PHOBIA ● Lee Know

☆2°

●●●●●●●

Eve ilk geldiğim günün akşamı benimle tanışmak için babamın sevgilisi geldi. Adı Choi Jin Ri. Yirmi beş yaşlarında genç ve güzel bir kadın. Siyah saçlı, beyaz tenli, gamzeli bir kadın.

Gerçekten çok güzel ve cana yakındı. Fakat ben o gece hiç  sesimi çıkartmasamda onu sevememiştim.

Gerçek gelmemişti. Babam kırk dört yaşındaydı, o ise yirmi beş. Benim olsa olsa ablam olabilirdi. Babamı parası için sevdiğini düşündüm. Ayrıca böyle bir kızın annemin yerini almasına sinir olmuştum.

Jin Ri, normalde de aslında babamla kalıyormuş. Sadece ben geldiğim için sanki ayrı evde kalıyorlarmış imajı vermek istemişler fakat neredeyse bütün eşyaları evde olduğu ve ben hepsini gördüğüm için birlikte yaşayacağımızı söylediler.

Kendi aralarında çoktan nişanlandıklarını, yakında da düğün yapacaklarını söylediklerinde üst üste gelen darbelerle yemekler boğazıma dizilmişti.

Daha fazla dayanamayıp odama çıktım ve kapıyı kitleyip kendimi yatağa attım.

Bir süre sonra babam beni kontrole gelmişti fakat kapıyı açmamıştım. Kendimi çok zayıf hissetmiştim. Böyle olmaması gerekirdi. Bu ben değildim.

Gecenin ilerleyen saatlerinde beni Eun Woo aramıştı. Sesi oldukça endişeliydi.

"Cidden oraya mı taşındınız?! Aklını mı yitirdin sen! Ölmek istiyorsun sanırım."dedi.

"Sürgün edildim. Bir süre geri dönemem. Eğer siz bir şeyler anlatmazsanız kimse burada olduğumu bilemez. Bende huzurlu bir şekilde yaşarım."dedim.

"Elbette biz bir şey demeyiz. Fakat sende dikkatli ol. Buradaki gibi orada geceleri dışarı çıkamazsın. Yoksa anında bulurlar seni. Dikkat et."dedi.

Onu onaylar şekilde mırıltılar çıkardım. "Hey, yanına gelmemizi ister misin? Orada yalnız kalma."diye bir öneri sundu. Kendi kendime gülümsedim.

"Hayır gerek yok. Boşuna sizde düzeninizi bozmayın. Cezam çabuk biteceğe benzemiyor. Sanırım uzun bir süre görüşmeyeceğiz. Diğerleri sana emanet."dedim burukça.

"Ne kadar sürecek ki?"diye sordu.

"Ben reşit olana kadar. Annemin beni geri çağıracağını zannetmiyorum. Babamda beni bırakmaz. Kendi başıma gelebilmem için reşit olmam lazım. Yaklaşık iki senemiz var. Başınızın çaresine bakın."dedim ve cevap beklemeden kapattım.

Eun Woo benim yakın bir dostumdu. Ne kadar halt varsa hepsini onunla yemiştim. Bir nevi suç ortağımdı. Ağabeyi bir gay barı işletiyordu. O da sık sık oraya gidiyordu. Bende beraberinde elbette. Zaten edindiğimiz düşmanlarıda orada ediniyorduk. Barların olduğu bir sokaktı orası. Her yerden içkili insanlar çıkıyordu. E haliylede kavgalar oluyordu. Bazı takıklar ise peşimizi bırakmıyordu.

Busanda bulunan düşmanlarımda o barlarda dalaştığımız köpeklerdi. Arada bazı mafya kılıklılar gelir ona buna sataşırlardı. Özelliklede Eun Woo'nun ağabeyinin barına gelir olay çıkartırlardı. 

Şimdi onların dibine kadar geldiğimi öğrenirlerse boku yerdim. Beni geçtim, ne kadar sevmesemde babamın başını ağrıtırlardı.

Sanırım gidip etrafı gizlice yoklamam gerekiyordu.

●●●●●●●●

Ertesi gün babam özel okula kayıt yaptırmıştı. Fakat benim yaz tatiline girmeye üç hafta kalmışken okula gitme gibi bir niyetim yoktu. O yüzden son sınıfta okula gitmeye karar verdim. Babam ise evde çalışmaya devam edeceksem sorun olmayacağını söyledi.