Dënimi im në këtë jetë është të jetoja, të jetoja me sytë e personit që dashuroja.... Mbrëmja që do festoja 10 vjetorin e martesës sonë u kthye në një dramë për mua. "Këto janë ëndrrat që kam unë dhe do t'i realizojmë së bashku apo jo Calian" këto janë fjalët që nuk më lini të merrni frymë pas atij aksidentit. ... Në mbrëmjen e 10 vjetorit tonë, këmbëngul që të shkonim e t'a festonim në restorant, këmbëngul deri sa Lelia pranoi të shkonim, në momentin që ajo do më thoshte diçka, një lajmë të bukur ishte pikërisht momenti kur ne pësojmë aksident, fjalët e fundit që dëgjova prej Lelia ishin: "Zemër do bëhesh baba" këto ishin pikërisht fjalët e fundit. Nuk mund të jetoja dot pa atë por s'mund të jetoja dot as me sytë e saj, si mund të jetoj me sytë e saj kur duhet të kisha vdekur unë në vendin e saj, a do jem në gjëndje të jetoj me sytë e saj? Të realizojë të gjitha ëndrrat që ajo kishte? Vërtet mund të shohi Lelia përmes syve të saj? Apo zgjidhja më e mirë është që t'i jap fund jetës sime për t'u bashkuar me familjen time, me fëmijën tim të palindur dhe dashurinë e jetës sime? ⚠️ NDALOHET KOPİMİ APO POSTİMİ İ HİSTORİSË SİME NË RRJETET E TJERA SOCİALE PA LEJEN E AUTORES (PA LEJEN TİME) ⚠️