My babysitter

-Chapter 44

Μια κανονική και μια θολή

Μία κανονική και μια θολή;

"Μία κανονική και μια θολή , τι είναι η μία κανονική και μια θολή; " ρωτάω αγχωμένη.

"Ελπίδα τι είναι αυτό;" ρωτάει και η Νεφέλη αγχωμένη.
Η μαμά μου παίρνει το τεστ από το χέρι μου και το κοιτάει.

"Αρνητικό" λέει και ένα βάρος φεύγει από πάνω μου.

"Ουφφ" λέω και τις αγκαλιάζω και τις δύο.

" Κοριτσάκια μου" λέει και μας σφίγγει πάνω της.

" Αντε πηγαίνετε τωρα" λέει μου δίνει το τεστ  και φεύγουμε. Μπαίνουμε στο δωμάτιο μου, πέταξα το τεστ αόριστα στο συρτάρι του γραφείου και αρχισα να της λέω τι έγινε στο πάρκο.

"Τον αγαπάω ακόμα Νεφ, απλά δεν νομίζω πως θα βγει κάπου αν του δίνω συνέχεια ευκαιρίες."

"Αγαπη μου, όλα για κάποιο λόγο γίνονται." λέει και με αγκαλιάζει." Παρόλα αυτά νιώθω ότι πάλι μαζί θα είστε στο μέλλον" γελάω αχνά και την φιλαω στο μάγουλο.

"Πάμε μια βόλτα; "ρωτάω

" Είσαι άρρωστη μωρή κάμπια "μου λέει και γελάω

" Καλά καλά, πίτσα ή σουβλάκι; "ρωτάω και ανοιγω το κινητό μου.

Μαλακισμενος❤️
Ότι χρειαστείς μικρή πες μου.

Send 17:56

Το δείχνω στην Νεφέλη και χαμογελάει.

"Έλα μωρέ ο γλυκούλης, σε αγαπάει και ας είναι μαλακας. "λέει και την κοιτάω με αγελαδινό βλέμμα.
" Αλήθεια σου λέω, μόνο να τον έβλεπες πως έκλαιγε και τι μπουνιές έριξε στους τοίχους όταν γύρισε πριν σπίτι." μου ήρθε η επιθυμία να τον δω.

Θέλω να τον δω. Αλλά δεν πρέπει, πρέπει να τον ξεχάσω.

" Ας μην μιλάμε για αυτό. Πες μου τι θες να φας" λέω και κουνάει το κεφάλι της πέρα δώθε απογοητευμένη.

" Θελω κοτομπουκιες με πατάτες και κόκα κολα "λέει και τότε μου έρχεται στο μυαλό μου η στιγμή μου με τον Αχιλλέα που τρώγαμε προχθές μετά το κλαμπ.
"Μωρη γιατί κλαις; "ρωτάει ανήσυχη η Νεφέλη και μου σκουπίζει τα μάγουλα.

Εκλαψες και δεν το πήρες πρέφα.

Ήταν μια στιγμή αδυναμίας.

Σου λείπει.

Στιγμή αδυναμίας.

Σου λείπει.