir insan olduğumu inkar edemezdim. Gözlerimi kısa bir anlığına kapatıp açtım, hakem artık atabileceğimin işaretini verdiğinde bacaklarımı iki yana açtım ve bekledim, topu havaya fırlatarak raketin yönünü ayarladım.
Hapşırık.
Ace.
Ağlamak üzereydim, sinirle raketi yere bıraktığımda herkesin şaşkınlıkla bana baktığını görüyordum. Asla ama asla böyle bir hata yapacak bir insan değildim, servisten aldığım sayılar ile biliniyordum ve hatalı bir servis yaparak resmen rakibime beni yenmesi için şans vermiştim.
30-30
Skor ekranına bakmanın ardından arkamı döndüm, kimin yüzünden dengemin bozulduğunu bulmak ve onu öldürmek istiyordum. Bir hapşırık daha. Sesin sahibine baktığımda öylece kaldım; kıvırcık saçları önüne geliyor, siyah kazağının kolları parmak uçlarını örtüyordu. Dolu parlak gözleri ile özür diler gibi bana bakıyordu, kızarmış burnunu fark ettiğimde iç çektim. Aramızda sadece üç kişinin olduğu tribün vardı.
Azarlanmaya hazır bir çocuk gibi duruyordu, son kez ona bakmanın ardından arkamı döndüm. Xiou Yun, servise hazırlanıyordu. Derin bir nefes alıp verdim, sadece oyunu biraz uzatmış olmuştum, başka hiçbir şey değil. Şimdi kendimi toparlamalı ve son sayıyı alarak uzamış maça son noktayı koymalıydım.
Eğildim, bacaklarımın konumunu ayarladım, gözlerimi Xiou Yun'dan daha çok, topa diktim. Uluslararası Tenis Turnuvası'na çıkmak için son şansımdı ve onu mahvetmeyecektim. İç geçirdim. Bandanımın önüne gelen saçları geriye gönderdim, raketin dengesini kontrol ettim.
Servisi karşıladım.
Sağa gelen topu yeniden ona göndererek orta yere geldim, raketi ters çevirerek gelen topu karşıladım ve kendimi sayı almak için hazırladım. Hızla gelen topa son gücümü kullanarak onun sahasına götürdüm ve karşılayamadı.
Sayı benimdi. Asya Bölgesi Tenis Turnuvası Şampiyonu'ydum. En genç şampiyon.
Raketi kenara koyarak koçum olan Kim Seokjin'e koştum ve kollarımı boynuna dolayarak sıkıca sarıldım. O da kollarını belime doladı, bir eli saçıma giderek terden ıslak tutamları karıştırdı. "Harika işti, Taehyung." dedi, ondan ayrılırken gülümsemesini görmek hoşuma gitti. Kort'un içine ilerleyerek fileye gelmiş olan Xiou Yun'un elini sıktım, "İyi işti." dedim Çinçe olarak, gülümsedi, "Tebrikler." dedi Korece olarak, yumruk tokuşturduk.
