My babysitter

-Chapter 42

"Ξέρεις....αν θες μπορείς να έρθεις μεσα" λέω.

"Αν το θελεις εγώ δεν έχω θέμα" λέει και τον πιάνω από το χέρι τραβώντας τον σπίτι μου.

"Μαμαα" φωνάζω μόλις μπαίνω μέσα αλλά δεν ακούω τίποτα.
"Μάλλον είναι ακόμα στην δουλειά"

"Πολύ πιθανό" λέει

"Εμ θες να φας μήπως, να παραγγείλω; Θες να δουμε ταινία; "ρωτάω αγχωμένη και γελάει.

"Απλά πάμε να κάτσουμε και θα δούμε, ναι; "

"Εντάξει "λέω και ανεβήκαμε στο δωμάτιο μου.

"Ωραίο δωμάτιο" σχολιάζει.

" Ευχαριστώ πολύ, κάθισε" λέω και κάθεται στο κρεβάτι μου, κάθομαι δίπλα του και τον κοιτάω.

" Εχω κάτι;" ρωτάει γελώντας.

"Εμ οχι "λέω και χαμηλωνω το βλέμμα μου. Παρατηρώ την φόρμα που μου είχε δώσει να φορέσω.
"Ευχαριστώ για τα ρούχα" λέω και τον κοιτάω.

" Τίποτα μικρή "λέει και πηγαίνει μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου.

"Μη έχω μεγάλα αυτιά" λέω και χαχανιζει.

"Εχεις τα πιο μικρά αυτιά που έχω δει" παραδέχεται.

Με πιάνει από το μάγουλο και φέρνει τα πρόσωπα μας κοντά, κλείνω τα μάτια μου και ενώνει τα χείλη μας.
Νιώθω τις πεταλούδες να κάνουν πάρτυ στο στομάχι μου και η γλώσσες μας επίσης.
Τον σπρώχνω πίσω και ξαπλώνω ελάχιστα πάνω του, φιλαω τον λαιμό του και μετά ξανά τα χείλη του.

"Ανν-α συγνώμη δεν-" λέει η μάνα μου μόλις μπαίνει στο δωμάτιο.

Ποτέ ήρθε;

"Ε μαμά να σου εξηγήσω" λέω και ενώ έχω πεταχτεί από τον Στέλιο και εκείνος κάθεται βιαστικα κανονικά.

" Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις αγάπη μου. Πως σε λένε παλικάρι μου;" ρωτάει.

"Στέλιος, χαίρω πολύ" λέει και σηκώνεται να κάνουν χειραψία.

" Μαρίνα και γω αγόρι μου, δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι, πραγματικά" λέει η μαμά μου.

"Μαμά!" την μαλωνω

"Αφου δεν τον συμπαθούσα αυτόν τον Ζακ και το ξέρεις! " λέει και στο πρόσωπο του Στέλιου απλώνεται ένα χαμόγελο.

" Αχ κυρία Μαρίνα δεν ξέρετε πόσο σας συμπάθησα "λέει ο Στέλιος και η μαμά μου ενθουσιαζεται.

" Να με λες Μαρίνα σκέτο "λέει η μαμά μου.

"Ωραία Μαρίνα τότε "λέει